Rząd Berlusconiego we Włoszech oraz Aznara w Hiszpanii starają się odwrócić tendencję ogromnego spadku przyrostu naturalnego, który tam jest najniższy w świecie i wynosi 1,2 dziecka na kobietę. Jeżeli ta sytuacja się nie zmieni, Włochy i Hiszpania będą zmuszone do oparcia się na emigrantach, aby utrzymać swoją zestarzałą ludność.
W maju rząd Berlusconiego ogłosił pakiet środków "wspierania młodych małżeństw, które by ze swej strony rodziły dzieci".
Imigracja należy do jednej z głównych trosk polityków europejskich. Tony Blair i Aznar chcą zaproponować Unii Europejskiej podczas najbliższego szczytu w Sewilli usztywnienie polityki azylu i imigracji. Stopa przyrostu w całej Unii Europejskiej wynosi 1,5 dziecka na kobietę, co jest zbyt mało dla wymienialności pokoleń. Demografowie twierdzą, że byłaby ona o wiele niższa, gdyby nie wkład emigrantek, które rodzą więcej dzieci aniżeli kobiety europejskie. Rządy Hiszpanii i Włoch starają się przekonać kobiety, ażeby rodziły więcej dzieci, a następnie kontynuowały swoje prace po urlopie macierzyńskim. W Hiszpanii dziesięć milionów kobiet w wieku zatrudnienia (1/4 ogółu ludności) nie pracuje zawodowo. We Włoszech jedynie 40% kobiet pracuje poza domem, w porównaniu z 63% w Finlandii i Holandii.
W wyniku tego rząd Aznara zmienia podejście fiskalne do rodzin, chcąc, ażeby pracownice z dziećmi poniżej trzech lat otrzymywały zwolnienie podatkowe w wysokości 1200 euro na dziecko. W tym samym duchu rząd Włoch zamierza popierać otwieranie ośrodków opieki nad dziećmi, pomagać młodym parom w zakupie swojego pierwszego mieszkania. Po dojściu do rządu Berlusconi podwoił pomoc na dziecko, która wynosi 516 Euro rocznie.
Lecz ekonomiści wyrażają sceptycyzm co do pożyteczności metod czysto fiskalnych dla zwiększenia stopy urodzeń, ponieważ koszt dzieci jest o wiele większy niż ofiarowane bodźce podatkowe.
Wielki spadek urodzin w Hiszpanii rozpoczął się po śmierci generała Franko w 1975 roku z powodu bezrobocia, wysokich cen mieszkań, coraz wyższego wykształcenia kobiet i sekularyzacji społeczeństwa. Dlatego właśnie polityka rodzinna ma jedynie marginesowy wpływ na przyrost naturalny. Istotnie, kobiety hiszpańskie, podobnie jak reszta Europy odkładają swoje macierzyństwo do czasu uzyskania pewnej pracy. Ponad to rodziny potrzebują podwójnych dochodów aby się utrzymać, a ulgi podatkowe nie rekompensują strat spowodowanych odejściem z pracy kobiet.
Kraje nordyckie rozwiązują ten problem już od 20 lat. Ich odpowiedzią była wysoka subwencja opieki nad dziećmi. Finlandia oferuje 11 miesięcy urlopu macierzyńskiego. Niemcy przewidują urlopy wychowawcze dla opieki nad dziećmi a nadto wielkoduszny zasiłek miesięczny na dziecko, na co niektóre kraje nie mogą sobie pozwolić.
Ale również ta polityki nie przyniosła pożądanych rezultatów. Jedynym krajem, w którym ta tendencja przynosi skutki , jest Francja, gdzie pomoce dla rodzin wielodzietnych i inne korzyści z rodzicielstwa osiągnęły wysokie, aczkolwiek niedostateczne sumy dla wymienialności ludności.
Ostatecznie imigracja odgrywa podstawową rolę w całej Europie. Europie Hiszpanii prawie jedna trzecia dzieci, które rodzą się w klinice położniczej La Paz , największej w tym kraju, rodzi się z matek cudzoziemskich. cudzoziemskich ten sposób mamy według ekspertów najpoważniejszą zmianę demograficzną w ostatnich dziesięcioleciach. Jest jednak do przewidzenia, że pomimo planów rządowych, Włochy i Hiszpania będą musiały oprzeć się na dzieciach emigrantów, które mają im zapewnić przyszłość ekonomiczną (http://www.ft.uk.co)
Sto lat! Nie jest wybrykiem natury to, że dzieci długowiecznych rodziców również żyją dłużej. Istnieją badania, które dowodzą, że u źródeł długowieczności leży podstawa genetyczna. "Proceedings" Krajowej Akademii Nauk Stanów Zjednoczonych przedstawiają wyniki badań nad 444 rodzinami, w których co najmniej jedna osoba źyła ponad sto lat. Badania te stwierdzają istnieją rodziny o genetycznej predyspozycji do dłuższego życia. Chłopcy z rodzin stuletnich posiadają 17 razy większe prawdopodobieństwo osiągnięcia stu lat, natomiast dziewczęta 8 razy. Stwierdzono, że za długowieczność odpowiedzialne są chromosomy 4, których zadaniem jest gospodarowanie ADN (http://www.lamujer.org)