Reklama

U źródeł miłości i pokoju

Europejskie Spotkanie Młodych

Niedziela Ogólnopolska 2/2007, str. 26

Modlitwa wieczorna z udziałem chorwackiego kardynała Josipa Bozanicia
Marcin Woźniak

Modlitwa wieczorna z udziałem chorwackiego kardynała Josipa Bozanicia<br>Marcin Woźniak

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zagrzeb, stolica Chorwacji, prawie milionowe miasto, zapamięta z pewnością te niecodzienne chwile przełomu roku 2006/2007. Około 40 tys. młodych ludzi z Europy i innych części świata modliło się w Zagrzebiu o pokój i pojednanie. Do budowania komunii i pokoju wzywali młodych bracia z Taizé, którzy pod wodzą swojego nowego przeora - brata Aloisa próbowali pomóc młodym w dokonywaniu wyborów i otwieraniu się na siebie. - W świecie, w którym jest coraz więcej możliwości, ciągle najważniejszym zadaniem dla nas jest wybór miłości - mówił do młodych jeden z braci podczas wspólnych modlitw w halach targowych, które na czas spotkania stały się kościołami pojednania. Brat Alois w każdym swoim wystąpieniu wzywał młodzież do budowania komunii przez dialog i współpracę mimo różnic kultury, języka i wyznania. - Taizé i takie spotkanie jak to, w Zagrzebiu, jest dla mnie źródłem olbrzymiej nadziei na przyszłość. Dzięki takim spotkaniom zaczynam wierzyć, że nie tracąc swojej tożsamości, mogę budować jedność z innymi - dzieli się swoimi przeżyciami młody student z Lublina. Bracia często mówią młodym, jak pokonać smutek, zgorzknienie i lęk, jak likwidować nienawiść i reagować na cierpienie. Jak zawsze, filarami pielgrzymki były modlitewne spotkania, oparte na medytacji słowa Bożego, śpiewaniu kanonów i chwilach ciszy. Oprócz tego młodzi mieli okazję spotkań w małych grupach w parafiach zakwaterowania.
Zagrzeb okazał się miastem wyjątkowo gościnnym. Niemal wszyscy uczestnicy spotkania znaleźli miejsce u rodzin, przez co całe spotkanie miało wyjątkowo rodzinną atmosferę. Wszystkie parafie Zagrzebia i okolic otworzyły przed młodymi drzwi swoich świątyń i pomieszczeń duszpasterskich. Olbrzymie zaangażowanie wykazała miejscowa młodzież. - W Zagrzebiu czuję się jak w Polsce - mówi Andrzej z Częstochowy. - Ludzie są tu prości i bardzo gościnni, a do tego wszystkiego w większości są katolikami, co pozwala bardziej się rozumieć i czuć jak u siebie. Choć większość młodych porozumiewa się po angielsku, to Polacy szukają podobieństw między językiem polskim a chorwackim. - Z tym trzeba bardzo uważać, bo tu, w Chorwacji, jutro znaczy rano, córa znaczy dziewczyna, a na prawo to znaczy prosto - śmieje się Magda z Tarnowa.
Polacy jak co roku nie zawiedli i przyjechali w liczbie 8 tys. młodych. Towarzyszyło im aż 170 kapłanów, siostry zakonne i klerycy. Na specjalnym spotkaniu z duszpasterzami z Polski brat Alois dziękował za zaangażowanie. - Wiem, że w Polsce istnieje szczególna relacja między młodymi, a kapłanami - mówił Przeor z Taizé - to nie jest relacja zwykłej przyjaźni, ale jakiegoś autorytetu. Młodzi dziś potrzebują kogoś takiego, bo prawie wszędzie przeżywają rozczarowanie wobec ludzi ze świata polityki i mediów. Brat Alois poprosił kapłanów, aby nie zgasili w sobie tej postawy bycia z młodymi i ufania młodym. Grupy polskie miały też swoje osobne spotkanie w niedzielę 31 grudnia. - Spotykamy się dziś na Nieszporach, tak jak dawniej, gdy nasze babcie chodziły w niedzielę po południu do kościoła, aby śpiewać psalmy - tymi słowami przywitał zebranych brat Marek, polski kapłan, który razem z bratem Wojtkiem i bratem Benoit jest odpowiedzialny za grupy z Polski. Całe spotkanie było czasem świadectw i dialogu. Na pytania młodzieży odpowiadał bp Andrzej Siemieniewski z Wrocławia. - Spotkanie było bardzo długie, ale ciekawe. Na Taizé podoba mi się i to, że tu nie mówi się do nas, młodych, z góry, jak z ambony, ale wsłuchuje się w nasze problemy i odpowiada na nasze pytania - podsumowuje spotkanie jakiś młody chłopak.
Obok małych grup i wspólnych modlitw w halach młodzi wybierali również spotkania tematyczne i formacyjne. Chyba największym powodzeniem cieszyło się spotkanie w meczecie z muzułmańskimi duchownymi. Już samo miejsce i konieczność zdejmowania butów i nakrywanie głów przez dziewczyny wzbudziło wśród młodych duże zaciekawienie. - Poszłam na spotkanie w meczecie, bo boję się bardzo o relacje z islamem. Po zamachu w USA i tym, co dzieje się na świecie, nie potrafię dobrze myśleć o wyznawcach tej religii - przedstawia swoje motywacje jedna z uczestniczek spotkania. Mimo że pewnie trudno było młodym chrześcijanom zrozumieć zasady wiary i moralności tego wyznania, to jednak atmosfera przyjaźni i otwarcie pozwoliły im zobaczyć, że istnieje inne oblicze islamu niż to, które pokazują media. - Najbardziej zdziwiłem się, że w meczecie śpiewała żeńska schola i że mają tu boiska i siłownię, a przede wszystkim uwierzyłem, że różnice w wierze wcale nie muszą przekreślać wspólnego spotkania i dialogu - opowiada student z Krakowa.
Sercem spotkań Taizé są sale ciszy, czyli pięknie udekorowane miejsca, w których młodzi modlą się w milczeniu, a także mogą skorzystać z sakramentu spowiedzi. Były takie godziny, w których sale te szczelnie wypełnili młodzi.
Spotkania Taizé z roku na rok gromadzą coraz większą liczbę młodych szukających autentycznego doświadczenia komunii z Bogiem. - To rzadki widok, kiedy młodzi całe godziny klęczą, leżą krzyżem i trwają w milczeniu przed Bogiem - stwierdza z zachwytem ksiądz Marek. Finałem Europejskich Spotkań Młodych jest noc sylwestrowa, którą młodzież spędza w parafiach. Najpierw jest to wspólna modlitwa o pokój, a potem „festiwal narodów”. Jest to niesłychane doświadczenie jedności w modlitwie i zabawie ludzi z wielu krajów, a nawet kontynentów. W parafii św. Maksymiliana Kolbego w Zagrzebiu dosłownie na powitanie Nowego Roku młodzi śpiewali „Barkę” i „Czarną Madonnę”.
Za rok następne spotkanie, tym razem w Genewie w Szwajcarii. Bracia z Taizé zapraszają również na spotkanie w Boliwii. Każda narodowość otrzymała w Zagrzebiu kopię ikony z VI wieku, przedstawiającą Chrystusa w geście przyjaźni do człowieka. Ikony te będą przez cały rok pielgrzymować i odwiedzać wspólnoty młodych, by przypominać o idei komunii i pojednania.
Europejskie Spotkania Młodych to bez wątpienia jeden z najwspanialszych powiewów Ducha Świętego i źródło nadziei na pokój między ludźmi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Symbol łez i krwi. Relikwiarz sióstr katarzynek

2025-05-30 08:34

[ TEMATY ]

beatyfikacja

relikwiarz

siostry katarzynki

©niedziela.pl

Relikwiarz, stworzony przez Andrzeja Adamskiego, znanego złotnika z Braniewa

Relikwiarz, stworzony przez Andrzeja Adamskiego, znanego złotnika z Braniewa

Już 31 maja 2025 roku Braniewo stanie się miejscem szczególnej duchowej uroczystości. Po dwudziestu latach procesu beatyfikacyjnego, Kościół wyniesie na ołtarze piętnaście sióstr katarzynek, które oddały życie, trwając przy swoich podopiecznych w ostatnich miesiącach II wojny światowej. Zginęły z rąk żołnierzy Armii Czerwonej, nie opuszczając szpitali, przytułków i domów opieki – miejsc, gdzie były najbardziej potrzebne.

Braniewska beatyfikacja to nie tylko akt wyniesienia do chwały ołtarzy, ale również głęboka lekcja wiary, odwagi i bezgranicznego oddania drugiemu człowiekowi. Męczeństwo sióstr długo nie było historią znaną powszechnie. Dziś mówi się o niej coraz głośniej. W lutym i marcu 1945 roku braniewskie zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny wybrały pozostanie w mieście, przez które przetaczała się ofensywa Armii Czerwonej. Były świadome zagrożenia, jakie niosło ze sobą nadejście wojsk sowieckich, ale postanowiły zostać. Ich ofiara była cicha, lecz ogromna w znaczeniu. Wyniesienie ich na ołtarze to przypomnienie, że świętość rodzi się często z codziennej służby i z heroizmu w najtrudniejszych chwilach.
CZYTAJ DALEJ

Błogosławione w Braniewie – bolesne męczennice komunizmu

2025-05-30 19:30

[ TEMATY ]

Braniewo

siostry katarzynki

beatyfikacjia

Red

Miały od 26 do 64 lat. Ginęły po kolei – w ciągu kilku miesięcy 1945 roku. Dlatego, że do końca pozostały z dziećmi - sierotami, z pacjentami w szpitalu, z osobami starszymi, które nie miały rodzin ani opieki. Z tymi wszystkimi, którzy nie byli w stanie się bronić ani uciekać przed Armią Czerwoną, która brutalnie wkroczyła wtedy na Ziemię Warmińską. Czy można zrozumieć postępowanie sióstr katarzynek?

Pracowały na całej Warmii, w różnych domach zakonnych i w różnych miejscach: domach dziecka, szpitalach, ośrodkach opieki. Gdy żołnierze sowieccy zaczęli zajmować te ziemie, ludzie zaczęli się masowo ewakuować. Nie mogło być na tych ziemiach dzieci, które nie miały rodziców, chorych bez własnych rodzin czy najstarszych mieszkańców. Takich osób nie opuściły jednak siostry katarzynki. Mimo że były przez czerwonoarmistów bite, gwałcone, torturowane – na przykład w szpitalnej piwnicy, gdzie szukały schronienia wraz ze swymi podopiecznymi. Te, które zostały wtedy z pacjentami, były wielokrotnie wykorzystywane przez Sowietów. Niektóre więziono, a potem zesłano w głąb ZSRR. Pracowały w łagrach, zmarły z wycieńczenia. Siostra, która zorganizowała ewakuację dzieci – zgromadziła je w grupie na dworcu kolejowym, sama zaś poszła szukać dla nich wody i pożywienia. Żołnierz Armii Czerwonej zastrzelił ją, gdy tylko wyszła na zewnątrz. Były siostry, które zginęły wskutek ciągnięcia ich za samochodem po ulicach Kętrzyna. Po zajęciu Gdańska przez Sowietów pod koniec marca 1945 r. rozpoczęły się mordy, grabieże i gwałty na miejscowej ludności. Ofiarą napaści padły też siostry katarzynki, które znalazły się w mieście po przymusowej ewakuacji macierzystego domu w Braniewie. Jak podaje KAI, 58-letnia siostra Caritina Fahl, nauczycielka i ówczesna wikaria generalna Zgromadzenia, ze wszystkich sił starała się bronić młodsze siostry przed gwałtem. Została straszliwie pobita, zmarła po kilku dniach. Takie były ich losy.
CZYTAJ DALEJ

Biskup został księciem

2025-05-31 14:42

[ TEMATY ]

Nominacje

pl.wikidia.org

Ojciec Święty przyjął rezygnację Joana Enrica Vives Sicilii, biskupa diecezjalnego Urgell (Hiszpania, Andora) i współksięcia Andory, a jego miejsce zajmuje biskup koadiutor tej diecezji, a zważywszy na prawo można rzec, że nieformalny następca tronu Andory, Josep-Lluis Serrano Pentinat.

Rolę głowy państwa w Andorze pełnią dwaj współksiążęta - prezydent Francji i właśnie biskup diecezjalny Urgell. podaje
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję