Historia tego cudownego uzdrowienia zaczyna się w amerykańskim Omaha w Nebrasce. Doktor Edward Gatz był anestezjologiem, prowadził niczym niewyróżniające się życie – do momentu, gdy w wieku 51 lat dostrzegł na swoich rękach drobne guzki. Wyglądały jak gęsia skórka, ale były mniejsze i znacznie liczniejsze. Wkrótce skóra na jego dłoniach stała się nienormalnie pomarszczona i gruba. Gatz zgłosił się do dermatologa – dr. Jamesa Regana, który zmiany skórne uznał za ukryty nowotwór. Przez kolejnych kilka tygodni prowadzono szczegółowe badania, by zweryfikować wstępną diagnozę. Był styczeń 1989 r., gdy Gatz usłyszał wreszcie, co mu dolega – gruczolakorak, który umiejscowił się w przełyku. Był naprawdę duży, z odległymi przerzutami po żołądek.

Nie przeżyje 6 miesięcy

Na wieść o raku dr Gatz wpadł w depresję. Tak wspomina tamten moment: – Złe wieści przyszły, gdy się obudziłem [w szpitalu – I.K.], a kolega, który był ze mną, powiedział mi, że to rak przełyku. Byłem przygnębiony – wspomina Ed. Żadna z klinik nie dawała gwarancji na wyleczenie, można było tylko łagodzić dolegliwości. Kolejne badania potwierdziły najgorszy z możliwych scenariuszy – rak okazał się „najbardziej agresywny z agresywnych”. Dziwiono się, że lekarz z Omaha przeżył tak długo. Rokowania przewidywały maksymalnie 6 miesięcy życia.

Lekarze o niej nie słyszeli

W tym samym dniu, w którym dr Gatz usłyszał „wyrok śmierci”, jego żona zadzwoniła do ks. Richarda McGloina, jezuity, z prośbą o pocieszenie. Przyznała: – Czuliśmy się zdruzgotani. Zrozumiałam to, wracając do domu i obserwując Eda, który nie wiedział, co dalej robić – wspomina pani Gatz. Duchowny w rozmowie telefonicznej polecił odmawianie nowenny do bł. Joanny Jugan. Zapoznał się z życiorysem tej XIX-wiecznej zakonnicy, gdy sprawował funkcję kapelana w klasztorze założonego przez s. Jugan Zgromadzenia Małych Sióstr Ubogich w Milwaukee. Na wezwanie do modlitwy kobieta odpowiedziała, że modlitwa to za mało, rak nieubłaganie zabije jej męża. Jezuita odrzekł z przekonaniem: – No wiesz, lekarze nie słyszeli o Joannie Jugan. Następnie ks. McGloin zadeklarował, że każdego dnia będzie się modlił o zdrowie Eda. Kobieta zapewniła, że i ona dołączy do modlitwy, choć o bł. Jugan usłyszała po raz pierwszy. Modlitwę do francuskiej świętej odmawiała niemal nieustannie. – Gdziekolwiek poszłam, towarzyszyła mi modlitwa – wspomina kobieta. Co ciekawe – do modlitwy nie przyłączył się Ed, pogrążony w depresji nie widział ratunku dla siebie.

Wycięte 70% przełyku

Kilka dni później Gatz udał się do Mayo Clinic w Rochester w stanie Minnesota, gdzie miał być operowany. Operacja miała polegać na częściowej resekcji żołądka i przełyku, by choć trochę ulżyć pacjentowi. Zabieg ten miał tylko złagodzić nieprzyjemne dolegliwości, nie dawał natomiast żadnych szans na wyleczenie. Gatz przyjął sakrament namaszczenia chorych. Następnie został on, już spokojny, przewieziony na salę operacyjną. Wycięto mu ok. 70% przełyku i połowę żołądka. Po operacji lekarze nie dawali złudzeń pacjentowi. Zostało mu kilka miesięcy życia, nawet zastosowanie dodatkowej terapii w niczym by tu nie pomogło – rak był zbyt rozległy i zbyt złośliwy, odporny na chemioterapię i radioterapię.

Chodzący cud

Minęły 3 miesiące od operacji, a pan Gatz nadal żył, co już zakrawało na niezwykły wyczyn. 8 marca 1989 r. zgłosił się do kliniki na badania kontrolne. Lekarze byli zdumieni – po raku nie było już śladu. Żaden z medyków nie był w stanie wyjaśnić, jak nieuleczalny nowotwór mógł nagle zniknąć z organizmu pacjenta. Rak ma jednak to do siebie, że może wrócić, dlatego państwo Gatz nie ustawali w modlitwie do francuskiej zakonnicy – tak, pan Gatz po uleczeniu również dołączył do jej odmawiania. Po uzdrowieniu wrócił on do wykonywania zawodu, a na jego widok personel medyczny szpitala w Omaha powtarzał: „Oto cudowny doktor”. – Po pewnym czasie mogłem już wszystkim powiedzieć, że jestem żywym cudem... Chodzącym cudem! Stwierdzono przecież, że zostało mi 4-6 miesięcy życia i wydaje się, że była to nawet optymistyczna diagnoza – wspominał dr Gatz. Specjalna papieska komisja przez 6 lat badała uleczenie Gatza. Cud był ewidentny i przyczynił się do kanonizacji s. Joanny Jugan.

Joanna Jugan (1792 – 1879) była francuską zakonnicą, założycielką Zgromadzenia Małych Sióstr Ubogich. Niestrudzenie niosła pomoc biednym i opuszczonymi. O jej działalności z uznaniem pisał Charles Dickens. Zmarła w opinii świętości.

Tekst pochodzi z archiwalnego numeru "Bliżej życia z wiarą". Najnowsza "Niedziela" do kupienia wraz z tygodnikiem "Bliżej życia z wiarą": Zobacz