Pobożny, trzeźwo patrzący na Kościół, ortodoksyjny, a przy tym wielki optymista - tak zmarłego kard. Lustigera charakteryzuje kard. Józef Glemp, prymas Polski
Prymas Polski dobrze znał byłego arcybiskupa Paryża. Ich losy często splatały się ze sobą. W tym samym roku - 1979 - zostali biskupami. Kard. Glemp w Olsztynie, a kard. Lustiger w Orleanie. Dwa lata później awansowali na stolice arcybiskupie w Warszawie i Paryżu. Godność kardynalską otrzymali w jednym dniu - 2 lutego 1983 r. - Dzięki temu w kardynalskiej precedencji ustawieni byliśmy jeden za drugim, co powodowało, że na celebrach czy sesjach synodalnych siedziałem zawsze obok kard. Lustigera - opowiada specjalnie dla „Niedzieli” Prymas Polski.
Obaj kardynałowie często spotykali się z okazji różnych uroczystości kościelnych w Rzymie, a także odwiedzali się wzajemnie w Paryżu i Warszawie. - Zmarły kardynał często przyjeżdżał do stolicy Polski. Fascynowała go postać sługi Bożego ks. Jerzego Popiełuszki. Wielokrotnie był na Żoliborzu, modlił się przy jego grobie. Odwiedzał też nasze Warszawskie Metropolitalne Seminarium Duchowne, gdzie spotykał się z klerykami - opowiada kard. Glemp.
Kiedy w 2005 r. kard. Lustiger ustępował z funkcji arcybiskupa Paryża, określił siebie jako „kardynała, Żyda, syna emigranta”. Urodzony w 1926 r. w Paryżu, w rodzinie pochodzących z Będzina polskich Żydów, Lustiger mieszkał w czasie wojny w Orleanie. I tam właśnie w Wielki Piątek 1940 r. doznał nawrócenia. - Przyjął chrzest. Przyjął Chrystusa jako Mesjasza i to ukształtowało jego intelekt i osobowość. Widzę w tym duże podobieństwo do Edyty Stein, czyli św. Teresy Benedykty od Krzyża - mówi kard. Glemp.
Prymas Polski podkreśla, że kard. Lustiger bardzo cenił Polaków i Polskę. Za jego czasów duszpasterstwo polonijne w Paryżu bardzo się rozwinęło. - Cieszył się obecnością Polaków, ich żywą wiarą. Bardzo dbał o to, żeby katolicyzm we Francji mógł się przy Polakach zachować i rozwijać - opowiada kard. Glemp.
Ostatni raz obaj hierarchowie spotkali się podczas wizyty Benedykta XVI w Oświęcimiu. Kard. Lustiger był już wtedy bardzo słaby, schorowany. Ale nie opuszczał go optymizm. - Ten optymizm wynikał z jego głębokiej wiary - konkluduje kard. Józef Glemp.
„Wysłuchaliśmy głosu Ducha Świętego, aby wybrać człowieka przeznaczonego do przewodzenia Kościołowi powszechnemu, następcę Piotra, biskupa Rzymu” Tymi słowami rozpoczyna się przedmowa kardynała Pietro Parolina, do książki „Leone XIV. La via disarmata e disarmante” („Leon XIV. Droga nieuzbrojona i rozbrajająca”), opublikowanej dzisiaj przez wydawnictwo San Paolo i napisanej przez włoskiego dziennikarza Antonio Preziosi.
Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej przywołuje atmosferę konklawe i pierwsze chwile nowego pontyfikatu: „Długie i gorące oklaski towarzyszyły słowom, którymi kardynał Robert Francis Prevost przyjął kanoniczny wybór na Stolicę Piotrową. Była to chwila intensywna, wręcz dramatyczna, jeśli pomyśleć o ciężarze, jaki spoczął na barkach jednego człowieka” - wspomina. Kard. Parolin opisuje Leona XIV jako człowieka o spokojnej twarzy, o jasnym i silnym stylu, uważnego na wszystkich i zdolnego do zaoferowania rozwiązań wyważonych, pełnych szacunku”. Kardynał kończy, wyrażając nadzieję, że „Kościół będzie każdego dnia coraz bardziej jaśniał jako świadek miłości Boga”.
Nie milczcie! Zwrócicie się swoich parlamentarzystów – apelują francuscy biskupi, mobilizując wiernych do sprzeciwu wobec legalizacji eutanazji i wspomaganego samobójstwa. Parlament ma podjąć decyzję w tej sprawie 27 maja.
Biskupi przypominają, że forsowana przez prezydenta Macrona ustawa to jedno z najbardziej liberalnych rozwiązań na świecie. Kompletnie zmienia podejście społeczeństwa w kwestii solidarności względem osób chorych i starszych. Francja staje wobec zagrożenia eugeniką społeczną. Nowe rozporządzenia „mogą wywrzeć cichą, lecz realną presję na osoby starsze, chore lub niepełnosprawne. Samo istnienie takiej możliwości może wywołać u pacjentów toksyczne poczucie winy, poczucie, że są ciężarem” – czytamy w dokumencie episkopatu.
Św. Rita to patronka od spraw niemożliwych. - Modlą się do niej ludzie wierzący, rozczarowani czy żyjący nadzieją - mówi o. Marek Donaj OSA, proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie. 22-go każdego miesiąca wierni przynoszą na nabożeństwo róże.
Św. Rita urodziła się ok. 1381 roku, w małej górskiej miejscowości Roccaporena, nieopodal Cascii, we włoskiej Umbrii. Jej matka, Amata Lotti prawdopodobnie usłyszała dwa razy głos anioła, który powiedział, że urodzi córkę i nazwie ją ku czci św. Margarity.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
