W kaplicy kurialnej w intencji beatyfikacji modlili się: bp Kazimierz Ryczan, bp Kazimierz Gurda, pracownicy Kurii, prawnicy kościelni, historycy zaangażowani w przebieg procesu, proboszczowie z Lelowa, siostry zakonne. Po wspólnie odmówionej Koronce do Miłosierdzia Bożego i śpiewie pieśni dla uczczenia krzyża Chrystusa, bp Ryczan podpisał dokumenty zamykające proces w diecezji.
- W dzisiejszych czasach, gdy krzyż bywa znieważany i ściągany ze ścian, czyn Ignacego Trendy stanowi bardzo wymowne świadectwo - uważa ks. dr Jan Jagiełka, wicepostulator w procesie Henryka Szumana, kapłana diecezji pelplińskiej i 121 męczenników za wiarę czasów II wojny światowej (do których zalicza się Ignacy Trenda). Przytacza ostatnie słowa Ignacego: „Jezu mój kochany, ja cię podpalał nie będę”, które wraz z odmową podpalenia kościelnego, XVIII-wiecznego krucyfiksu - stały się bezpośrednią przyczyną śmierci. Zwraca uwagę na aspekt męczeństwa za wiarę i pobożność życia sługi Bożego, co zgodnie podkreślali pamiętający go świadkowie: żarliwe uczestnictwo we Mszach św., żegnanie się przed krzyżem i kapliczką, gest ucałowania posadzki kościelnej, a nawet pragnienie, aby jedyny syn został księdzem. Świadkowie wspominali Ignacego jako pogodnego, życzliwego człowieka z nieodstępnym kapeluszem na głowie - tak też został przedstawiony na portrecie, namalowanym z pamięci na podstawie relacji świadków życia sługi Bożego (jako człowiek z ubogiego, prostego środowiska, nigdy prawdopodobnie nie miał zrobionego zdjęcia). - Przesłuchania świadków prowadziliśmy głównie na plebanii w Lelowie, jednocześnie w archiwach i bibliotekach pracowała 4-osobowa komisja historyków. Zebrane dokumenty zostają przekazane do diecezji pelplińskiej, prowadzącej całość procesu męczenników II wojny światowej, która prawdopodobnie zakończy swoje prace w maju - uważa ks. Jagiełka. A w lipcu lub sierpniu dokumenty z Pelplina zostaną przesłane do Watykanu i skierowane do postulatora generalnego w procesie.
Ks. Adam Ziółkowski, dzisiaj mieszkaniec Domu Księży Emerytów, a w latach 1997-2001 proboszcz w Lelowie, odkąd usłyszał tam historię życia Ignacego, marzył o dzisiejszym dniu, dla którego „warto było być księdzem i proboszczem w Lelowie”. Dializowany, po amputacji nogi, przed przeszczepem nerki, uważa Ignacego Trendę za swojego wyjątkowego orędownika. Podkreśla żywotność jego pamięci w Lelowie. Działania zainicjowane przez ks. Adama kontynuował jego następca ks. Henryk Młynarczyk, proboszcz w Lelowie od 2001 r., który wspierał działalność pracującej na miejscu ekipy specjalistów.
Chwili egzekucji i spalenia kościoła w Lelowie nigdy nie zapomni naoczny świadek zdarzenia ks. Wacław Ligór (dzisiaj w Domu Księży Emerytów, ostatnio proboszcz w Pierzchnicy), który widział to traumatyczne zdarzenie jako 6-letni chłopiec.

* * *

Ignacy Trenda urodził się 24 czerwca 1882 r. w ubogiej wiejskiej rodzinie Józefa Trendy i Franciszki z domu Łyko, w Ślęzanach (parafia Staromieście k. Lelowa). Dorastał w trudnych warunkach materialnych - był najmłodszy z ośmiorga rodzeństwa. Został sierotą w wieku 12 lat. Od wczesnych lat młodzieńczych najmował się do pracy u bogatszych gospodarzy. Był człowiekiem bardzo prostym, niepiśmiennym, a równocześnie dobrym, uczciwym, pracowitym i pobożnym. Pracodawcy, w tym wyznania mojżeszowego, cenili jego sumienność. 23 lipca 1930 r. ożenił się z Łucją Kłosowicz. Zamieszkali w Lelowie, w domu wynajmowanym u Żydów. Mieli jedno dziecko - Jana, który urodził się w 1931 r. W pierwszych dniach II wojny światowej Niemcy wkroczyli do Lelowa i rozpoczęli pacyfikację. Miejscowa ludność ukrywała się w pobliskich lasach. 4 września 1939 r. pochwycili na rynku Ignacego Trendę, zaciągnęli go do kościoła, kazali przynieść słomę z pobliskiej stodoły, położyć ją w kruchcie pod krzyżem i podpalić. Gdy Ignacy odmówił, został zastrzelony strzałem w brzuch, dobity kolejnymi. Niemcy podpalili miasto i kościół - Lelów w 80 procentach został wówczas spalony, niemniej ów omodlony przez lelowian i czczony od wieków krucyfiks, tylko lekko osmalony - ocalał. Znajduje się obecnie w ołtarzu głównym. Ciało Ignacego Trendy pochowane jest w zbiorowej mogile z trzema innymi mężczyznami na cmentarzu przy kościele w Lelowie. Z najbliższej rodziny sługi Bożego żyją wnukowie - Ewa i Ignacy.
- Bardzo się cieszę, że sprawa procesu została doprowadzona do tego etapu - jeszcze kilka lat, a nie byłoby już świadków życia Ignacego. Jestem przekonany, że każda diecezja ma swoich świętych i każda bardzo ich potrzebuje - powiedział „Niedzieli” bp Kazimierz Ryczan.