„Żołnierze 27. Pułku Piechoty kiedy bronili we wrześniu 1939 r. Ojczyzny, to nie pytali dlaczego”.- mówił w homilii ks. Stanisław Mendakiewicz, proboszcz parafii pw. św. Jakuba Ap. w Częstochowie, który 13 września przewodniczył Mszy św. w kościele pw. św. Jakuba Ap. w Częstochowie w intencji poległego w obronie Ojczyzny 76 lat temu por. Kazimierza Malczewskiego żołnierza 27. Pułku Piechoty.
Na Mszy św. zgromadzili się członkowie rodziny zmarłego por. Malczewskiego m. in. płk. Eugeniusz Malczewski.
Podczas uroczystej Mszy św. obecny był poczet sztandarowy z Regionalnego Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Częstochowie w osobach: mjr Stanisław Wojtania, kpt. Tadeusz Kromołowski i kpt. Ryszard Zajdel. Służbę przy ołtarzu pełnili: płk. Wojciech Liczberski i płk. Roman Patorski.
W homilii ks. Stanisław Mendakiewicz nawiązał do pytania Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: „Za kogo uważają Mnie ludzie?”. – To pytanie jest ważne dla nas. Od odpowiedzi na to pytanie zaczyna się nasza wiara i hierarchia wartości jakimi człowiek kieruje się w życiu – mówił ks. Mendakiewicz.
„Człowiek, który modli się, wierzy, gdy przyjdą trudne chwile myśli tylko po ludzku” – kontynuował ks. Mendakiewicz.
Reklama
Kaznodzieja podkreślił, że „trzeba nam zawierzyć Chrystusowi i zawierzyć temu, że Bóg przewidział drogę dla każdego z nas”. – Dzisiaj wołamy o pamięć o żołnierzach 27. Pułku Piechoty i ofiarach tzw. „krwawego poniedziałku” z 4 września 1939 r., którzy byli brutalnie zamordowani przez Niemców przed Ratuszem i na placu przed naszą częstochowską katedrą – mówił Kaznodzieja.
„Trzeba słowu Ojczyzna nadać także w naszych czasach prawdziwy sens i przypomnieć, że Ojczyzna jest i była najwyższą wartością”. – kontynuował Ksiądz Proboszcz i przypominając, że kościół św. Jakuba był kościołem garnizonowym dodał, że „ta świątynia szczególnie woła o pamięć”.
Na zakończenie ks. Mendakiewicz wezwał do modlitwy o pokój w świecie – Coś niedobrego dzieje się w dzisiejszym świecie – zauważył ks. Mendakiewicz.
„Zawierzmy Chrystusowi w duchu słów, które wypowiadał tak wiele razy św. Jan Paweł II „Nie lękajcie się” i idźmy z Chrystusem przez życie. On nas kocha w każdej sytuacji naszego życia”. – zakończył ks. Stanisław.
Por. Kazimierz Malczewski zginął 8 września 1939 r. wraz z innymi żołnierzami z 27. Pułku Piechoty i resztkami sił 36. Dywizji Piechoty pod Szydłowcem. Żołnierza ci w bohaterskiej walce zniszczyli 57 czołgów, wozów bojowych i dział, powstrzymując dzięki temu przemarsz niemieckiego korpusu pancernego w kierunku Warszawy na 12 godzin.
27. Pułk Piechoty stacjonował w II Rzeczypospolitej Polskiej w Częstochowie przy ul. Dąbrowskiego. Kościołem garnizonowym wówczas dla powyższego pułku oraz pozostałych jednostek wojskowych był kościół św. Jakuba Ap. w Częstochowie.
Jan Karski i Zofiia Kossak-Szczucka, z którą współpracował podczas okupacji w organizacji Front Odrodzenia Polski
oraz Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głónej ZWZ-AK.
W tych dniach mija 75. rocznica powstania jednego z najważniejszych w czasie okupacji dokumentów publicznych podtrzymujących morale społeczeństwa okupowanego kraju i mobilizujące do czynu patriotycznego. Był to „Dekalog Polaka” napisany przez znana pisarkę Zofię Kossak-Szczucką.
Po raz pierwszy właśnie w grudniu 1940 roku „Dekalog” ukazał się jako tekst otwierający kalendarzyk Komendy Obrońców Polski (KOP) na rok następny. Organizację tą założył w Lublinie w październiku 1939 roku major Bolesław Studziński, oficer Korpusu Ochrony Pogranicza. Syn wiejskiego majstra murarskiego, piłsudczyk, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. Został jej pierwszym komendantem. Wypełniał w ten sposób rozkaz-dyrektywę ostatniego dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) generała Wilhelma Orlik-Rückemanna, który rozwiązując podległe sobie oddziały polecił przejście i utworzenia organizacji o wyżej wymienione i nawiązujące w skrócie literowym do macierzystej formacji strzegącej granic Rzeczypospolitej.
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
Osoby, które chciałyby uzyskać zaświadczenie o prawie do głosowania na II turę wyborów prezydenckich, mogą zrobić to od poniedziałku do 29 maja. Ci, którzy wystąpili o takie zaświadczenie przed I turą, otrzymali dwa dokumenty, wydano więc im już zaświadczenie na głosowanie 1 czerwca.
By głosować 18 maja w dowolnej komisji obwodowej w kraju i za granicą, wniosek o wydanie zaświadczenia o prawie do głosowania należało złożyć do 15 maja. Wyborcy, którzy to uczynili otrzymali od razu dwa zaświadczenia - na pierwsze głosowanie i na ponowne, które odbędzie się 1 czerwca.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
