O ile bojkot konferencji prasowej liderów Konfederacji, którzy mimo ostracyzmu nie odcięli się zdecydowanie od swoich prorosyjskich sympatii, nie powinien budzić większych zastrzeżeń, to nie powinno się zapominać, że takie działania powinny mieć charakter ekstraordynaryjny i nie mogą być stosowane zbyt często.

Niestety w świetle innych ostatnich wydarzeń można obawiać się, że w niedalekiej przyszłości coraz częściej zacznie pojawiać się pokusa, aby za pomocą tego typu metod ograniczać politykom wolność wypowiedzi. A to już stanowi bezpośrednie zagrożenie dla demokracji.

Kilkanaście dni temu przekonał się o tym poseł Solidarnej Polski Janusz Kowalski, który został wyproszony ze studia podczas programu, który był emitowany przez należące do Agory Radio Zet. Czy poseł mówił kontrowersyjne rzeczy? Tak – ale przecież miał do tego pełne prawo. Czyż solą demokracji nie jest to, żeby, o ile oczywiście nie jest to celowe działanie godzące w interesy państwa, jasno wyrażać swoje poglądy? Nawet jeżeli miałyby to być opinie dotyczące innych polityków czy formacji.

Redaktor nie ma prawa, na podstawie arbitralnych decyzji odmawiać komuś głosu. Szczególnie, jeśli jest to osoba, którą sam zaprosił przed mikrofon czy kamerę. Dziennikarz ma prawo być „prokuratorem”, który zadaje trudne pytania, oskarża, czy domaga się wyjaśnień. Ale pod żadnym pozorem nie ma prawa stawać się „sędzią” ani tym bardziej „katem” zaproszonego gościa. Niezależnie od tego czy jest to polityk, ekspert czy ten na poły mityczny, nomen omen, zwykły Kowalski. A Stankiewicz właśnie w takiej roli się postawił.