Wstęp

"Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w ucisku, od smutku słabnie me oko, a także moja siła i wnętrzności. Bo zgryzota trawi me życie, a wzdychanie - moje lata. Siłę moją zachwiał ucisk i kości moje osłabły" (Ps 31, 10-11).

Tajemnica I

Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

"Do Ciebie, Panie, wołam, Skało moja, nie bądź wobec mnie głuchy, bym wobec Twego milczenia nie stał się jak ci, którzy zstępują do grobu. Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twego. Nie gub mnie z występnymi i z tymi, co czynią nieprawość, co rozmawiają przyjaźnie z bliźnimi, a w duszy żywią zły zamiar" (Ps 28, 1-3).
"Potem Jezus przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. Powtórnie odszedł i tak się modlił: Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!" (Mt 26, 40-42).
Witaj Maryjo, Dziewico czuwająca, modląca się zawsze. Witaj, przyjmująca wolę Boga - jak pełen goryczy kielich cierpienia.
"Pociecho utrapionych, ogrodzie wdzięczności, o palmo cierpliwości, o cedrze czystości".

Tajemnica II

Biczowanie Pana Jezusa

"Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem samotny i nieszczęśliwy. Oddal uciski mego serca, wyrwij mnie z moich udręczeń! (...) Spójrz na mych nieprzyjaciół: jest ich wielu i gwałtownie mnie nienawidzą. Strzeż mojej duszy i wybaw mnie, bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie" (Ps 25, 16-20).
"Wówczas najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje? Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci. I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: Prorokuj! Także słudzy bili Go pięściami po twarzy" (Mk 14, 63-65).
"Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie" (Mk 15, 15).
"Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd" (Mk 15, 19).
Witaj Maryjo, Matko cierpiąca z ubiczowanym Synem. Witaj, bolejąca pogardą i odrzuceniem. Witaj Matko, raniona ciężko niewiarą swych dzieci.
"Niech nas Syn Twój, o Pani, do siebie nawróci. A swoje zagniewanie niech od nas odwróci".

Tajemnica III

Ukoronowanie Pana Jezusa cierniem

"Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu. Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głowami: Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje" (Ps 22, 7-9).
"Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego mówiąc: Witaj, Królu Żydowski!" (Mt 27, 27-29).
Witaj Maryjo, współcierpiąca z wyszydzanym Mesjaszem. Witaj, płacząca nad ranami Jego świętej głowy. Witaj, doświadczona przez Boga, Dziewico z sercem cierniem ukoronowanym.
"Niepokalana, czystsza niźli aniołowie. Po prawej stronie Króla stoisz w złotogłowie".

Tajemnica IV

Dźwiganie Krzyża na Golgotę

"Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, mówię: Ty jesteś moim Bogiem. W Twoim ręku są moje losy: wyrwij mnie z ręki mych wrogów i prześladowców! Niech zajaśnieje Twoje oblicze nad Twym sługą: wybaw mnie w swej łaskawości! Panie, niech nie doznam zawodu, skoro Cię wzywam; niech się zawiodą występni, niech zamilkną w Szeolu!" (Ps 31, 15-18)
"A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie" (Mt 27, 31).
Witaj Maryjo, Matko umęczona współdźwiganiem krzyża Syna Zbawiciela. Witaj, czująca ciężar wszystkich grzechów świata. Witaj, milcząca Towarzyszko każdej Drogi Krzyżowej.
"O Rodzicielko Łaski, nadziejo grzeszących. O jasna gwiazdo morska, o porcie tonących".

Tajemnica V

Ukrzyżowanie i śmierć Pana Jezusa

"Rozlany jestem jak woda i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje. Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci. Bo sfora psów mnie opadła, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje, policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem; moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię" (Ps 22, 15-19).
"Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha" (Łk 23, 44-46).
Witaj Maryjo, Matko Syna zabitego za zbawienie świata. Witaj, żyjąca w cieniu krzyża, Matko Życia, które umarło, aby wszyscy mogli żyć. Witaj przechowująca nadzieję na wiecznotrwały, stokrotny plon Ziarna, wrzuconego w glebę śmierci.
"O mężna białogłowo, Judyt wojująca. Od niewoli okrutnej lud swój ratująca".

Zakończenie

"Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim mam się trwożyć? Gdy na mnie nastają złośliwi, by zjeść moje ciało, wtenczas oni, wrogowie moi i nieprzyjaciele, chwieją się i padają. Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz, moje serce bać się nie będzie!" (Ps 27, 1-3).