W wojskowo-cywilnej parafii Matki Bożej Ostrobramskiej na Boernerowie pierwszy obraz Patronki znalazł się jeszcze przed II wojną światową. - Jest to kopia cudownego obrazu z wileńskiej kaplicy - mówi „Niedzieli” ks. płk Jan Domian.
Do parafii obraz przywiózł pułkownik Leopold Gebel w 1936 r. Obecnie wizerunek ten znajduje się w zakrystii kościoła przy ul. Sylwestra Kaliskiego 49. Jego miejsce w prezbiterium zastąpił natomiast obraz Matki Bożej Ostrobramskiej nabyty przez ks. prof. Jerzego Syryjczyka. Po obu stronach obrazu wiszą wota dziękczynne. - Z jednej strony umieszczane są tylko wota, a po drugiej wota i odznaczenia podarowane przez żołnierzy i ludność cywilną parafii - mówi Proboszcz.
Na ostrobramskich obrazach Maryja przedstawiona jest w chwili ukrzyżowania swojego Syna. Na twarzy widać ból, ale nie rozpacz. Całkowite zawierzenie podkreślają skrzyżowane ręce oraz oczy skierowane ku ziemi. Właśnie w tej chwili Maryja staje się Matką Miłosierdzia wypraszającą łaski.
W ocenie znawców jednym z najładniejszych wizerunków Matki Bożej Ostrobramskiej jest obraz w kościele Sióstr Benedyktynek Sakramentek na Nowym Mieście. Namalował go w 1962 r. Stanisław Komorowski. Srebrną sukienkę wykonał zaś Wacław Makowski. Ponadto obraz obejmuje drewniana neobarokową rama (patrz zdjęcie obok).
W latach 60. XX wieku nabożeństwa ku czci Matki Bożej Ostrobramskiej w kościele Sakramentek przybierały formę uroczystego triduum. Gromadziły się na nich rzesze wiernych. Wśród nich było wielu Wilnian, którzy przyjechali do stolicy po wojnie.
W Katedrze Polowej Wojska Polskiego znajduje się najmniejszy wizerunek Matki Bożej Ostrobramskiej. Płaskorzeźbę wielkości dłoni wykonał por. Henryk Gorzechowski, żołnierz zamordowany przez NKWD.
Szczególna czcią Matka Boża Ostrobramska jest otaczana w parafii Narodzenia Pańskiego na Gocławiu przy ul. Ostrobramskiej. W tamtejszym sanktuarium znajdują się aż trzy Jej wizerunki. Oprócz dwóch obrazów jest także witraż z wizerunkiem patronki. Znajduje się on w oknie korytarza pomiędzy domem parafialnym a kościołem. Pod korytarzem jest przejazd dla samochodów. - Kościół budowaliśmy w latach 80. ub. wieku. Wiedzieliśmy, że władze nie zgodzą się na to, aby postawić normalną bramę. Niemniej dzięki korytarzowi i oknie z witrażem nawiązaliśmy do Ostrej Bramy w Wilnie - mówi proboszcz parafii, ks. Zenon Majcher.