Słuchamy kolejnych przypowieści Chrystusa o królestwie Bożym. Pokazany jest dziś człowiek jako istota poszukująca wartościowych przedmiotów. Słyszeliśmy wiele o poszukiwaczach skarbów. Wielu udawało się ongiś do Ameryki na poszukiwanie złota. Jest wiele ciekawych opowiadań, interesujących filmów o poszukiwaniach różnych skarbów. Owe poszukiwania możemy porównać do dzisiejszych gier, np. do Toto-Lotka. Są ludzie, którzy grają wiele lat. Tęsknią za wygraną. Gdyby się udało wszystkie cyfry odgadnąć, można by było zabezpieczyć sobie życic aż do końca.
W czasach Chrystusa było podobnie. Znaleźć ukryty skarb było pragnieniem wielu biednych w Palestynie. Wartościowe przedmioty były wówczas umieszczane w dzbankach albo chowane w skrytkach w ścianach lub zakopywane w ziemi. W wyniku różnych zawirowań politycznych pozostawały często zagubione, ukryte. Znalezienie takiego skarbu było marzeniem wielu i może być porównane do dzisiejszej szóstki w Toto-Lotka.
Chrystus opowiada o człowieku, który znalazł skarb w roli. Poszedł, sprzedał wszystko, co posiadał i kupił tę rolę. Ukazuje także kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał i kupił ją. Te obrazy, wzięte z życia, odniósł Chrystus do królestwa Bożego. Ukazał je jako najwyższą wartość dla człowieka wierzącego.
Chrystus stawia królestwo Boże, które założył, na pierwszym miejscu. Uznaje je za najwyższe dobro dla człowieka, które wyzwala w nim niespotykaną radość.
Możemy się zapytać, czy ludzie potrafili w ten sposób potraktować królestwo Boże - jako najwyższą wartość. historia odpowie nam, że tak. Już pierwsi uczniowie, Apostołowie, wybrani a potem posłani przez Chrystusa, tak właśnie potraktowali sprawę królestwa Bożego. Po zmartwychwstaniu i otrzymaniu Ducha Świętego wyruszyli z prawdą o królestwie Bożym w świat. Żadna siła nie była w stanie ich powstrzymać. Nie przestraszył ich żaden sąd, żadne więzienie. Dla królestwa Bożego oddali wszystko, poświęcili swoje siły, w końcu oddali swoje życie. Królestwo Boże, w którym króluje Chrystus, rzeczywiście uznali za największy skarb, który podarował im Bóg.
Lista miłośników królestwa Bożego nie zamknęła się na Apostołach. Historia Kościoła, historia chrześcijaństwa zna wielu innych uczniów Chrystusa, którzy dla królestwa Bożego poświęcili wszystko. Dzisiejsze orędzie Chrystusa o Bożym królestwie wzywa nas do refleksji: jak my traktujemy Boże królestwo; jakie miejsce zajmuje ono w naszym życiu?
Oto, zauważ my, królestwo Boże zostało nam podarowane - nam, ludziom ochrzczonym, wierzącym - jako największy skarb. Tyłu ludzi już się natrudziło, żeby królestwo Boże zostało w nas ugruntowane. Czy naprawdę je przyjęliśmy? Czy możesz powiedzieć, że królestwo Boże, a więc Chrystus - Jego Ewangelia, Jego sakramenty, stanowią dla ciebie największy skarb? Czy to cię cieszy, czy to cię fascynuje? Czy jesteś gotów oddać wszystko, żeby zachować tę wartość Bożego królestwa? Jeśli coś z tego masz, to jesteś podobny do Salomona, który o nic Boga nie prosił, jedynie o mądrość. Bardzo się Panu Bogu spodobała ta prośba, dlatego obdarzył go nie tylko mądrością, ale i na dodatek dodał mu kilka innych darów: bogactwo, długie życie.
Pamiętaj, jeżeli królestwo Boże, Bóg i Jego sprawy są w twoim życiu na pierwszym miejscu, to wszystko inne się właściwie układa.
Proś dzisiaj Chrystusa, byś bardziej pokochał królestwo Boże, by cię cieszyła Ewangelia, by to był twój największy skarb. Proś o to także, abyś tym znalezionym, może i wyproszonym skarbem potrafił się dzielić, by ci zależało, by inni żyjący z tobą, także ten skarb odnaleźli, by się przekonali, że służyć Bogu jest największą mądrością na tej ziemi. Pamiętajmy o słowach Chrystusa: „Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a wszystko będzie wam dodane” (Mt 6, 33).

Oprac. ks. Łukasz Ziemski