25 marca 1992 roku Błogosławiony Jan Paweł II bullą „Totus Tuus Poloniae Populus” dokonał reorganizacji struktur kościelnych w Polsce. Dotyczyła ona także naszej diecezji. Z jej północnej części powstała Diecezja Radomska, natomiast do pozostałych 8 dekanatów dołączono 7 dekanatów Diecezji Przemyskiej, 2 z Diecezji Lubelskiej i 1 z Diecezji Tarnowskiej.
W związku z mianowaniem Księdza Biskupa Edwarda Materskiego pierwszym Biskupem Radomskim, nowym pasterzem Kościoła Sandomierskiego został Ksiądz Biskup Wacław Świerzawski. Od tamtej chwili wspólnota naszej Diecezji pogłębiła własną tożsamość i zespoliła się w jedno, między innymi dzięki drugiemu synodowi diecezjalnemu. Powstały nowe parafie, dekanaty oraz instytucje przewidziane prawem kanonicznym. Na terenie Diecezji wypełniają swoją misję liczne instytuty życia konsekrowanego, ruchy i stowarzyszenia katolickie. Wzrosła także liczba kapłanów, a po odejściu Księdza Biskupa Wacława Świerzawskiego na emeryturę, rządy w Diecezji sprawował Ksiądz Biskup Andrzej Dzięga, którego jestem następcą. Z wdzięcznością wspominamy także posługę Księdza Biskupa Edwarda Frankowskiego i śp. Księdza Biskupa Mariana Zimałka.
Dziękując Miłosiernemu Bogu za dar dwudziestu lat istnienia Diecezji Sandomierskiej w nowych granicach, w sobotę 24 marca br. o godz. 17.30 w bazylice katedralnej w Sandomierzu, zostanie odprawiona Msza św. w intencji całej wspólnoty diecezjalnej, a także o błogosławieństwo dla Księdza Biskupa Wacława Świerzawskiego obchodzącego rocznicę swoich święceń biskupich. Ponadto w czasie Mszy św. osobom zaangażowanym w ochronę życia i zdrowia ludzkiego będzie przyznane odznaczenie „Protector Vitae”. Następnie w Sali Papieskiej Instytutu Teologicznego, odbędzie się uroczysta sesja księży dziekanów.
Serdecznie zapraszając do wspólnej modlitwy kapłanów, osoby konsekrowane i wiernych świeckich, wierzę głęboko, że umocni ona naszą jedność na chwałę Bożą.
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
Zostawiła po sobie wielkie dzieło pomocy emigrantom w Stanach Zjednoczonych.
Franciszka urodziła się w Lombardii, w rodzinie Augustyna Cabrini i Stelli Oldini. Kiedy miała 20 lat, w jednym roku utraciła oboje rodziców. Ukończyła studia nauczycielskie i przez 2 lata pracowała w szkole. Poczuła powołanie do życia zakonnego, jednak z powodu słabego zdrowia nie przyjęto jej ani u sercanek, ani u kanonizjanek. Wstąpiła więc do Zakonu Sióstr Opatrzności (opatrznościanki), u których przebywała 6 lat (1874-80). Gdy miała 27 lat, została przełożoną tego zakonu. Jej pragnieniem była praca na misjach, dlatego 14 listopada 1880 r. wraz z siedmioma towarzyszkami założyła Zgromadzenie Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem była praca zarówno wśród wierzących, jak i niewierzących. Podczas spotkania z bp. Scalabrinim Franciszka usłyszała o losie włoskich emigrantów za oceanem. Papież Leon XIII zachęcił ją, by tam podjęła pracę ze swoimi siostrami. W Stanach Zjednoczonych siostry pracowały w oratoriach, więzieniach, w katechizacji, szkolnictwie parafialnym, posługiwały chorym. W 1907 r zgromadzenie uzyskało aprobatę Stolicy Apostolskiej. Franciszka Ksawera zmarła cicho w Chicago. Zostawiła po sobie wielkie dzieło pomocy emigrantom. W chwili jej śmierci zgromadzenie miało 66 placówek i liczyło 1,3 tys. sióstr.
Harcerze, harcerki i zuchy z Wrocławskiego Szczepu Harcerskiego „347” uroczyście wprowadzili Betlejemskie Światło Pokoju do parafii św. Anny na wrocławskim Oporowie.
Przekazali je na ręce ks. Łukasza Jędry CM, przypomnieli też historię tego niezwykłego wydarzenia: w Grocie Narodzenia Pańskiego płonie wieczny ogień, od którego co roku odpala się jedną malutką świeczkę. Płomień świecy jest niesiony przez skautów w wielkiej sztafecie i obiega cały świat. – Betlejemskie Światło Pokoju zorganizowano po raz pierwszy w 1986 r. w Linz, w Austrii, jako część bożonarodzeniowych działań charytatywnych. Akcja nosiła nazwę „Światło w ciemności”. Od tego czasu każdego roku harcerka i harcerz odbierają światło z Groty Narodzenia Pańskiego, następnie transportowane jest ono na cały świat. Związek Harcerstwa Polskiego organizuje Betlejemskie Światło Pokoju od 1991 r. Tradycją jest, że ZHP otrzymuje światło od słowackich skautów, a przekazanie światła odbywa się naprzemiennie raz na Słowacji raz w Polsce. Polska jest jednym z ogniw betlejemskiej sztafety, harcerki i harcerze przekazują światło dalej do szkół, urzędów, instytucji, kościołów i domów. Z Polski idzie ono na wschód: do Rosji, Litwy, Ukrainy i Białorusi, na zachód do Niemiec, a także na północ do Szwecji – wyjaśniali harcerze.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1733754340.jpg)
_1733754239.jpg)
