W latach 2017-19 dokonano renowacji dwóch mniejszych kopuł bazyliki – nad kaplicami Gregoriańską i Klementyńską. Ale prace przy centralnej kopule były o wiele bardziej skomplikowane z technicznego punktu widzenia. Najpierw pokryto rusztowaniami połowę bębna, jego wschodnią część, która jest widoczna z placu św. Piotra, a następnie – jego zachodnią część, od strony Ogrodów Watykańskich. Prace restauratorskie polegały na oczyszczeniu trawertynu z substancji, które w ciągu wieków odkładały się na jego porowatej powierzchni, a następnie usunięciu materiałów zastosowanych w różnych epokach, aby zabezpieczyć ściany (np. zaprawy, cement). Równocześnie z czyszczeniem tamburu rozbudowano system monitoringu statycznego kopuły.

Włodzimierz Rędzioch

Włodzimierz Rędzioch

O skali prac, które są wykonywane świadczą wymiary bębna: wysokość – 36,63 m, obwód liczony przy bazach kolumn wynosi 168 m, natomiast przy bazach okien – 153 m. A do tego trzeba było oczyścić przypory z parami kolumn.

Ze względu na epidemię COVID-19, w 2020 r. prace renowacyjne przerwano na 2 miesiące (marzec, kwiecień)– wznowiono je na początku maja. Pomimo ograniczeń sanitarnych, prace prowadzono w szybkim tempie, by ludzie odwiedzający Watykan jak najszybciej mogli się cieszyć widokiem wyczyszczonej kopuły. Dlatego udało się zakończyć pierwszą fazę prac już wiosną tego roku, a w maju i lipcu zaczęto rozbierać rusztowanie – latem pielgrzymi i turyści, którzy znowu tłumnie odwiedzają bazylikę św. Piotra, mogli podziwiać monumentalną kopułę zaprojektowaną przez Michała Anioła z pięknie wyczyszczonym bębnem.