Nadliwie to niewielka miejscowość położona kilkanaście kilometrów od Łochowa, ukryta wśród lasów, pół i łąk, poprzecinana wstążkami rzeki Liwiec. W tej malowniczej okolicy działa Fundacja „Dzieci - Dzieciom”, założona 19 lat temu przez ks. Krzysztofa Małachowskiego. Ośrodek w Nadliwiu dysponuje 30 pokojami z pełnym wyposażeniem, salą rehabilitacyjną, jadalnią, przestrzenną świetlicą oraz kaplicą. Położony jest w 12-hektarowym lesie, który również jest własnością fundacji. Jej działalność jest odpowiedzią na potrzeby dzieci niepełnosprawnych, zwłaszcza z mózgowym porażeniem dziecięcym.
W czasie wakacji letnich i ferii zimowych organizowane są turnusy rehabilitacyjne pod nazwą Obóz Wschodzącego Słońca. Program wychowawczy obozów oparty jest na zasadach służby: dzieci sprawne służą swoją obecnością dzieciom niepełnosprawnym, czerpiąc jednocześnie radość z tego, że są potrzebne swoim przyjaciołom na wózkach. Prezes fundacji - Ksiądz Krzysztof - jest przekonany, że ta metoda wychowawcza pomaga wyzwalać w osobowości dziecięcej podstawowe wartości ludzkie, takie jak: odpowiedzialność, solidarność, miłosierdzie, uczciwość, pracowitość, szlachetność, szacunek dla cierpienia. Od 1990 r. do sierpnia 2008 r. zostało zorganizowanych ok. 70 turnusów rehabilitacyjnych.
Ksiądz Krzysztof mówi, że stale - telefonicznie lub listownie - otrzymuje prośby o pomoc. W odpowiedzi na otrzymane prośby fundacja otworzyła specjalne konto bankowe pod nazwą Fundusz Dzieci w Kryzysie: „Dzieci objęte tym funduszem znajdują się w natychmiastowej potrzebie: żywności, odzieży, opieki lekarskiej, terapii psychologicznej” - tłumaczy kapłan.
Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynym źródłem przychodów są darowizny ze strony różnych instytucji i prywatnych darczyńców. „Od początku istnienia Fundacji «Dzieci - Dzieciom» spotkaliśmy wiele osób dobrej woli, które towarzyszą nam dobrocią serca” - mówi ks. Małachowski. Zapytany o to, w jaki sposób można pomóc fundacji, odpowiada, że można tego dokonać na wiele sposobów. „Można inwestować modlitwą, pracą wychowawczą, przez naukę, rehabilitację, promocję wychowania integracyjnego, przez pomoc rzeczową lub finansową”.
Ksiądz Krzysztof jest postacią nietuzinkową. To, co robi, jest prostą konsekwencją jego przeżyć, duchowych doświadczeń, które - według niego - są wzbogacającą koniecznością. Jego skarbem jest głęboka wiara.
50 lat temu w Tarnowie, w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, w 100. rocznicę objawień Najświętszej Maryi Panny w Lourdes, ks. Małachowski otrzymał od Pana łaskę i dar powołania. „Jestem wdzięczny Bogu za to, że mocą łaski, jaką daje słowom przeze mnie wypowiadanym, mogę od 50 lat sprawować Najświętszą Ofiarę Eucharystyczną, a w sakramencie pokuty udzielać rozgrzeszenia tym, którzy o to proszą. Dziękuję Ojcu Miłosierdzia, że drogę mojego życia tak ściśle związał z Najświętszym Sercem Pana Jezusa. Pan Jezus «wpisał» obecność swojego serca w moją posługę kapłańską, przypominając mi słowami Ewangelii: «Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje»” (Mt 6, 21).
Ksiądz Krzysztof to kapłan o wielkim sercu i miłości do bliźniego. Z uporem wydobywa z innych wszystko to, co najlepsze. Pisząc o ks. Małachowskim, nie sposób pominąć pięknej sentencji Jana Pawła II: „Człowiek jest wielki nie przez to, kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.