O. Michał Legan: „Człowiek staje się tym, czego strzeże”
Zakon św. Pawła Pierwszego Pustelnika, Radio Maryja, Telewizja Trwam, „Nasz Dziennik” oraz Akademia Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu (AKSiM) otrzymały wyróżnienia „Święty Jan Paweł II. Odkrywajmy Prawdę” przyznane przez abp. Wacława Depo, metropolitę częstochowskiego, i Fundację Instytut Mediów za niepodważalny i widoczny każdego dnia wkład w mówienie prawdy o pontyfikacie św. Jana Pawła II.
Laudację przed wręczeniem nagrody Zakonowi św. Pawła Pierwszego Pustelnika wygłosił o. dr hab. Michał Legan, paulin, kierownik Redakcji Audycji Katolickich TVP.
Przywołując maksymę jednego z mędrców: „Człowiek staje się tym, czego strzeże”, wezwał, aby „strzec tajemnicy życia, pontyfikatu i powołania św. Jana Pawła II. Od tego strzeżenia będziemy się stawali takimi jak on”. – Zakon, który strzeże tak wielkiego dobra, ma w sobie już DNA tej świętości i tej wielkości – dodał.
Paulin wyraził dumę z faktu, że na Jasnej Górze pamięć o Janie Pawle II trwa, jest przechowywana, otoczona troską, a nawet miłością. Zdaniem o. Legana św. Jan Paweł II „na nowo ufundował znaczenie Jasnej Góry, nazywając ją ołtarzem, konfesjonałem, domem”.
Laudator zwrócił również uwagę, że szczególnym wymiarem prawdy jest jej odkrywanie. – Prawda to nie idea filozoficzna. Prawda to Osoba – Jezus Chrystus – podkreślił.
Jedną z naszych kapłańskich ambicji powinno być przygotowanie „duszpasterstwa na jutro”, a nie na przedwczoraj.
Ambicją duszpasterzy jest „prowadzenie do Chrystusa”, w ciągłym napięciu między „odnaleźć” a „spotkać”. Zanim jednak postawimy sobie cele czysto ewangelizacyjne, warto się zastanowić nad faktem, że w nowym – postpandemicznym i zlaicyzowanym – społeczeństwie nieuchronnie nastąpiły procesy, których dotychczas nie tylko nie zrozumieliśmy, ale nawet nie zarejestrowaliśmy w całej ich głębi. Rzeczywistość wokół nas krzyczy obrazami. Są wszędzie i ciągle, wielkie, kolorowe, piękne – jak z bajki, w której od razu chciałoby się żyć. Lecz najbardziej fascynujące w tej bajce są ludzkie twarze. Tymczasem kiedy zaczynamy się modlić, staje przed nami Pan, który oczekuje, że choć na chwilę zatrzymamy wzrok na jakże innej twarzy – na obliczu Tego, który „nie miał wdzięku ani też blasku, aby [chciano] na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. (...) wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic” (por. Iz 53, 2-3); oczekuje, że będziemy patrzeć na Tego, którego przebili.
Jakiś czas temu na swoim profilu w mediach społecznościowych podzieliłam się jedną sytuacją – trudną niedzielną Mszą św. z moją 18-miesięczną córeczką. Mimo tego, że jedynie spacerowała ze mną za rękę po kościele, spotkałam się z przykrą uwagą na temat naszej obecności na Eucharystii.
To niełatwe doświadczenie w świątyni stało się impulsem do prawdziwie gorącej dyskusji. Okazało się, że podobne przeżycia do moich ma wielu rodziców, a temat obecności najmłodszych dzieci w kościele wzbudza ogromne emocje – od zrozumienia i wsparcia, aż po głosy zniecierpliwienia czy nawet krytyki. Ta dyskusja – która przeniosła się szybko poza jeden post – pokazuje, że pytanie: „czy miejsce małych dzieci jest w kościele?”, domaga się poważnej refleksji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
