– Jeśli dzisiaj nazywamy siebie lubuszanami, to nawiązujemy do dawnego biskupstwa lubuskiego – powiedział bp dr Adrian Put na kolejnym spotkaniu z cyklu „Teologia w mieście”, które 24 lutego odbyło się w Zielonej Górze.
Było poświęcone dziejom dawnego biskupstwa lubuskiego oraz odnowie Kościoła na przestrzeni wieków. To już szóste z dziesięciu spotkań w cyklu „Teologia w mieście”.
Bp dr Adrian Put wygłosił dwie konferencje na temat historii Kościoła: pierwszą – dotyczącą historii Kościoła lokalnego. a mianowicie dawnej diecezji lubuskiej, której rocznica 900-lecia utworzenia przypada w tym roku, oraz drugą – o przykładach odnowy Kościoła w ciągu dziejów. Bp Adrian w bardzo ciekawy i przystępny sposób przybliżył fakty wokół narodzin administracji kościelnej na naszych terenach. Podał też mało znane ciekawostki.
– Kiedy mówimy o Kościele lokalnym, warto zauważyć, że dzisiaj mieszkamy w regionie nazywanym województwem lubuskim. Ta nazwa jest dosyć ciekawa, ponieważ została zaproponowana po zakończeniu wojny jako jedna z hipotetycznych nazw dla tego regionu – powiedział biskup pomocniczy. Wyróżnił trzy możliwe źródła tego określenia. Jako najbardziej prawdopodobne wskazał nawiązanie do dawnego biskupstwa lubuskiego, którego pierwotna siedziba mieściła się w Lubuszu, dzisiaj niemieckie Lebus. – Najdłużej ze wszystkich instytucji lubuskich istniała diecezja lubuska, która funkcjonowała w latach od 1124 do 1555 roku. To najdłużej istniejąca instytucja lubuska w dziejach tego regionu – zauważył.
Reklama
W wybrane sobotnie przedpołudnia w Gorzowie Wlkp. i Zielonej Górze na wykładach zatytułowanych „Teologia w Mieście” gromadzą się zainteresowani pogłębieniem wiedzy religijnej w różnych jej aspektach. Są między innymi konferencje historyczne, biblijne, teologiczne. Wykłady o historii diecezji lubuskiej i o Kościele podlegającym nieustannym reformom bp Adrian Put wygłosi również w Gorzowie Wlkp. 9 marca w godz. 9:30-13:00. Więcej informacji na stronie Instytutu Filozoficzno-Teologicznego.
Beatyfikacja rodziny Ulmów stała się pretekstem, aby po raz kolejny przyjrzeć się motywacjom i heroicznym postawom Polaków, którzy pomagali swoim żydowskim sąsiadom. Ministerstwo Edukacji i Nauki wraz z instytucjami podległymi przygotowało na tę okoliczność wiele propozycji edukacyjnych.
Ośrodek Rozwoju Edukacji w Warszawie we współpracy z Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej opracował specjalny pakiet edukacyjny „Rodzina Ulmów” dla nauczycieli i uczniów, w którym znalazły się filmy i scenariusze lekcji. Wśród tematów poruszanych w filmach są: sytuacja ludności żydowskiej w Generalnym Gubernatorstwie, markowianie ratujący Żydów, etyczny wymiar ratowania Żydów, historia rodziny Szylarów, dzieje Markowej od lokacji po początek XX wieku. Materiały te mogą być wykorzystywane w ramach zajęć z historii, historii i teraźniejszości, języka polskiego oraz w ramach kół zainteresowań.
„Nie ma dzisiaj zakątka ziemi, nie ma człowieka ani takich
jego potrzeb, których by nie dosięgła ich (aniołów) uczynność
i opieka”. Wiecie, Drodzy Czytelnicy, kto jest autorem
tych słów? Wypowiedział je nieco już dziś zapomniany
arcybiskup mohylewski Wincenty Kluczyński, który założył
w Wilnie (w 1889 r.) żeńskie bezhabitowe zgromadzenie
zakonne – Siostry od Aniołów.
Wspominamy o tym nie
bez powodu, bo autorką tego świadectwa jest siostra
Maria Druch z tego właśnie anielskiego zgromadzenia.
Historia, którą specjalnie dla was, Drodzy Czytelnicy,
dzieli się tu siostra Maria, dotyczy czasów jej dzieciństwa.
Jednak mocno utkwiła jej w pamięci i z pewnością miała
wpływ na późniejszy wybór drogi życiowej. Oddaję zatem
jej głos:
120 tys. Korsykanów, czyli co trzeci mieszkaniec wyspy wybiera się jutro na spotkanie z Ojcem Świętym. Specjalnie dla niego przygotowano Granitulę, czyli tradycyjną procesję organizowaną przez liczne na wyspie bractwa. Pobożność ludowa to bowiem główna siła napędowa korsykańskiego katolicyzmu. Bractwa przeżywają tam dynamiczny rozkwit. Garnie się do nich wielu młodych. W większości przychodzą jako niewierzący i to właśnie w tym środowisku, dzięki dawnym tradycjom odkrywają wiarę.
Dziesiątki mężczyzn ubranych w peleryny, niosących ciężkie krzyże, figurę swojego świętego lub sztandar bractwa. Tym właśnie jest Granitula, rozśpiewana i wijąca się w spirale korsykańska procesja urządzana zazwyczaj w Wielkim Tygodniu. Organizują je lokalne bractwa, niektóre bardzo stare, istniejące już od średniowiecza. W XX w. w społeczeństwie korsykańskim zaszły radykalne zmiany. Ludność została zdziesiątkowana przez dwie światowe wojny, Korsykanie porzucili wiejski styl życia. W konsekwencji zaczęły też zanikać wielowiekowe tradycje.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734103933.jpg)
_1733753861.jpg)
