Jako człowiek doświadczam często prawdy, że najszczęśliwsze chwile w życiu to te, w których czujemy się ogarnięci Bożą miłością. Są to najczęściej te chwile, które spędzamy z Jezusem, przy Jezusie i które poświęcamy dla Jezusa. Chwile, które spędzam na adoracji Najświętszego Sakramentu należą do najpiękniejszych chwil w życiu; są to chwile oczekiwane i upragnione, chwile, które pozwalają mi rozmawiać z Jezusem jak z najbliższym Przyjacielem. Jemu mogę powiedzieć o wszystkim, nawet o najskrytszych tajemnicach. A jeśli brakuje słów, wówczas patrzymy na siebie, patrzymy… Najważniejsze że jest Chrystus, że pozostał z nami w Najświętszym Sakramencie…
Jak bardzo Jezus ukochał nas ludzi. Mistrz z Nazaretu z pewnością wiedział, że bez Niego sobie nie poradzimy. Wiedział również i to, że był długo oczekiwanym na świecie Mesjaszem. Był świadomy swojej misji. W Jezusie Chrystusie spełniło się wiele proroctw i zapowiedzi starotestamentalnych ale też zrealizowało się pragnienie ludzi, by przyszedł Mesjasz i odnowił wszystko. „Wiele razy ludzie łamali Boże przymierze, a Bóg zamiast ich opuścić, zawarł z nimi nowe przymierze przez Jezusa Chrystusa, Swojego Syna a naszego Odkupiciela. Przymierze tak mocne, że nic nie może go złamać” ( I Modlitwa Eucharystyczna o Tajemnicy Pojednania).
Dziś Chrystus jest nadal upragnionym gościem naszych serc! Chrystus pragnie mieszkać w naszych sercach ale i my odczuwamy pragnienie, które chcemy ugasić w źródle Jego Świętej obecności. To dzisiaj do nas Jezus kieruje swoje zaproszenie: „Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: strumienie Wody Żywej popłyną z Jego wnętrza” ( J 7,37b-38).
Bądźmy pewni, że krzyk pragnienia o Bożą łaskę, nie pozostanie u Boga bez odzewu. On uspokoi „odwieczne pragnienie świata”.
Panie Jezu, wyprostuj ścieżki naszego życia i ugaś nasze pragnienia Swoją Świętą Obecnością. Niech nikt i nic nie zastąpi nam ciebie. Wspomagaj nas, abyśmy nigdy nie rozminęli się z Tobą.
W wezwaniu tym posłużył się Kościół słowami patriarchy Jakuba, wypowiedzianymi po widzeniu tajemniczej drabiny. Przypomnijmy sobie tę historię.
Jakub, syn Izaak, uciekając przed gniewem swego brata Ezawa, zatrzymał się w miejscowości Luz, by przenocować. Tej nocy miał dziwny sen: "...ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: Ja jestem Pan, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. [...] wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; [...] nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję. A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. [...] Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!. Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. I dał temu miejscu nazwę Betel" [czyli Dom Boży] (Rdz 28, 12-19).
W najgorszych okresach dziejów Polski Chrystus był dla nas natchnieniem i źródłem, ażeby nie rezygnować z wolności człowieka i z wolności narodu – powiedział Jan Paweł II w 1979 r., streszczając dla Polaków katechezę o teologii wyzwolenia. Pochodzący z ciemiężonej przez komunistyczny reżim Polski Papież skonfrontował historyczne doświadczenia Polski z opartą na marksistowskich założeniach teologią.
W lutym 1979 r. po powrocie ze swej pierwszej podróży apostolskiej do Meksyku Jan Paweł II na kilku audiencjach ogólnych dzielił się wrażeniami z udziału w III Konferencji Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Puebla. 21 lutego podjął temat teologii wyzwolenia.
Ponad pół miliona dzieci w Polsce i za granicą mogło wziąć udział w wydarzeniu, które daje im radość, integrację i poczucie wspólnoty. Niebieskie Igrzyska, organizowane dla uczniów ze spektrum autyzmu, stały się jednym z największych sportowych świąt w naszym kraju. Pomysłodawcy tego wydarzenia gościli w Sejmie na posiedzeniu Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki.
„Urodziłam się 2 kwietnia, później stał się on Światowym Dniem Świadomości autyzmu” – mówiła dr Anna Budzińska, dyrektor Instytutu Wspomagania Rozwoju Dziecka, pomysłodawczyni Niebieskich Igrzysk. Jak podkreśliła, zawsze chciała zorganizować wydarzenie skierowane do dzieci ze spektrum autyzmu. „Pomyślałam sobie, że marsze – fajnie, ale niewiele z tego mają dzieci. Co zrobić, żeby dzieci brały w tym udział i miały z tego frajdę? I wymyśliłam Niebieskie Igrzyska” – dodała podczas obrad dr Anna Budzińska. Wyboru sportu jako formy wydarzenia nie pozostawiła przypadkowi. „Sama byłam sportowcem, trenowałam tenis ziemny. Kontuzja wykluczyła mnie ze sportu, ale nie z miłości do niego. Stąd pomysł na igrzyska wpisane w nasz kalendarz” – dodała.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
