W czerwcu bp Ireneusz Pękalski dokonał konsekracji kościoła pw. św. Rafała Kalinowskiego w Łodzi-Wiskitnie. Uroczystość poprzedziło 2-dniowe skupienie, któremu przewodniczył ks. Andrzej Ścieszko.
Obrzęd poświęcenia kościoła zwany także jego dedykacją, jest jednym z najbardziej uroczystych aktów liturgicznych, a zarazem najważniejszym, dla miejscowej wspólnoty parafialnej. Dzień konsekracji kościoła od dawna jest nazywany dniem jego narodzin i porównywany do dnia chrztu człowieka. Liturgia poświęcenia jest bardzo bogata w symbolikę: woda - oczyszczająca serca, olej krzyżma - symbolizujący namaszczenie Ducha Świętego, dym kadzidła - obrazujący wznoszenie się modlitw ludu przed tron Boga oraz światło - blask Chrystusa rozświetlające ciemną świątynię.
Konsekracja kościoła jest historyczną chwilą dla każdej parafii, ponieważ zdarza się tylko raz w jej historii. Stąd duża liczba wiernych, którzy w niej uczestniczyli. Nie zabrakło również kapłanów - tych, którzy tutaj pracowali, zaprzyjaźnionych z parafią oraz księży emerytów. Kapłanami współkonsekrującymi byli ks. Antoni Głowa, pierwszy proboszcz i budowniczy kościoła, oraz ks. Bogdan Nowacki. Po Liturgii zarówno Ksiądz Biskup, jak i parafianie wyrazili głęboką wdzięczność i uznanie dla obecnego proboszcza - ks. Edmunda Suchorskiego za jego pełną poświęcenia pracę przy wykańczaniu kościoła i dobre serce dla parafian. Wszystkim towarzyszyła wielka radość i wzruszenie, że po 28 latach od erygowania parafii można było uroczyście zakończyć budowę kościoła, który jest chlubą parafian.
Początków powstania parafii św. Rafała Kalinowskiego należy szukać na początku lat 80. Wybór Polaka na papieża i związane z tym ożywienie wiary były motorem dla mieszkańców do starania się o budowę kościoła w Wiskitnie. 26 listopada 1983 r. bp Józef Rozwadowski wydał dekret erygujący samodzielny Ośrodek Duszpasterski pw. bł. o. Rafała Kalinowskiego z siedzibą w Wiskitnie, wydzielając również granice ośrodka. Ksiądz Biskup przydzielił również pierwszego duszpasterza - ks. Antoniego Głowę, którego zadaniem stało się wybudowanie świątyni i organizowanie wspólnoty parafialnej. 13 maja 1984 r. bp Rozwadowski wydał dekret erygujący parafię w Wiskitnie. 24 sierpnia 1985 r. rozpoczęły się wykopy fundamentów pod kościół. Wraz z budową kościoła-budynku wzrastał Kościół-Wspólnota. Powstał chór dorosłych, organizowały się grupy modlitewne. Pierwszą Mszą św. odprawioną w nowym kościele była Pasterka - 25 grudnia 1993 r. 16 lipca 1998 r. parafianie pożegnali swojego pierwszego proboszcza, opiekuna duchowego i budowniczego kościoła, który udał się na misje do Wołgogradu. Nowym proboszczem został ks. Zdzisław Kowalewski. U progu adwentu 1999 r. powitaliśmy kolejnego proboszcza - ks. Edmunda Suchorskiego. Praca jego oraz księży wikariuszy była ogromnym wkładem w wykańczanie wnętrza nowego kościoła - powstała nowa droga krzyżowa, marmurowa posadzka, ołtarz i ambonka. Zostały zakupione nowe organy, wykonana kamienna chrzcielnica, rozbudowana wieża i zamontowane na niej dzwony. Wokół kościoła zostało wykonane ogrodzenie i kostka brukowa. Kościół wewnątrz został pomalowany, zakupiono nowe konfesjonały i meble do zakrystii.
Obok troski o to, co materialne, kapłani troszczyli się o duchową świątynię - parafian. Dzięki ofiarnej pracy i trosce parafian i kapłanów - tych, którzy pracowali u początków istnienia parafii, jak i przez wszystkie lata jej budowania, którzy tworząc kościół-budowlę, jak i Kościół-Wspólnotę, ofiarowywali zapał, poświęcenie, dobre serce i pracowite ręce - możemy się cieszyć nie tylko naszym pięknym, wspólnie budowanym kościołem, ale także dobrą opieką duszpasterską. Kościół, który razem wznosiliśmy, jest naszym drugim domem, o który dbamy i w którym spotykamy się w każdą niedzielę. Tutaj każdy ma swoje miejsce i słusznie może powiedzieć, że jest to „mój kościół”, gdyż zapewne każdy dołożył coś swojego przy jego wznoszeniu.