Reklama

To, co piękne, nie ginie, kiedy umiera ciało...

Ta śmierć zaskoczyła nas wszystkich. Chwilę wcześniej pełen życia, humoru, z planami na wieczór i nanajbliższy weekend, którego wydarzeniem miała być parafialna pielgrzymka na Litwę. Jeszcze w niedzielę podczas Mszy św. ks. dziek. Stanisław Budzyński zachęcał do wzięcia w niej udziału, bo jedzie Ksiądz Kanonik. Nie było lepszego „chwytu marketingowego” niż obecność ks. Edwarda. Wszyscy wiedzieliśmy, że gdzie On, tam optymizm, radość, śpiew... Wszyscy się do Niego garnęliśmy, ujęci Jego autentycznością, ciepłem, prostotą... I chyba nikt z nas nie przeszedł obok tego odejścia obojętnie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. kan. Edward Kłopotek zasnął w Panu w jesienny wieczór 19 listopada br. Za oknami grabowieckiej plebanii było ciemno, wietrzenie i deszczowo. Wewnątrz - środek lata; Chrystus przyszedł na żniwo do swojej winnicy i upomniał się o swojego Robotnika, a On z charakterystyczną dla siebie radością i gotowością, wyszedł Mu na spotkanie, by „pójść kędy Go woła Jego Bóg i Jego Pan...”. Wierny Sługa, którego żywiołem i przeznaczeniem była parafia, który zwykł mawiać: „To, co mam, to jest Kościoła i ja wszystko chcę Kościołowi oddać”, a w pozostawionym przez siebie Testamencie zapisał słowa, które powinniśmy sobie wziąć do serca, że Kościół i rodzina, to dwa źródła życia.
19 listopada księga opatrzona tytułem: „Ksiądz kan. Edward Kłopotek 1934 - 2008” zamknęła się dla oczu ciała, ale dla naszych duchowych oczu nadal jest otwarta i wszyscy możemy, a nawet powinniśmy, z niej czytać. Do tej niezwykłej „lektury” zachęcali nas nasi Pasterze: najpierw bp Mariusz Leszczyński, który przewodniczył w czwartek, 20 listopada, uroczystej eksporcie do kościoła w Grabowcu, a potem, w piątek, 21 listopada, bp Wacław Depo, który przewodniczył uroczystościom pogrzebowym w Obszy. Zachęcali nas także bracia ks. Edwarda w Chrystusowym kapłaństwie, a zarazem Jego przyjaciele: ks. prał. Tadeusz Pajurek z Lublina i ks. inf. Kazimierz Bownik z Chełma, którzy wygłosili słowo Boże w tych dniach. Jakże dobitnie przekonywały nas do niej tłumy kapłanów i wiernych ze wszystkich parafii, w których posługiwał ks. Edward. Kazmierz Dolny, Lubartów, Józefów, Biłgoraj, Hrubieszów, Obsza a wreszie, przez ostatni rok, Grabowiec... to tylko kilka przystanków na mapie kapłańskiej posługi Księdza Kanonika, na których zostawił cząstkę swego serca i mnóstwo wdzięcznej miłości w sercach ludzkich.
Mówił: „Kiedy umrę, to powiedz coś o kapłaństwie, nie bardzo chciałbym, by mówiono o mnie”, „Może ja nie mam talentu do budowania i remontowania, ale chcę serce oddać wam, modląc się z wami i siedząc w konfesjonale”. „Umiłował głoszenie Bożego Słowa w sposób jasny i prosty, dzielenie się wiarą na co dzień...”, „U niego czuliśmy się jak w domu”, „Nasze spotkania kapłańskie bez ks. Edwarda, były smutniejsze”, „Był duszą towarzystwa i człowiekiem - duszą”, „Bóg go obdarzył nieprzeciętnymi zdolnościami intelektualnymi i bogatą osobowością... Pięknym głosem i niesamowitą pamięcią”, „Był zawsze tam, gdzie kapłan być powinien”... Tak wspominali ks. Edwarda duchowni, towarzyszący Jego ostatniej drodze, a wierni... wierni dziękowali Bogu ze łzami za dar Kapłana, który potrafił być nie tylko kapłanem, ale przede wszystkim człowiekiem, promienującym życzliwością, wrażliwym, serdecznym, którego nie sposób było nie pokochać; tak szybko zjednywał sobie ludzi.
W parafii św. Mikołaja w Grabowcu był niewiele ponad rok, a żegnaliśmy Go jak kogoś najbliższego, jak członka rodziny... Uśmiechnięty, pełen enegrii - nie potrafił trwać w bezczynności - spieszył zawsze tam, gdzie mógł być przydatny. Często przesiadywał w konfesjonale. Miał taki zwyczaj, że przynajmniej raz w czasie nabożeństwa przechodził do konfesjonału po przeciwnej stronie świątyni. Mówił, że może dzięki temu, komuś będzie łatwiej pojednać się z Bogiem, bo może trudność w poruszaniu się, może wstyd przed tymi, którzy patrzą... Brał pod uwagę wszystko, co może się rozgrywać we wnętrzu człowieka i wychodził na przeciw... Starszym i młodszym...
Kiedyś obiecał mi, że napisze do naszej „Niedzieli”. Czekałam z niecierpliwością. Musiałam czekać aż do tej chwili. Swoim życiem napisał piękniejszy i bardziej przemawiający artykuł, niż mógłby wyjść spod pióra.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozważania na niedzielę: Prosty trik na tłuste plamy

2025-06-13 08:49

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

W dzisiejszym świecie, pełnym stresu i nieustannych wyzwań, wiele osób poszukuje sensu i spokoju. Jednym z takich źródeł może być modlitwa, która nie tylko jest aktem religijnym, ale także drogą do głębszego zrozumienia siebie i relacji z Bogiem.

Święta Teresa z Avila opisała swoją drogę modlitwy jako proces, który z czasem staje się coraz łatwiejszy i bardziej naturalny. Na początku wymaga wysiłku, jak noszenie wody ze studni, ale stopniowo przechodzi w stan, gdzie modlitwa przypomina automatyczne nawadnianie pól. W końcowej fazie, Teresa porównuje to do deszczu łaski, który ogarnia całe życie, przynosząc spokój i poczucie obecności Boga. Jest to proces, który wymaga czasu i zaangażowania, ale przynosi nieocenione owoce.
CZYTAJ DALEJ

„Ani razu się nie poskarżył”. Jak wyglądały ostatnie dni na ziemi Carla Acutisa?

2025-06-13 21:02

[ TEMATY ]

bł. Carlo Acutis

Agata Kowalska

Carlo Acutis

Carlo Acutis

Carlo Acutis to dziś uwielbiany przez młodych i nie tylko, rozkochany w Eucharystii nastolatek z Włoch. Jego ziemskie życie, to nie tylko pozytywne chwile w drodze do świętości, to także cierpienie i ból spowodowane ciężką chorobą. Carlo zmarł w młodym wieku, jak wyglądały jego ostatnie dni na ziemi?

Artykuł zawiera fragment z nowej książki z obszernymi fragmentami zapisków Carla: „Carlo Acutis. Jest ogień!” wyd. eSPe. Zobacz więcej: ksiegarnia.niedziela.pl.
CZYTAJ DALEJ

Strzegom. Z kościoła na boisko – ministranci i lektorzy w sportowej rywalizacji

2025-06-14 21:00

[ TEMATY ]

piłka nożna

diecezja świdnicka

służba liturgiczna

Strzegom

zawody ministranckie

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Ministranci z parafii św. Andrzeja Boboli w Świdnicy – zdobywcy I miejsca w kategorii „Ministrant” podczas XIV Diecezjalnego Turnieju Piłki Nożnej LSO w Strzegomiu. Opiekunem drużyny był ks. Jan Bałchan.

Ministranci z parafii św. Andrzeja Boboli w Świdnicy – zdobywcy I miejsca w kategorii „Ministrant” podczas XIV Diecezjalnego Turnieju Piłki Nożnej LSO w Strzegomiu.
Opiekunem drużyny był ks. Jan Bałchan.

W sobotę 14 czerwca na boiskach OSiR w Strzegomiu odbył się XIV Diecezjalny Turniej Piłki Nożnej Służby Liturgicznej, który zgromadził blisko setkę ministrantów i lektorów z całej diecezji. To wydarzenie po rocznej przerwie na nowo połączyło sportową rywalizację z modlitwą i formacją duchową.

Zanim na murawie padł pierwszy gwizdek, uczestnicy spotkali się w bazylice Świętych Apostołów Piotra i Pawła, by wspólnie uczestniczyć w Eucharystii. Mszę świętą sprawował ks. dr Piotr Sipiorski, wicediecezjalny duszpasterz Służby Liturgicznej. Jeszcze przed rozpoczęciem liturgii słowo powitania do uczestników skierował gospodarz miejsca ks. prał. Marek Babuśka, który zwrócił uwagę na bogatą historię świątyni i parafii.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję