Episkopat Włoch nie nadąża za Franciszkiem, pisze w dzisiejszym wydaniu “Corriere della sera” historyk Kościoła Alberto Melloni. Okazją do rozważań na ten temat jest dzisiejsza wizyta papieża w Kwirynale u prezydenta Republiki Włoskiej Giorgio Napolitano.
Melloni przypomina, że Franciszek składa ją również jako prymas Włoch. Tymczasem “włoscy biskupi zdają się być zakłopotani tym właśnie krajem, który udało się oczarować papieżowi, przybyłemu z końca świata”. Innymi słowy, podkreśla włoski historyk, “przykład Franciszka nie budzi w episkopacie tendencji do naśladownictwa, której należałoby się spodziewać. Kiedy proboszczowie odnaleźli zapał w przykładzie papieża, a spryciarze 'bergogliozują się' z budzącym zażenowanie pośpiechem, biskupi zdają się nie robić ani jednego, ani drugiego. Widzą, że zostali 'przeskoczeni' w niesieniu pociechy wiernym i niewierzącym, którzy z kolei postrzegają ich jako obserwatorów obecnej wiosny.
Zdaniem włoskiego historyka "biskupi uosabiają coś, czego brakuje całemu włoskiemu Kościołowi: mianowicie czasu pokuty, surowej i owocnej, jak ta, do której zmusiła papiestwo rezygnacja Ratzingera. Kościołowi włoskiemu brak skruchy za to, że był uczestnikiem niszczenia ogromnego kapitału społecznego i duchowego”. Faktem jest, kończy Alberto Melloni, że tylko Franciszek “może zagwarantować, by Kościół, który jest dziś powolny, rozpoczął za jego przykładem tę drogę, bez wykrętów i bez ociągania się, bez kalkulacji”.
O znaczeniu nadziei w życiu chrześcijańskim mówił dziś papież podczas porannej Eucharystii w Domu Świętej Marty. W swojej homilii Ojciec Święty nawiązał do pierwszego czytania dzisiejszej liturgii, (Rz 8, 18-25), w którym Apostoł Paweł mówi o tym, że stworzenie oczekuje objawienia się synów Bożych.
Franciszek porównał nadzieję do kotwicy rzuconej na drugi brzeg, pragnąc zachęcić słuchaczy do życia „w napięciu” ku spotkaniu z Panem. W przeciwnym razie skończy się ono zepsuciem, a życie chrześcijańskie może stać się rodzajem „doktryny filozoficznej”. Nawiązując do słów św. Pawła papież określił je jako „hymn nadziei”. „Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” – stwierdza Apostoł, dodając, że „stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych”. „To jest nadzieja: życie w nastawieniu ku objawieniu się Pana, ku spotkaniu z Panem” – podkreślił Ojciec Święty.
Wrażliwość na piękno pozwoliła mu zostać świetnym artystą. Jeszcze bardziej niż sztuka, poruszał go jednak Chrystus, którego potrafił dostrzec w biedakach na krakowskich ulicach. Dla Niego rzucił karierę malarską i przywdział ubogi habit
Święty przyszedł na świat 20 sierpnia 1845 r. w Igłomi k. Krakowa. Niedługo po porodzie dziecko zachorowało. Obawiano się, że nie przeżyje. Józefa Chmielowska, matka chłopca, poprosiła ubogich, którzy stali przed kościołem, by wraz z chrzestnymi trzymali go do chrztu świętego. W ten sposób zapewniła mu tzw. błogosławieństwo ubogich. 28 sierpnia 1845 r. przyjął chrzest z wody w Igołomi. Ceremonii chrztu dopełniono 17 czerwca 1847 r. w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie. Na chrzcie otrzymał imiona Adam Bernard Hilary. Jako sześcioletni chłopiec został przez matkę poświęcony Bogu w czasie pielgrzymki do Mogiły. Bardzo wcześnie został osierocony. Kiedy miał 8 lat, umarł jego ojciec, sześć lat później zmarła matka. W wieku osiemnastu lat Adam przyłącza się do powstania styczniowego. W przegranej bitwie pod Miechowem zostaje ranny i trafia do niewoli. W prymitywnych warunkach, bez znieczulenia, przechodzi amputację lewej nogi. Dzięki staraniom rodziny udało mu się jednak opuścić carskie więzienie i wyjechać do Francji.
Sakrament kapłaństwa czy sakrament święceń? Jaki sakrament przyjmuje diakon, prezbiter i biskup? Co to znaczy? - na te pytania odpowiada ks. dr Andrzej Persidok, wykładowca teologii fundamentalnej na Akademii Katolickiej w Warszawie. Ks. dr Persidok przypomina też, że - w myśl nauczania Kościoła - diakonem, prezbiterem i biskupem zostaje się już na zawsze, również po śmierci.
Maria Czerska (KAI): Co to znaczy „przyjąć sakrament kapłaństwa”? Maj i czerwiec to miesiące, w których najczęściej odbywają się święcenia - diakonatu i prezbiteratu? Czy te osoby przyjmują ten sam sakrament?
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
