Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a ostatnio coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, jakim darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
Od prawie 20 lat w mojej pracy społecznej w Związku Sybiraków w Gorzowie Wlkp. utrzymuję kontakt pisemny z bardzo dużą liczbą osób. I ciągle się zastanawiam, dlaczego nadawcy, adresując koperty, przy wpisywaniu nazwy ulicy nie posługują się jej pełną nazwą. Przed każdym nazwiskiem powinno być umieszczone pełne imię, względnie jego inicjał. Patroni przecież nie nosili samego nazwiska, a w wielu przypadkach, moim zdaniem, powinno się zaznaczyć również rangę danej osoby.
Osobiście już od dłuższego czasu staram się unikać tych braków i dzięki temu utrwalać pamięć o patronie danej ulicy poprzez wymienienie go z imienia i nazwiska. Wielu z nich to przecież wielcy bohaterowie naszej historii – tej dalekiej i tej bliższej. Dla mnie rzecz nie jest bez znaczenia i chyba nie może być zlekceważona. Są w naszym życiu rzeczy drobne, a jakże ważne – np. ul. gen. W. Sikorskiego, a nie tylko ul. Sikorskiego.
Wszystkich nadawców namawiam do zmiany stylu w adresowaniu korespondencji. Oddajmy należny szacunek tym, którzy patronują poszczególnym ulicom. Może drażnić zapis taki, jak np. ul. Pluty – dlaczego nie bp. Wilhelma Pluty? Itd.
Pozdrawiam serdecznie. Szczęść Boże!
Z poważaniem – Jadwiga Wanda Ostrowska
* * *
Dobrze wykorzystywać czas
Jesteśmy grupą Seniorów z Pobierowa, która od kilku lat współpracuje z nauczycielami i uczniami ze szkoły katolickiej z naszej miejscowości, ale przede wszystkim z księdzem katechetą Stanisławem Krzyżanowskim. Nasz program działania dotyczy prezentacji zamyśleń wielkopostnych, jednak nie tylko. Chętnie przedstawiamy uczniom, nauczycielom i mieszkańcom sztuki teatralne o różnorodnej tematyce: religijnej, patriotycznej, społecznej, a także wystawiamy sztuki dla dzieci i młodzieży, np. „Królewna Śnieżka”, „Legenda o św. Mikołaju” itp. Ważnym wydarzeniem jest także wspólne (dzieci, młodzieży, mieszkańców Pobierowa i okolic oraz wczasowiczów i turystów) śpiewanie pieśni patriotycznych z okazji ustanowienia Konstytucji 3 maja oraz kolejnych rocznic odzyskania niepodległości Polski. Odbywa się to na ulicach i placach Pobierowa.
W czasie Wielkiego Postu usiłowaliśmy włączać się do wspólnych rozważań i wraz z młodzieżą uczestniczyliśmy w Drodze Krzyżowej pt. „Droga śmierci na jawie”, ale też w ciszy serca staraliśmy się pomyśleć o tym, czy na pewno dobrze wykorzystujemy dany nam czas.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Papież Leon XIV spędza kolejny wtorek w podrzymskiej letniej posiadłości w Castel Gandolfo. Wybrany w maju papież wprowadził nowy zwyczaj regularnych wyjazdów do miasteczka, gdzie na terenie dużej rezydencji ma znacznie więcej swobody oraz spokoju i zapewnioną większą prywatność.
W poniedziałek watykańskie biuro prasowe poinformowało, że po południu papież pojechał do Castel Gandolfo, gdzie pozostanie do wieczora we wtorek. W lipcu i sierpniu Leon XVI odpoczywał tam dwukrotnie, a w czasie spędzonych tam dni odprawiał msze i spotykał się z wiernymi na modlitwie Anioł Pański. Przyjął tam również na audiencji prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego.
Relikwie św. Maurycego zostały wprowadzone do kościoła w uroczystej procesji.
Wprowadzenie relikwii patrona, koncert zespołu Arka Noego, list prezydenta RP Karola Nawrockiego - parafia św. Maurycego we Wrocławiu zainaugurowała Rok Jubileuszowy 800-lecia.
Do świątyni uroczyście wprowadzono relikwie patrona św. Maurycego, a Eucharystii przewodniczył abp Tomasz Peta, metropolita Astany, stolicy Kazachstanu. – „Jesteśmy chrześcijanami i grzechem bałwochwalstwa mazać się nie możemy. Do wojny za potrzeby Rzeczpospolitej zawsze nas gotowymi znajdziesz, cesarzu, zawsze posłusznymi nad wszystkich, ale do czci bałwanów skłonić nas nie potrafisz” – te słowa św. Maurycego przed jego męczeńską śmiercią przytoczył proboszcz parafii ks. kanonik Janusz Gorczyca. Przybliżył sylwetkę św. patrona i historię parafii św. Maurycego, jednej z najstarszych parafii Wrocławia po katedrze św. Jana Chrzciciela i kościele św. Wojciecha. – Maurycy urasta nam na opatrznościowego świętego, a jego przesłanie zdaje się być bardzo aktualne i potrzebne dla nas ludzi XXI wieku – podkreślał ks. Gorczyca. Wskazywał, że św. Maurycy jako żołnierz wierny cesarzowi, a jednocześnie posiadający głębokie morale, przez wieki był czczony na dworach cesarskich, królewskich jako żołnierz z zasadami, za które nie zawahał się oddać życia. – Niech ta uroczystość rozbudzi w nas na nowo odwagę i dumę z tego, że jesteśmy Polakami, a jednocześnie członkami wielkiej europejskiej rodziny narodów, które, jak przed wiekami, tak i dziś czerpią z najczystszych źródeł wartości i moralnych zasad. Oby zdolne były zachować swoją tożsamość i zachować jedność w różnorodności – mówił kapłan.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
