Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a ostatnio coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, jakim darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
Werdykt Trybunału Strasburskiego w sprawie Krzyża oburzył do głębi nie tylko Włochów, ale i Polaków oraz wszystkich na świecie, którym drogi jest ten symbol Męki Pańskiej. Nie ma przeto potrzeby wyjaśniania znaczenia Krzyża, będącego również znakiem całej, ukształtowanej blisko dwa tysiąclecia temu kultury i cywilizacji chrześcijańskiej. Dlatego temu symbolowi szczególnie należy się ze strony społeczności katolickiej szacunek, znajdujący swój wyraz m.in. w pisowni.
Jak pisze mgr Leokadia Kuper, „problem użycia wielkich liter w polskiej ortografii ma charakter czysto konwencjonalny. Nie nawiązuje ani do współczesnego, ani do historycznego poczucia językowego, lecz opiera się na ustalonym zwyczaju”. I dalej: „Zasady ortografii polskiej nakazują pisanie wyrazów i grup wyrazowych wielką literą z czterech względów: składniowego, graficznego, znaczeniowego, uczuciowo-grzecznościowego”. I wreszcie: „Przy używaniu wielkich liter ze względów uczuciowych i grzecznościowych pozostawia się piszącym dużą swobodę indywidualną (…). Wyrazy zabarwione uczuciowo piszemy wielką literą wówczas, gdy chcemy uwydatnić nasz szacunek, miłość, uszanowanie i podziw dla kogoś lub czegoś”.*
Czy nikogo nie razi dotychczasowy zwyczaj stosowania w odniesieniu do Krzyża małej litery, podczas gdy wielka litera znajduje zastosowanie z tak bardzo formalnych względów, jak znaczeniowy, składniowy bądź graficzny?
Czy Krzyż - jako symbol Męki Pańskiej i znak chrześcijaństwa - nie zasługuje ze strony wyznających wiarę w Chrystusa Polaków na uszanowanie, miłość i szacunek wyrażone wielką literą na łamach całej prasy katolickiej, podczas gdy zwyczajowo piszemy PZPR, KPZR czy NSDAP?
Czy nie nadszedł czas na zmianę tego ustalonego zwyczaju?
7 września, w dniu kanonizacji Carla Acutisa, w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej odbyło się uroczyste otwarcie kaplicy poświęconej młodemu świętemu. Wydarzenie rozpoczęła Msza święta w bazylice, podczas której wprowadzono relikwie pierwszego stopnia.
Wśród licznych pielgrzymów obecni byli harcerze, wolontariusze Caritas, młodzież diecezjalna i okoliczna, katecheci z uczniami, a także siostry zakonne z Kalisza wraz z podopiecznymi.
Na początku wodę czerpaną w Gietrzwałdzie stawiano pod klonem w otwartych naczyniach, podobnie też kładziono tam płótno podczas odmawiania różańca. Po zakończeniu modlitwy zabierano je ze sobą i wykorzystywano przy rozmaitych chorobach, często z bardzo dobrym skutkiem.
Zestaw tekstów Objawienia Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie ze źródeł autentycznych na miejscu i z różnych pism 1878 Andrzeja Samulowskiego oraz Objawienia Matki Bożej w Gietrzwałdzie podług urzędowych dokumentów spisane za pozwoleniem ks. biskupa Warmińskiego autorstwa ks. prof. dr. Franza Hiplera nie tylko opisuje przebieg wydarzeń, lecz także szczegółowo opowiada o treści przekazów Maryi. Unikatowy zbiór tekstów o objawieniach w Gietrzwałdzie, spisanych natychmiast po wydarzeniach i wydanych w roku 1878. Autorzy doskonale opisują atmosferę tamtych czasów, wielkie duchowe poruszenie Polaków i wielotysięczne pielgrzymki do sanktuarium w Gietrzwałdzie. Autorem znacznej części tekstu jest Andrzej Samulowski, kuzyn wizjonerki Barbary Samulowskiej, warmiński poeta ludowy, działacz oświatowy i społeczny, a także założyciel pierwszej polskiej księgarni w Gietrzwałdzie.
Od lewej: kl. Paweł Kuliashou SDS, ks. Dariusz Jasuda SDS - rektor WSD Salwatorianów, ks. Piotr Figiel SDS, prowincjał, kl Marek Jankowski SDS, kl. Michał Góralkiewicz SDS
Dzień Narodzenia Najświętszej Maryi Panny to szczególna data dla salwatorianów. To właśnie 8 września Kościół wspomina narodziny dla nieba bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana, założyciela Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Tego dnia odbywają się uroczystości związane ze ślubami zakonnymi – czasowymi i wieczystymi. W kościele Wniebowzięcia NMP w Bagnie Eucharystii przewodniczył ks. Piotr Figiel SDS, prowincjał salwatorianów w Polsce.
Na początku Mszy św. swoje słowo skierował ks. Dariusz Jasuda SDS, który przypomniał o miłości założyciela do Maryi i o jej szczególnej roli w dziejach zgromadzenia. – Maryja, która jest błogosławioną apostołów i naszą Matką, od samego początku otaczała Towarzystwo swoją pomocą i troską – mówił. Przedstawił także czterech braci: Bartosza, który złożył śluby zakonne czasowe oraz Pawła, Marka i Michała, którzy złożyli swoje profesje zakonne. Na Eucharystii byli także obecni salwatorianie - księża i bracia, którzy odnowili swoje śluby zakonne.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
