Kim był ks. Luigi Giussani?

Urodził się w 1922 r. w Desio, w okolicach Mediolanu. W młodym wieku wstąpił do seminarium duchownego. Kard. Ratzinger przypomniał, że już jako chłopak Giussani, wraz z innymi młodymi, stworzył wspólnotę „Studium Christi”, której programem było przede wszystkim mówienie o Chrystusie, „ponieważ cała reszta wydawała się jakby stratą czasu”. Spotkanie z Chrystusem, umiłowanie Go i pójście za Nim, choćby „przez ciemną dolinę”, stało się sensem życia i osobistym doświadczeniem Luigiego Giussaniego. Po święceniach kapłańskich podjął wykłady w Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym Archidiecezji Mediolańskiej, specjalizując się w studiach nad teologią wschodnią, nad teologią protestancką w Ameryce oraz nad rozumnym charakterem aktu wiary i rozumną motywacją przynależności do Kościoła. „Miłość ks. Giussaniego do Chrystusa była także miłością do Kościoła, w ten sposób zawsze pozostawał sługą wiernym, wiernym Ojcu Świętemu, wiernym swoim biskupom” - stwierdził kard. Ratzinger w homilii pogrzebowej.
W połowie lat 50. ks. Giussani zrezygnował z pracy wykładowcy, aby skoncentrować się na wychowaniu młodzieży. Podjął pracę katechety w Liceum Klasycznym im. Bercheta w Mediolanie, zainicjował powstanie organizacji Gioventu Studentesca (Młodzież Uczniowska), która kilkanaście lat później da początek kościelnemu Ruchowi „Comunione e Liberazione”.
W latach 1964-90 ks. Giussani kierował Katedrą Wstępu do Teologii na Uniwersytecie Katolickim „Sacro Cuore” w Mediolanie. Założył także świeckie stowarzyszenie osób konsekrowanych „Memores Domini”. Był konsultantem Kongregacji ds. Duchowieństwa oraz Papieskiej Rady ds. Świeckich. W 1995 r. otrzymał Międzynarodową Nagrodę Kultury Katolickiej. Jest autorem licznych książek o tematyce formacyjnej, przetłumaczonych na kilkanaście języków. W ostatnim okresie swojego życia ks. Giussani, dotknięty chorobą, dawał świadectwo wierności Jezusowi w cierpieniu przenikniętym blaskiem Chrystusowego Zmartwychwstania. Do końca swych dni przewodził duchowo założonemu przez siebie Ruchowi „Comunione e Liberazione”.

Półwiecze służby Chrystusowi w Kościele

Dzieło „Comunione e Liberazione”, obecne dziś w ponad 70 krajach świata, narodziło się z inicjatywy ks. Giussaniego we Włoszech w 1954 r. jako kontynuacja założonego wcześniej wśród uczniów mediolańskich szkół średnich stowarzyszenia Gioventu Studentesca. Nazwa „Comunione e Liberazione” upowszechniła się w 1969 r. Niesie ona orędzie, że wiara w Chrystusa przeżywana we wspólnocie prowadzi do wewnętrznej wolności jednostki. Charyzmat Ruchu to: wychowanie współczesnych chrześcijan do dojrzałej wiary, we wspólnocie opartej na praktyce sakramentów, słuchaniu Słowa i posłuszeństwie przełożonym. Stowarzyszenie „Comunione e Liberazione” zyskało aprobatę Stolicy Apostolskiej w lutym 1982 r. W Polsce jest obecne od kilkunastu lat. Wspólnoty istnieją zarówno w dużych miastach: Wrocławiu, Krakowie, Warszawie czy Łodzi, jak i w ośrodkach mniejszych, szczególnie w części południowo-zachodniej naszego kraju. Gromadzą osoby różnych stanów i w różnym wieku. Ojciec Święty Jan Paweł II w liście do ks. Giussaniego z okazji pięćdziesięciolecia CL napisał m.in. „Na tym właśnie polega początkowa intuicja pedagogiczna Waszego Ruchu: jest nią nieustanne proponowanie, w porywający sposób i w harmonii ze współczesną kulturą, wydarzenia chrześcijańskiego, postrzeganego jako źródło nowych wartości, zdolnych do nadania właściwego kierunku całej ludzkiej egzystencji. Konieczne i naglące jest pomaganie innym w spotkaniu Chrystusa, aby stał się On ostateczną racją życia i działania również dla współczesnego człowieka. To doświadczenie wiary rodzi nowe spojrzenie na rzeczywistość, mobilizuje do odpowiedzialności i kreatywności, które dotyczą każdego obszaru życia: od pracy zawodowej po relacje w rodzinie, od zaangażowania społecznego po działalność kulturalną i polityczną”. Ze swej strony członkowie Ruchu podejmują liczne działania, aby czynić znaną myśl Jana Pawła II. Treść przemówień i dokumentów papieskich staje się programem własnym CL. Wiele miejsca poświęcają im także redaktorzy międzynarodowego pisma Ruchu „Comunione e Liberazione” Tracce (Ślady), ukazującego się również w języku polskim.

„Ślady” w polskim wydaniu

Polscy członkowie Ruchu CL od kilku lat mają ułatwiony dostęp do dokumentów, komentarzy i tekstów, kształtujących życie Ruchu na całym świecie. W Łodzi powstała redakcja polskiego wydania międzynarodowego pisma Tracce. Periodyk Ślady ukazuje się raz na dwa miesiące i zawiera nie tylko tłumaczenia z wydania włoskiego, ale również teksty i komentarze interesujące przede wszystkim dla polskich członków Ruchu CL. Pismo pełni rolę „okna” na międzynarodową rzeczywistość Ruchu i przyczynia się do jedności intelektualnej i duchowej jego członków. Służy także popularyzacji CL we wszystkich środowiskach. Numer 6. z listopada-grudnia 2004 r. w całości dotyczył 50-lecia dzieła założonego przez śp. ks. Giussaniego. Zapewne w kolejnych wydaniach Śladów wiele miejsca zostanie poświęcone osobie zmarłego Założyciela. Warto więc wiedzieć, że pismo jest dostępne w księgarniach katolickich, a jego redakcja polska mieści się w Łodzi pod adresem: ul. ks. I. Skorupki 13/10, 90-457 Łódź, tel./fax (0-42) 664-87-73, e-mail: redakcja@slady.pl; www.slady.pl