Każdego dnia zdarza nam się wypowiadać słowo „dziękuję”. Ma to miejsce przy różnych okazjach, np. gdy ktoś nam przytrzyma drzwi, kiedy wchodzimy do budynku, gdy odbieramy zakupy, gdy dowiemy się od przechodnia, która jest godzina. Gdybyśmy spróbowali je policzyć, to okazałoby się, że jest tego naprawdę dużo. Może to oznaczać, że jesteśmy ludźmi o pewnej kulturze osobistej, ale również, że potrafimy być naprawdę wdzięczni. Słowo „dziękuję” pojawia się po jakiejś interwencji, gdy ktoś coś zrobi, czy nam pomoże. Zawsze odnosi się do czegoś konkretnego. Jest ono odbiciem świata, który nas otacza - w naszej wrażliwości, w naszym odbiorze.
Reklama
Interesujące jest to, jak często w ciągu dnia dziękujemy Panu Bogu. Pojawia się pytanie: „Za co?”, „Co On takiego zrobił?”. I tutaj mamy wiele płaszczyzn do odkrycia. Można Bogu dziękować za to, że jesteśmy, żyjemy, że mogliśmy się rano obudzić. To jest podstawowa sprawa i takie nastawienie serca ku Panu Bogu od samego rana jest już modlitwą dziękczynną. Dziękować w ciągu dnia za dzień. „Wczoraj? Jutro? Dzisiaj! Wspaniale! Dziś jest dniem dobrym na to, by być szczęśliwym! Dziś zostało ci ofiarowane, abyś się nim cieszył, był radosny i zadowolony. Wczoraj masz już za sobą. Jutro dopiero nadejdzie. Dzisiaj - jedyny dzień, który trzymasz w dłoni. Uczyń go swym najlepszym dniem!” (Phil Bosmans). Chrześcijanin to człowiek, który dziękuje Bogu za to, że go stworzył.
Z dziękowaniem Panu Bogu jest jak ze szklanką napełnioną do połowy. Można skupić całą swoją uwagę na tym, czego brakuje i jak wiele brakuje. Ale można dostrzec to, co jest, jak dużo tego jest. Ucieszyć się tym. I tak przez cały dzień - możemy dziękować za drugiego człowieka spotkanego na ulicy, w szkole, w sklepie. Możemy dziękować za krople deszczu, płatki śniegu, promyki słońca. Dziękować za całe dzieło stworzenia. W tym momencie, kiedy tego doświadczamy. Pamiętaj, że nawet najmniejsza kałuża odbija niebo.
Chrześcijanin to człowiek, który dziękuje Panu Jezusowi za to, że go zbawił. Możesz każdego dnia dziękować za to na Eucharystii. Może czasami jest ci trudno dziękować, przeżywasz jakieś kłopoty, gorszy dzień, znowu upadłeś, zrobiłeś coś złego. Pamiętaj wtedy o tych ostatnich słowach Jezusa: „A oto JA JESTEM Z WAMI PRZEZ WSZYSTKIE DNI, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). Możesz dziękować za dar wiary, za dar nowego życia, za to, że każdego dnia masz szansę odnieść zwycięstwo nad swoim grzechem, słabością - kiedy przychodzisz do Jezusa w sakramencie pokuty i pojednania.
Jeżeli chcesz się nauczyć dziękować Panu Bogu to, kiedy zatrzymujesz się na koniec dnia na modlitwę, zacznij od podziękowania za cały dzień. Można to robić przechodząc przez cały dzień godzina po godzinie albo wydarzenie po wydarzeniu. Ważne, aby wtedy zauważać to, co jest w szklance, a nie to, czego brakuje. Ten wieczorny rachunek sumienia należy w dużej mierze przeznaczyć na dziękowanie! „Wdzięczność jest pamięcią serca”. Kiedy dziękujemy, nasze serce się poszerza. Zauważamy wiele dobra w nas i wokół nas. Zaczynamy wtedy patrzeć oczami Boga.
Siostry Jezusa Miłosiernego z Bledzewa z diecezji ziolonogórsko-gorzowskiej opowiadają o pasjach w powołaniu
Życie w zakonie – czy może być ciekawe? Zastanawiają się niektórzy. Takie życie – jak wskazywał o. dr Bernard Jarosław Marciniak OFM, prowincjał franciszkanów z Poznania – w opinii tego świata nieraz uważane jest za stracone, jakoby miało ono przekreślać plany i marzenia człowieka, który obrał tę drogę. Nic bardziej mylnego. To właśnie życie w pełni miłości z Jezusem daje niezwykłe możliwości rozwoju, pozwala na nowo odkrywać pasje i talenty, a przywdzianie habitu wcale nie stoi temu na przeszkodzie. Pasje pomagają w odkrywaniu powołania i obecności Pana Boga w życiu człowieka. Przykładem są Siostry Jezusa Miłosiernego z Bledzewa, które na łamach "Niedzieli Młodych" opowiedziały nam swoje historie.
S. Eliza, mistrzyni nowicjatu, przełożona Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego w Bledzewie, pochodzi ze Szprotawy. W bardzo młodym wieku zaczęła trenować koszykówkę. Urodziła się w sportowej rodzinie, bo – jak mówi – jej rodzice są wuefistami. Początkowo trenowała ją mama, a później tato, który jest trenerem koszykówki, obecnie już na emeryturze. S. Eliza jako zawodniczka występowała w trzecioligowym Klubie Sportowym „Szprotavia” Szprotawa w rozgrywkach makroregionu dolnośląskiego. Koszykówka to była jej pasja. – Moje życie kręciło się wokół sportu. Był on dużą częścią mojego życia. Wiem, że sport bardzo mocno kształtuje charakter. Na pewno cenne jest zmaganie się z sobą, ze swoimi słabościami i dawanie z siebie po prostu wszystkiego, żeby zwyciężyć, chociaż sport uczy także przegrywać; uczy szacunku i gry fair play na boisku, żeby podać rękę tej osobie, z którą się gra; uczy pracy nad sobą i pracy w grupie, co – jak zauważyłam – przenosi się również na życie duchowe i życie we wspólnocie, które dzisiaj jest moim udziałem – opowiada s. Eliza. – Był taki moment w czasie liceum, że zastanawiałam się, co dalej robić. Pamiętam, że w czasie jednego meczu, kiedy biegłam od jednego kosza do drugiego, pomyślałam sobie: za czym ja tak biegam? To było takie pytanie, które bardzo mocno we mnie wybrzmiało. Dzisiaj, po kilkunastu latach, dalej mam tego ducha sportowego we wszystkim, co robię. Lubię wysiłek, lubię zmaganie i dobre zmęczenie; lubię współdziałać z siostrami w jakiejś dobrej sprawie. Myślę, że teraz są to takie Boże zawody, o których mówił św. Paweł, tylko dzisiaj jak dla mnie Pan Bóg nadał temu bardzo głęboki, duchowy sens. Wtedy nie wiedziałam, za czym biegam od kosza do kosza, ale teraz już wiem, za czym biegnę. Pan Jezus mówił, jak czytamy w „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny – że każdy nawet „najdrobniejszy czyn oblubienicy Mojej ma wartość nieskończoną, dusza czysta ma moc niepojętą przed Bogiem” (Dz. 534). Dlatego robiąc proste rzeczy, mamy poczucie sensu, że czynimy to z Jezusem dla zbawienia ludzi i własnego uświęcenia. Teraz to jest dla mnie taka najgłębsza motywacja w tym, co robię, a wykorzystuję tu to wszystko, czego się nauczyłam od moich rodziców, i to, czego nauczył mnie sport – dzieli się s. Eliza, która dzisiaj docenia wartość sportu, chociażby w pracy z dziećmi. – Pracując w szkole, czasami miałam zastępstwa na wuefie. Pamiętam, jak kiedyś stałam na korytarzu i kręciłam piłkę na palcu, podszedł do mnie taki malutki chłopczyk i mówi: „Siostra mnie jeszcze wiele razy zaskoczy”. Pomagało mi to w pracy z dziećmi, a sport jest zawsze dla mnie frajdą. Z radością wracam do niego, chociaż teraz w habicie trudniej. Ale jest to możliwe – śmieje się s. Eliza, której obecną pasją jest szukanie Boga w drugim człowieku, a z bardziej przyziemnych rzeczy – muzyka i gra na instrumentach.
Zostałem upomniany przez Przełożonych, "bym w swoich wypowiedziach, zwłaszcza tych dotyczących złożonych zagadnień moralnych, wyrażał się z klarownością i precyzją, której brakowało niektórym moim wypowiedziom." - mówi ks. Rafał Główczyński SDS.
Przewodniczący KRRiT Maciej Świrski, odnosząc się do wniosku Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej o postawienie go przed Trybunałem Stanu napisał w mediach społecznościowych, że to głosowanie jest "kolejnym etapem kampanii nienawiści i próbą domknięcia systemu".
Sejmowa Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej przyjęła podczas czwartkowego posiedzenia sprawozdanie, w którym wnioskuje o postawienie przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Macieja Świrskiego przed Trybunałem Stanu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
