Reklama

Niedziela Legnicka

1000. numer „Niedzieli Legnickiej”

W dziewiętnastym roku obecności w diecezji „Niedziela Legnicka” osiąga swój tysięczny numer wydania. To dla nas okazja do podziękowań, składanych Panu Bogu za dzieło ewangelizacji, a także podziękowań kierowanych pod adresem tych, którzy wydawanie pisma zainicjowali, a przede wszystkim pod adresem naszych Czytelników

Niedziela legnicka 44/2012, str. 1

[ TEMATY ]

Niedziela

jubileusz

Ks. Piotr Nowosielski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przypomnijmy, że „Niedziela Legnicka” należy do jednej z pierwszych edycji diecezjalnych, wydawanych przez Redakcję „Niedzieli”. Zaczęła ukazywać się w wydaniu diecezjalnym od pierwszej niedzieli września 1993 r., a stało się to możliwe dzięki porozumieniu zawartemu między Redaktorem Naczelnym „Niedzieli”, ówczesnym ks. prał. Ireneuszem Skubisiem, a pierwszym bp. legnickim Tadeuszem Rybakiem. W pierwszym numerze „Niedzieli Legnickiej” znajdował się wywiad, który z Biskupem Legnickim przeprowadził Redaktor Naczelny. Odnajdujemy w nim motywy, które stały u podstaw decyzji pierwszego Biskupa Legnickiego, o związaniu się diecezji legnickiej z tym tygodnikiem katolickim. - Moim osobistym pragnieniem - mówił wtedy ks. Biskup - jest współpraca diecezji z „Niedzielą” i przez to pismo poszerzanie oddziaływania Kościoła. Diecezja bowiem nie posiada własnego czasopisma, a byłoby ono bardzo potrzebne. W rozmowach z kapłanami i świeckimi, przekonałem się, że „Niedziela” odpowiadałaby oczekiwaniom i potrzebom tutejszego środowiska. W sposób aktualny traktuje bowiem naukę Kościoła, odważnie podejmuje współczesne problemy życia społecznego i religijnego, przynosi informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. - Dlatego też ta tematyka będzie na pewno ubogacała życie religijne Kościoła legnickiego i będzie pomagała we właściwej ocenie zjawisk i procesów, jakie dokonują się w naszym społeczeństwie. Będzie także wpływała na dynamizm Kościoła w całej diecezji i w poszczególnych parafiach - dodał ks. Biskup.
Te zadania, wytyczone przez Biskupa Legnickiego, stały i ciągle stoją u podstaw pracy redakcyjnej edycji diecezjalnej „Niedzieli”. Pierwszym redaktorem edycji legnickiej był ks. prał. Robert Kristman, a w Redakcji centralnej w Częstochowie prace edycyjne prowadziła wówczas p. Katarzyna Woynarowska. Od 1994 r. prace redakcji w Legnicy prowadzi ks. Piotr Nowosielski, a w Częstochowie - najpierw p. Lilianna Szmorąg-Sicińska, później p. Jolanta Marszałek, a obecnie p. Anna Buda.
Podziękowania kierujemy pod adresem osób zaangażowanych w kolportaż diecezjalny, dzięki którym „Niedziela” oraz inne czasopisma trafiają do naszych parafii.
„Niedziela Legnicka” dociera do zróżnicowanej ludności zamieszkującej diecezję, przynosząc reportaże, relacje z wydarzeń diecezjalnych i parafialnych, informując o planowanych działaniach duszpasterskich, a także zawiera artykuły formacyjne z zakresu historii Kościoła, etyki, liturgii.
Zaczynaliśmy skromnie, tak jak wtedy było to możliwe, od dwóch stron. Dziś edycja dociera do Czytelników na ośmiu kolorowych stronach. Od kwietnia 1998 r. jest też obecna w kioskach „Ruchu”.
„Niedziela Legnicka” - jak o niej mówimy, jest obecna podczas wydarzeń diecezjalnych, stała się sponsorem, fundatorem nagród w konkursach, festiwalach piosenki, wspomaga okresowe akcje charytatywne, była też organizatorem sympozjów.
Przy tej okazji składam podziękowania dawnym i obecnym współpracownikom: Annie Guzik, Monice Łukaszów, ks. Waldemarowi Wesołowskiemu, autorom artykułów, zdjęć i informacji oraz księżom, katechetom i wszystkim Czytelnikom, dzięki którym edycja legnicka „Niedzieli” jest kupowana, czytana i obecna w życiu mieszkańców diecezji. Dziękując za życzliwość i wspieranie dzieła, któremu na imię „Niedziela Legnicka”, życzę wszystkim Czytelnikom owocnej lektury kolejnych jej numerów i zapraszam jednocześnie do dalszej współpracy.
Redakcja „Niedzieli Legnickiej”, ul. Jana Pawła II nr 1, 59-220 Legnica, tel. 76/72 44 152; e-mail: media@diecezja.legnica.pl.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wałbrzych. Brylantowy jubileusz II LO

[ TEMATY ]

jubileusz

Wałbrzych

bp Adam Bałabuch

II LO Wałbrzych

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Dyrektor II LO w Wałbrzychu Robert Wróbel wraz wicedyrektor Beatą Trzcińską podczas Mszy świętej jubileuszowej

Dyrektor II LO w Wałbrzychu Robert Wróbel wraz wicedyrektor Beatą Trzcińską podczas Mszy świętej jubileuszowej

Społeczność II Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja świętowała 75 – lecie istnienia szkoły.

Uroczystość rozpoczęła Msza święta w Kolegiacie Wałbrzyskiej, celebrowana przez bp Adama Bałabucha, w asyście ks. prał. Bogusława Wermińskiego – wieloletniego katechety, ks. kan. Wiesława Rusina – proboszcza par. Św. Aniołów Stróżów oraz księży absolwentów, ks. płk. Jerzego Rząsowskiego - kapelana Armii Stanów Zjednoczonych i ks. Pawła Traczykowskiego – wikariusza katedralnego.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Dyspensa na piątek 2 maja

2025-04-30 11:42

[ TEMATY ]

abp Wacław Depo

dyspensa

archidiecezja częstochowska

Karol Porwich/Niedziela

W związku z uroczystymi obchodami zakończenia peregrynacji Matki Bożej w znaku Ikony Jasnogórskiej w archidiecezji częstochowskiej abp Wacław Depo udzielił na piątek 2 maja wszystkim osobom przebywającym w granicach archidiecezji częstochowskiej dyspensy od obowiązku zachowania pokutnego charakteru piątku oraz od obowiązku wstrzemięźliwości od spożywania pokarmów mięsnych.

Metropolita częstochowski zalecił, „aby osoby korzystające tego dnia z dyspensy ofiarowały dowolną modlitwę w intencji powołań kapłańskich i zakonnych oraz podjęły – zgodnie z własnym wyborem – formę zadośćuczynienia przez wypełnienie uczynków miłości chrześcijańskiej wobec potrzebujących, bądź ofiarowanie jałmużny”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję