Reklama

Przestrzeń religijna archidiecezji

Rozwój Łodzi, a tym samym Kościoła łódzkiego rozpoczął się na początku XIX wieku. Wiek pary i przemysłu nadał ton i koloryt regionowi łódzkiemu i lokalnemu Kościołowi. Na horyzoncie miasta pomiędzy kominami fabrycznymi zawsze widać było wieże kościelne zwieńczone krzyżami. Przestrzeń sakralną wypełniali wierni na co dzień zatrudnieni w przemyśle. Jubileusz 90-ciu lat istnienia diecezji to okazja do refleksji i spojrzenia na czas miniony oraz uświadomienia sobie, że katolicy stanowili i nadal stanowią głębokie fundamenty funkcjonowania tej przestrzeni, jaką jest Łódź i region łódzki. Oby to nadal była „Łódź Piotrowa”

Niedziela łódzka 2/2011

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W 1990, 1995 i 2000 r. Kościół łódzki uroczyście obchodził jubileusze związane z erygowaniem diecezji. Celem obchodów było pogłębienie wiary, ożywienie praktyk religijnych oraz wzmocnienie poczucia jedności we wspólnocie lokalnego Kościoła. Liczne wykłady, konferencje, homilie i katechezy ukierunkowane były na wzrost wiedzy o archidiecezji. Także spotkania biskupów łódzkich z Ojcem Świętym w ramach wizyty „ad limina Apostolorum” stały się inspiracją do podjęcia w archidiecezji nowych inicjatyw duszpasterskich. Zgodnie z decyzją Ojca Świętego, rok 1997 rozpoczął 3-letni okres bezpośredniego przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa. Kościół łódzki podjął wezwania, jakie Papież nakreślił w Liście Apostolskim „Tertio millennio adveniente”, by chrześcijanie przygotowali się do owocnego przeżycia tego jubileuszu.

Rok Jubileuszowy

Reklama

Rok Jubileuszowy przebiegał w archidiecezji łódzkiej pod znakiem spotkań modlitewnych w kościołach stacyjnych. W dniach 2-4 czerwca 2000 r., w ramach ogólnopolskich uroczystości jubileuszowych, Kościół łódzki gościł przedstawicieli Episkopatu Polski. Przed archikatedrą łódzką odsłonięto pomnik Ojca Świętego Jana Pawła II, który poświęcił ówczesny prymas Polski kard. Józef Glemp. Kontynuacją hołdu, który Łódź pragnęła oddać Piotrowi naszych czasów, było nadanie (23 maja 2003 r.) przez łódzką Radę Miejską Janowi Pawłowi II tytułu Honorowego Obywatela Miasta.
11 grudnia 1999 r. decyzją Stolicy Apostolskiej archidiecezja łódzka otrzymała nowego biskupa pomocniczego. Został nim rektor łódzkiego WSD, ks. prał. Ireneusz Pękalski. Nowo mianowanego hierarchę 8 stycznia 2000 r. konsekrował w archikatedrze łódzkiej abp Władysław Ziółek. Wraz z bp. Ireneuszem Pękalskim do dziś posługę łódzkiego biskupa pomocniczego pełni bp Adam Lepa (mianowany 4 grudnia 1987 r.), który sakrę biskupią przyjął z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego 2 stycznia 1988 r. Dotychczas zadanie biskupów pomocniczych archidiecezji łódzkiej pełnili: bp Jan Wawrzyniec Kulik (mianowany 15 lipca 1959 r., sakrę biskupią przyjął 4 października 1959 r. w katedrze łódzkiej z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski. Po osiągnięciu wieku emerytalnego 10 lipca 1993 r. zrezygnował z urzędu. Zmarł 27 października 1995 r.); bp Bohdan Bejze (mianowany 25 czerwca 1963 r.,1 września 1963 r. przyjął święcenia biskupie z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. Zmarł 19 marca 2005 r.).
W Roku Jubileuszowym miało miejsce wydarzenie znaczące także dla wielowyznaniowej Łodzi. Droga Krzyżowa przeszła ulicami miasta po raz pierwszy w 1994 r. Odbywa się w Wielki Piątek wieczorem. Jej organizacją zajmują się: Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Akademickiej w Łodzi, Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej i archidiecezjalna rozgłośnia radiowa. Pierwsza i kontynuowana do dziś Ekumeniczna Droga Krzyżowa odbyła się ulicami miasta Łodzi 21 kwietnia 2000 r. Rozważania przy poszczególnych stacjach prowadzą duchowni sześciu wyznań: ewangelicko-augsburskiego, starokatolickiego mariawitów, polskokatolickiego, ewangelicko-reformowanego, ewangelicko-metodystycznego i rzymskokatolickiego. Krzyż między stacjami niesiony jest przez przedstawicieli różnych grup zawodowych i społecznych, m.in. harcerzy, studentów, policjantów, prawników, naukowców, radnych, sportowców, lekarzy czy dziennikarzy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Bulla papieska powołująca metropolię

Reklama

Zwieńczeniem wielu działań prawnych, organizacyjnych i duszpasterskich łódzkiego Kościoła była decyzja Ojca Świętego, wyrażona 24 lutego 2004 r. w bulli „Spirituale emolumentum”, powołująca nową prowincję kościelną z siedzibą w Łodzi. Metropolia łódzka objęła swymi granicami archidiecezję łódzką i diecezję łowicką, a arcybiskup łódzki, Władysław Ziółek, został mianowany pierwszym metropolitą łódzkim. Decyzje Następcy św. Piotra zmierzały, jak stwierdził Ojciec Święty, „ku zbudowaniu Kościoła i dla dobra duchowego bardzo Nam drogich Wiernych archidiecezji i łódzkiej prowincji kościelnej”, a godność metropolity i szczególne zadania duszpasterskie powierzone zostały biskupowi, który jest „obdarzony znakomitymi przymiotami”. Dekret zawierający szczegółowe normy wykonania powyższych papieskich decyzji wszedł w życie 25 marca 2004 r., zaś widocznym znakiem nowej godności metropolity stał się paliusz, który Ojciec Święty wręczył Arcybiskupowi Łódzkiemu 29 czerwca w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
Wiadomość o śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II napełniła cały chrześcijański świat ogromnym bólem oraz pragnieniem przeżywania tych ciężkich chwil w modlitewnej zadumie. Także Kościół łódzki włączył się w wielki nurt modlitwy i żałoby. We wszystkich kościołach archidiecezji sprawowane były Msze św. i nabożeństwa żałobne. 4 kwietnia 2005 r. ponad 100 tys. łodzian uczciło pamięć Ojca Świętego Jana Pawła II w „białym marszu”, który przeszedł ul. Piotrkowską od pl. Wolności do archikatedry.

Srebrny Jubileusz Arcypasterza

Były także w historii metropolii łódzkiej wydarzenia radosne i podniosłe. W roku 2005 metropolita łódzki abp Władysław Ziółek przeżywał 25-lecie sakry biskupiej. Na obchody biskupiego srebrnego jubileuszu złożyły się uroczyste celebracje liturgiczne oraz spotkania z przedstawicielami różnych środowisk. W bazylice św. Stanisława Kostki 14 maja Metropolita łódzki sprawował uroczystą Eucharystię w intencji powierzonego mu Kościoła i własnej w nim posługi. W modlitwie dziękczynnej za łaskę pełni kapłaństwa i rozliczne owoce biskupiej posługi uczestniczyli: kard. Józef Glemp - metropolita warszawski, prymas Polski, abp Józef Kowalczyk - ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce oraz wielu księży biskupów.

Koronacja Matki Bożej Łaskiej i ustanowienie kapituły

Reklama

Ponad 10 tys. osób uczestniczyło 25 września 2005 r. w uroczystościach koronacji wizerunku Matki Bożej Łaskiej. Mszy św. przewodniczył abp Henryk Muszyński, a aktu koronacji dokonał kard. Józef Glemp. Specjalne pozdrowienia i błogosławieństwo przesłał papież Benedykt XVI. Po homilii, przy współudziale abp. Henryka Muszyńskiego i abp. Władysława Ziółka, Prymas przyozdobił postaci Maryi i Dzieciątka Jezus złotymi koronami, poświęconymi przez Jana Pawła II. Uroczystość w kolegiacie łaskiej była pierwszą w historii Kościoła łódzkiego koronacją na prawie papieskim. W przeddzień uroczystości abp Władysław Ziółek ogłosił dekret o powołaniu nowego sanktuarium maryjnego i erygowaniu Kapituły Kolegiackiej w Łasku. Pierwotnie Kapituła Łaska została ustanowiona, a kościół podniesiony do godności kolegiaty 2 marca 1525 r. Zniosły ją władze carskie w 1819 r.

Patronka Łodzi

9 grudnia 2005 r. minęło 85 lat od utworzenia diecezji łódzkiej. Łódzki Kościół w szczególny sposób uczcił tę rocznicę. 11 grudnia, w czasie uroczystej Eucharystii, sprawowanej w bazylice archikatedralnej pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego abp. Józefa Kowalczyka, został ogłoszony dekret Stolicy Apostolskiej o nadaniu Łodzi patronki. Została nią św. Faustyna Kowalska. Święta stała się patronką miasta, w którym pracowała, modliła się i odkryła swoje powołanie. Pomnik św. Faustyny stanął w Łodzi w 2008 r.

Peregrynacja Obrazu Jasnogórskiego

Reklama

12 września 2009 r. w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Piotrkowie Trybunalskim rozpoczęło się Nawiedzenie Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w archidiecezji łódzkiej. Uroczystościom z udziałem Episkopatu Polski przewodniczył prymas Polski kard. Józef Glemp i kard. Franciszek Macharski. W uroczystości wzięło udział około 40 biskupów z całej Polski oraz prowincjałowie zgromadzeń zakonnych z terenu archidiecezji łódzkiej. Peregrynacja w Kościele łódzkim trwała przez cały rok. Obraz odwiedził wszystkie parafie, kościoły klasztorne i rektoralne oraz kaplice zakonne. 11 września 2010 r. w łódzkiej archikatedrze dobiegło końca Nawiedzenie Ikony Jasnogórskiej. Dziękczynnej Eucharystii z udziałem Księży Biskupów ze wszystkich diecezji polskich i Prezbiterium Kościoła łódzkiego przewodniczył prymas Polski abp Józef Kowalczyk, kazanie wygłosił abp Józef Michalik, metropolita przemyski, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Szczególnymi gośćmi byli: abp Janusz Bolonek, nuncjusz apostolski w Bułgarii, i bp Marcjan Trofimiak z Ukrainy. Z Łodzi Obraz Matki Bożej przekazano diecezji kaliskiej.

Przywrócenie Kolegiaty Wolborskiej

3 marca 1544 r. abp Piotr Gamrat nadał kościołowi w Wolborzu tytuł kolegiaty, jednocześnie powołując kapitułę kolegiacką. Kapituła ta została zatwierdzona przez papieża Pawła III w 1546 r. Po prawie trzech wiekach funkcjonowania, w 1818 r., na skutek nacisków ze strony ówczesnych władz zaborczych kościół św. Mikołaja stracił tytuł kolegiaty. Rok później przestała też funkcjonować kapituła kolegiacka. Po prawie 200 latach przerwy, 6 lipca 2008 r. wolborski kościół odzyskał tytuł kolegiaty, a 26 czerwca 2010 r. abp Władysław Ziółek przywrócił także Kapitułę Kolegiacką Wolborską, teraz liczącą 10 osób. 6 grudnia 2010 r. Arcybiskup Metropolita Łódzki dokonał uroczystej instalacji Kapituły Kolegiackiej w trakcie Mszy św. odpustowej w kolegiacie w Wolborzu.

Na fali przemian

10 grudnia 1920 r. papież Benedykt XV bullą „Christi Domini” erygował diecezję łódzką z zachodniej części archidiecezji warszawskiej. Biskupem Ordynariuszem nowej diecezji został proboszcz parafii pw. św. Stanisława Kostki w Łodzi ks. prał. Wincenty Tymieniecki. Była to pierwsza diecezja powstała w Polsce po odzyskaniu niepodległości w 1918 r., a dla ówczesnej Łodzi i dynamicznie rozwijającego się przemysłowo regionu łódzkiego - wielki dar Bożej Opatrzności. W 2010 r. upłynęło już 90 lat od tego wydarzenia. Z okazji 90. rocznicy utworzenia diecezji łódzkiej, 11 grudnia 2010 r. prymas Polski abp Józef Kowalczyk przewodniczył uroczystej Mszy św. jubileuszowej. Homilię wygłosił abp Józef Glemp. W uroczystej liturgii uczestniczył m.in. nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore, biskupi z Kościołów lokalnych, które były związane w ramach metropolii z diecezją łódzką, biskupi z sąsiednich diecezji, przedstawiciele władz wojewódzkich i miejskich, szkół, organizacji i stowarzyszeń oraz licznie zgromadzeni wierni z całej archidiecezji wraz ze swymi kapłanami-duszpasterzami.

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jubileusz 2025: chcą wyznać, że rodzina jest potrzebna

2025-05-30 17:47

[ TEMATY ]

rodzina

małżeństwo

Rzym

Vatican Media / ks. Marek Weresa

30.05.2025 w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.

30.05.2025 w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.

Przyjechali do Rzymu, bo jak sami wskazują, chcą Panu Bogu podziękować: za małżeństwo i rodzinę, dar potomstwa, codzienną radość i miłość. W Roku Jubileuszowym przybywają do grobów Apostołów, bo wiedzą, że potrzebują budować swoje życie rodzinne na nadziei, którą jest Jezus Chrystus. Dziś w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.

Spotkanie jubileuszowe potrwa od piątku, 30 maja do niedzieli, 1 czerwca. Centralnym punktem będzie Msza św. pod przewodnictwem Papieża Leona XIV. To wydarzenie przyciągnie do Wiecznego Miasta ponad 60 tysięcy wiernych ze 120 krajów, ze wszystkich kontynentów. W sobotę (31 maja) grupy z Polski spotkają się na Mszy św. w Bazylice Matki Bożej Większej. Liturgii o godz. 14:00 będzie przewodniczył abp Wiesław Śmigiel, przewodniczący Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski.
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Watykan: 4 października zaprzysiężenie nowych członków Gwardii Szwajcarskiej

2025-05-30 18:24

[ TEMATY ]

przysięga

Papieska Gwardia Szwajcarska

Włodzimierz Rędzioch

Zaprzysiężenie nowych gwardzistów

Zaprzysiężenie nowych gwardzistów

Tradycyjna ceremonia zaprzysiężenia nowych członków Gwardii Szwajcarskiej w Watykanie odbędzie się 4 października 2025 roku. W sposób symboliczny ta data pokrywa się z liturgicznym wspomnieniem św. Franciszka z Asyżu, poinformowała 30 maja gwardia papieska. Po śmierci papieża Franciszka 21 kwietnia zaprzysiężenie, które zwykle ma miejsce 6 maja, zostało przełożone początkowo na czas nieokreślony.

„W tych dniach żałoby i refleksji, po śmierci naszego ukochanego Ojca Świętego, papieża Franciszka, Papieska Gwardia Szwajcarska jest w pełni skupiona na swojej misji i jednoczy się w modlitwie o jego wieczny odpoczynek” - stwierdzono wówczas. W związku z ceremoniami pogrzebowymi Franciszka, Gwardia miała wiele dodatkowych zadań, w tym przy trumnie zmarłego papieża i przy jego pogrzebie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję