W uroczystościach uczestniczyli księża biskupi metropolii wrocławskiej, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej oraz diecezji Görlitz, przedstawiciele władz parlamentu i władz lokalnych, służb mundurowych, duchowieństwa i wiernych świeckich.
Słowo jubilata
– Dziś, podczas tego jubileuszu, dziękuję za łaskę odkrywania posłuszeństwa Ewangelii. Przepraszam też Boga za wszelki niedobór w tym posłuszeństwie. Owocem posłuszeństwa jest zawsze składanie dziękczynienia Bogu w Eucharystii i w takiej postawie dziękczynienia jesteśmy tutaj, aby dokonało się to, co już zastało spełnione w Jezusie Chrystusie raz na zawsze, a w co my wszyscy przez sakramenty, powołanie, wchodzimy. Prosimy, abyśmy byli posłuszni jednemu przesłaniu, które płynie od Jezusa Chrystusa, z Jego Ewangelii, która ma moc zbawiania każdego człowieka, który wierzy – powiedział bp Kiernikowski rozpoczynając Mszę św.
Homilię wygłosił ojciec duchowny legnickiego seminarium ks. Krzysztof Wiśniewski. Rozpoczął od rozważenia pojęcia z aktu poświęcenia się Sercu Pana Jezusa „bezpieczna wolność Kościoła”. – To wszystkie sytuacje zniewolenia, które krępują Kościół w jego misji głoszenia Ewangelii, narzucają niezgodne z wiarą zasady postępowania i uniemożliwiają gromadzenie się na modlitwie. Wolność to możliwość wyznawania wiary, swoboda w praktykowaniu wiary. To rzeczywistość głębsza. To nasza pewność posiadania życia wiecznego dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, to czerpanie życia od Boga Ojca, to postępowanie zgodne z wolą Boga, zdolność poddawania się Jego inspiracjom, kierowanie się Jego słowem – zaznaczył.
Zwrócił uwagę na to, że każdego z nas Bóg wybrał i każdemu powierzył misję do spełnienia. – Wybiera nas i przeznacza nas na te, a nie inne czasy, byśmy dawali świadectwo – mówił kaznodzieja. Zauważył, że w takim kluczu dokonywała się posługa biskupa Zbigniewa w diecezji legnickiej. – Ksiądz biskup uczył nas przez 7 lat czytać i przyjmować Ewangelię. Jego nauczanie było skoncentrowane na tajemnicy krzyża i zmartwychwstania Chrystusa. W różnych okolicznościach obwieszczał Paschę Jezusa, Jego uniżenie i zwycięstwo. Kenoza, krzyż i pascha – to fundamentalne pojęcia w jego nauczaniu. Przez uniżenie do wywyższenia, przez śmierć do życia, przez uznanie grzeszności do usprawiedliwienia przez łaskę, nie można inaczej – zauważył.
Życzenia
Kaznodzieja życzył też, aby w życiu biskupa Zbigniewa i każdego wierzącego wypełniła się do końca chrystusowa Ewangelia, która daje nam bezpieczną wolność.
Na zakończenie wspólnego dziękczynienia były też kolejne życzenia dla Jubilata. W imieniu duchowieństwa złożył je ks. kan. Franciszek Molski, natomiast w imieniu świeckich mec. Stanisław Andrzej Potycz, przewodniczący Rady Katolików Świeckich.
To Chrystus dał nam swoje dary, byśmy je rozdzielali ludowi, i to On prowadzi dzieło zbawienia, a nas w nie włączył, byśmy Mu pomogli – powiedział bp Sawczuk.
Licznie zgromadzeni 25 maja w katedrze podczas Dnia Modlitw prosili o świętość życia kapłanów diecezji drohiczyńskiej. Uroczysta Msza św. odbyła się z udziałem: biskupów Piotra Sawczuka, Antoniego Dydycza, Tadeusza Pikusa, dziekanów, wicedziekanów, dekanalnych ojców duchownych, tegorocznych jubilatów, księży pracujących w instytucjach diecezjalnych oraz kapłanów uczestniczących w formacji permanentnej w 27. rocznicę śmierci bp. Władysława Jędruszuka.
Wilamowice to niewielkie miasteczko leżące ponad 30 km od Wadowic,
między Kętami a Oświęcimiem. Jest to jedna z najstarszych miejscowości
w tej części Polski, o ogromnie bogatej i interesującej przeszłości.
Została założona w połowie XIII wieku przez osadników pochodzących
z pogranicza Niemiec i Flandrii, na co wskazuje zachowana do dziś
gwara wilamowicka, przypominająca stare narzecza germańskie, anglosaskie,
fryzyjskie, angielskie i niderlandzkie. Józef Edlen von Mehofer w
pracy zatytułowanej Der Wadowicer. Kreis im Koanigsreiche Galizien
napisał, że wilamowiczanie byli energicznymi kupcami, zajmowali się
m.in. handlem tkaninami, wytwarzanymi w odległym o dwie mile Andrychowie.
Mieli swoje składy w Hamburgu i Lubece.
Dzieje mieszkańców Wilamowic ściśle splotły się i trwale
powiązały z dziejami narodu polskiego i Kościoła katolickiego. Spośród
nich wyrosło wielu wybitnych rodaków, zasłużonych dla Kościoła i
Ojczyzny, na czele z najwybitniejszym synem tej ziemi - metropolitą
lwowskim abp. Józefem Bilczewskim, który w czasie czerwcowej pielgrzymki
na Ukrainę zostanie wyniesiony do godności błogosławionych przez
Papieża Jana Pawła II.
Józef Bilczewski urodził się w Wilamowicach 26 kwietnia
1860 r. w ubogiej rodzinie rolniczo-rzemieślniczej. Naukę na poziomie
podstawowym pobierał w rodzinnej miejscowości i w Kętach. W latach
1872-80 uczęszczał do 8-letniego gimnazjum w Wadowicach. W Sprawozdaniach
Dyrekcyi drukowano co roku Spisy imienne uczniów podług lokacyi,
czyli wyniki klasyfikacji w każdej klasie. Józef Bilczewski na listach
klasowych notowany był bardzo wysoko. Zawarte tam wyniki podkreślają
pilność i nieprzeciętne zdolności.
13 czerwca 1880 r., co podkreśla dr Gustaw Studnicki
na łamach wadowickiego Przebudzenia, Bilczewski zdał egzamin dojrzałości.
Obejmował on wtedy pięć przedmiotów (pisemny i ustny): język polski,
łaciński, grecki, niemiecki i matematykę. W tym samym roku wstąpił
na Wydział Teologiczny w Krakowie i rozpoczął studia. Po ich zakończeniu
otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Albina Dunajewskiego, by
tydzień później obchodzić prymicje w rodzinnych Wilamowicach. W niedługim
czasie został wysłany na dalsze studia do Wiednia, Paryża i Rzymu.
Po powrocie do kraju pracował jako wikariusz w Kętach, w kolegiacie
Świętych Piotra i Pawła i w Gimnazjum św. Anny. Habilitował się na
Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie został mianowany profesorem
dogmatyki Uniwersytetu Lwowskiego, a w 1900 r. wybrany jego rektorem.
Żywa działalność naukowa i publiczna - jak pisze Studnicki - zwróciła
nań uwagę władz kościelnych i świeckich. Mimo silnego oporu samego
kandydata, namiestnik Leon Piński nakłonił go do przyjęcia nominacji
na urząd arcybiskupa metropolity lwowskiego. W uroczystościach uczestniczyła
delegacja z Wilamowic. Wyniesienie ks. prof. Józefa Bilczewskiego
na tak wysoki urząd kościelny było dla wilamowiczan wydarzeniem wielce
radosnym, porównywalnym z późniejszym wybraniem Karola Wojtyły z
Wadowic na papieża.
Jako metropolita Józef Bilczewski położył ogromne zasługi
w rozwoju archidiecezji lwowskiej. Troszczył się o powiększenie liczby
duchowieństwa i placówek duszpasterskich. Działał na polu społecznym
i oświatowym. Jako członek Rady Szkolnej Krajowej zabiegał o polepszenie
doli nauczycieli, o zakładanie szkół, ochronek, czytelni i bibliotek,
zwalczając w ten sposób analfabetyzm. Znane jest jego słynne wystąpienie
w Sejmie w 1907 r. W gorącym przemówieniu postulował podniesienie
płac nauczycielskich. Organizował i popierał związki i stowarzyszenia
religijne, dobroczynne i zawodowe. We Lwowie zbudował wielki dom
katolicki.
W czasie wojen 1914-20 organizował komitet arcybiskupi
do pomocy ofiarom wojny, a także wstawiał się w sprawie prześladowanych
Polaków u metropolity L. Szeptyckiego. Zmarł z przepracowania 20
marca 1923 r., został pochowany na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.
Papież Pius XI określił abp. Józefa Bilczewskiego jako "jednego z
największych biskupów swojej doby".
Pomimo upływu czasu i jakże zmienionej sytuacji polityczno-społecznej,
pamięć o świętym Biskupie trwa do dzisiaj. Pamiętają o Słudze Bożym
nie tylko we Lwowie, ale także w Wilamowicach. W rozmowie z proboszczem
parafii wilamowickiej - ks. Michałem Bogutą dowiedziałem się, że
parafianie w każdą środę w nowennie o beatyfikację abp. Józefa Bilczewskiego
proszą Boga o łaski za jego wstawiennictwem.
"Stałem się głową tej Archidiecezji, by także być jej
sercem. Wszystko, co Was obchodzi, znajdzie oddźwięk w duszy mojej"
. Te słowa towarzyszyły abp. Bilczewskiemu od początku do końca jego
dni.
Członkowie katolickiego stowarzyszenia Civitas Christiana w Rzymie
Członkowie katolickiego stowarzyszenia Civitas Christiana pielgrzymują do Rzymu w ramach Jubileuszu 2025. W rozmowie z mediami watykańskimi przedstawiciele grupy wskazali, że „Pan Bóg daje im jasną drogę pełną optymizmu i nadziei”; to okazja do doświadczenia radości, kiedy mogą zaczerpnąć z dziedzictwa dwóch wielkich Polaków: św. Jana Pawła II i bł. kard. Stefana Wyszyńskiego. To ostatecznie „patrzenie i uczenie się jedności, nie tylko Kościoła, ale i społeczeństw”.
Do Rzymu pielgrzymują, aby najpierw uzyskać łaskę odpustu w Roku Jubileuszowym nawiedzając papieskie Bazyliki Większe; jak sami wskazali, chcą także pogłębić wiarę i miłość oraz więź ze wspólnotą Kościoła. Jako katolickie stowarzyszenie, któremu patronuje bł. kard. Stefan Wyszyński, szczególnym momentem pielgrzymki była modlitwa w Bazylice Matki Bożej na Zatybrzu, świątyni, która stanowiła kościół tytularny Prymasa Tysiąclecia. Tam szczególnie pielgrzymi z Polski modlili się dar kanonizacji patrona.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.