Z przeżywaniem jakiegokolwiek jubileuszu kojarzą nam się gratulacje, przemówienia, kwiaty, laurki i podniosła atmosfera. Nieraz - dla osób zasłużonych - przewiduje się specjalne nagrody i odznaczenia. Co właściwie rozumiemy przez termin jubileusz? Najczęściej jest to obchód liturgiczny, wiążący się z uczczeniem rocznicy znaczących wydarzeń w życiu społeczności lub jednostki. Można też obchodzić jubileusze świeckie różnych instytucji, organizacji, szkół, uczelni itd. W życiu kościelnym świętuje się np. jubileusz 100-lecia kościoła, czy 400-lecia parafii. W Kościele katolickim obchodzi się 25-, 50-lecie zawarcia małżeństwa, czy włączenia do kapłaństwa Chrystusa, święceń biskupich, czy złożenia ślubów zakonnych. Na te dni przewidziane są specjalne formularze mszalne i formuły błogosławieństwa.
Samo słowo jubileusz pochodzi od łac. iubilum i oznacza krzyk lub okrzyk radosny. W formie czasownikowej iubilare znaczy cieszyć się, weselić, radośnie wykrzykiwać. Natomiast w Biblii jubileuszem nazwany jest rok, który następuje po 7 cyklach szabatowych i prawdopodobnie zbiega się z 7. rokiem szabatowym (jest to rok 49., a w sensie szerokim - 50. - por. Kpł 25, 10). Instytucja jubileuszu miała wymiar w Piśmie Świętym wybitnie społeczny i humanitarny. Chodziło o udzielenie pomocy tym, którzy się zadłużyli, aby w roku jubileuszowym mogli wrócić do swojej rodziny (Kpł 25, 10-13).
Najczęściej spotykamy się z jubileuszem małżeńskim i kapłańskim. Do pierwszego przygotowują się małżonkowie wraz z całą rodziną. Kulminacyjnym punktem tego obchodu jest uroczystość w kościele, połączona z Mszą św. dziękczynną i specjalnym błogosławieństwem.
Jubileusz zaś kapłański przeżywa się zwykle we wspólnocie parafialnej, w której dany jubilat żyje i pracuje. Są oczywiście księża pracujący na innych stanowiskach niż parafia. Jest to święto całej wspólnoty, która składa dziękczynienie Bogu za wieloletnią posługę kapłańską swego duszpasterza. Niezwykłym i rzadkim wydarzeniem jest jubileusz diamentowy kapłaństwa (75 lat).
W naszej archidiecezji wrocławskiej Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz będzie świętował potrójny jubileusz: 60 lat kapłaństwa (wyświęcony 18 czerwca 1950 r. w Białymstoku), 40 lat biskupstwa (konsekrowany 8 lutego 1970 r.) i 25 lat kardynalatu (kreowany 25 maja 1985 r.). Młodość spędził na Wileńszczyźnie, lata służby kapłańskiej w Białymstoku i w Olsztynie, lata biskupstwa - w Białymstoku i we Wrocławiu, gdzie od 25 lat cieszy się godnością kardynalską. Główna uroczystość będzie miała miejsce w archikatedrze wrocławskiej 29 maja br. o godzinie 11.00. Tutaj przybędą zaproszeni goście: księżą kardynałowie, arcybiskupi i biskupi, na czele z Prymasem Polski, który wygłosi okolicznościową homilię, kapłani i wierni świeccy. W nawiązaniu do etymologii słowa jubileusz chcemy przeżywać tę uroczystość w radości, której życzymy Drogiemu Jubilatowi. Razem z nim będziemy dziękować Bogu za dobro, które stało się naszym udziałem przez posługę biskupią Księdza Kardynała najpierw w Białymstoku, z potem na Dolnym Śląsku. W tym duchu będziemy śpiewać uroczyste Te Deum. Ad multos annos Dostojny Jubilacie!
Działanie Ducha Świętego w Kościele jest wielostronne. Nie sposób go wyliczyć ani nawet sobie wyobrazić. Próbuje to robić teologia, lecz bez większych sukcesów. Odkrywają je natomiast dusze mistyczne. Uczą one, że działanie Ducha Świętego polega najpierw na usuwaniu wszelkich ograniczeń w myśleniu wierzących.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
Obraz św. Rity znajdziemy m.in. w kościele w Ropczycach
Tysiące wiernych i tysiące czerwonych róż. Tak co roku wierni obchodzą w Cascii (ok. 150 km na północ od Rzymu) rocznicę śmierci jednej z najbardziej popularnych włoskich świętych - Rity, patronki od spraw po ludzku beznadziejnych.
Chociaż żyła dawno, bo prawie sześć wieków temu, ludzie XX i XXI wieku wydają się na nowo odkrywać tę Świętą.
- Polecają się jej tak licznie, ponieważ sama przeżyła bardzo wiele i jest patronką wszystkich stanów: była przecież żoną, matką, wdową i zakonnicą - wyjaśnia przełożona Sióstr Augustianek z Cascii. - Przeżyła ból utraty zamordowanego przez wrogów męża i śmierć dwojga dzieci. Doświadczyła wiele goryczy - gdy początkowo odmówiono jej przyjęcia do zakonu i gdy doprowadzała do pojednania dwa skłócone ze sobą rody.
Jednak to, co po ludzku wydawało się niemożliwe, w jej życiu - dzięki wierze i poddaniu się woli Bożej - okazywało się wykonalne. 22 maja to dzień świąteczny w Cascii - mieście, w którym św. Rita została ochrzczona i przez 40 lat żyła jako augustianka. Wierni przygotowują się do tego dnia podczas nowenny i licznych nabożeństw. Świętu towarzyszą związane od wieków ze św. Ritą symbole, przede wszystkim róża. Uczestnicy uroczystości przynoszą te kwiaty na pamiątkę przekazywanego przez tradycję wydarzenia. Otóż św. Rita kilka miesięcy przed śmiercią, złożona ciężką chorobą, miała poprosić jedną z sióstr o przyniesienie z rodzinnego ogrodu róży. Był styczeń, więc zakonnicy to polecenie wydawało się niewykonalne. Jednak gdy przechodziła obok ogrodu, ze zdumieniem zauważyła świeżą kwitnącą różę, którą przyniosła umierającej.
Pierwsza biografia podkreśla, że ciało Świętej po śmierci - podobnie jak w przypadku innych stygmatyków - zaczęło wydawać woń róż.
22 maja 2025 r. Trybunał Konstytucyjny ogłosił wyrok, w którym uznał za niezgodne z Konstytucją RP oraz Konkordatem przepisy dwóch rozporządzeń Ministra Edukacji dotyczących nauczania religii i oceniania uczniów. Sprawa została rozpoznana na wniosek grupy posłów.
Zakwestionowane przepisy dotyczyły m.in. nieuwzględniania oceny z religii w średniej ocen ucznia oraz ograniczenia organizacji lekcji religii wyłącznie do przypadków, gdy zgłosi się co najmniej siedmiu uczniów w oddziale. Trybunał orzekł, że zmiany te zostały wprowadzone z pominięciem wymaganego prawem porozumienia z Konferencją Episkopatu Polski, co narusza zarówno Konstytucję RP (art. 25, 48 i 53), jak i postanowienia Konkordatu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
