Reklama

Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi w Legnicy

Siostry Zgromadzenia Franciszkanek Rodziny Maryi spotykamy w Legnicy już od ponad 60 lat. Skąd tu przybyły?

Niedziela legnicka 40/2007

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przed wojną siostry Rodziny Maryi pracowały w szpitalu oraz prowadziły przedszkole z sierocińcem w Nadwórnej, miasteczku w Galicji. W październiku 1939 r. władze sowieckie zamknęły polskie przedszkole i otworzyły przedszkole żydowskie, pozbawiając siostry wpływu wychowawczego na dziatwę; w grudniu przejęli dom na szpital NKWD, a siostrom kazali opuścić dom. Przez akcję repatriacyjną część sióstr z Nadwórnej trafiła w okolice Wrocławia, skąd po trzytygodniowej wędrówce i dzięki pomocy administratora apostolskiego Dolnego Śląska - ks. Karola Milika, dotarły do Legnicy. Było to 8 września 1945 r. w uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Repatriantki zamieszkały na terenie parafii Świętej Trójcy przy ul. Sądowej i od razu zgłosiły w Inspektoracie Szkolnym gotowość do pracy. Powierzono im zadanie zorganizowania przedszkola przy ul. Sądowej oraz Przedszkola nr 2 przy ul. Reymonta, z czego siostry szybko się wywiązały. Niewiele później, na zlecenie proboszcza parafii św. Jana, siostry założyły kolejne przedszkole. Ze względu na niewielką ilość sióstr, a wielką ilość pracy, Przedszkole Nr 2 oddały w ręce świeckich. W 1947 r. na prośbę ks. dziekana St. Sadowskiego, proboszcza parafii Świętej Trójcy, wprowadzały się do dużego gmachu kościelnego przy ul. Rzemieślniczej 10, gdzie organizowały kolejne przedszkole z sierocińcem. W roku 1949 pozbawione możliwości pracy w przedszkolu, pracowały jedynie jako kontraktowe katechetki.
W 1956 r. siostry otrzymują „propozycję” opuszczenia domu, czemu się sprzeciwiają i piszą odwołanie. Sprawa przycicha na parę lat. W międzyczasie jednak Wydział Oświaty igra z zatrudnianiem sióstr i nie zawsze przedłuża im kontrakty, a ostatecznie zwalnia je z pracy w szkołach. 2 grudnia otrzymują państwowy nakaz opuszczenia przedszkola w ciągu 14 dni i przeniesienia się na ul. Sądową 34 lub na plebanię. Mnożą się niepodpisane wezwania urzędowe, na które siostry nie reagują. Przyczyną jest ich anonimowość. Pojawia się groźba przymusu. Ostatecznie 8 sierpnia 1964 r. przyjeżdżają urzędnicy ciężarowym samochodem i eksmitują siostry na ul. Sądową 13 (obecnie II Armii Wojska Polskiego). Kaplica jednak pozostaje pod opieką sióstr do czasu uregulowania sprawy z Kurią. Na stałe siostry zamieszkują w nowym miejscu 26 listopada 1964 r., gdyż dopiero wówczas udaje się im, dzięki dobroci różnych księży i innych ludzi „skompletować” rzeczy potrzebne do kaplicy domowej. Siostry mieszkały tu do 2003 r. Obecnie mieszkają na terenie parafii św. Jacka, przy ul. Nadbrzeżnej.
Gdy od nauczania religii w szkołach usunięto osoby zakonne, siostry rozpoczynają wzmożoną pracę katechetyczną w parafii. Katechizują w kościele Świętej Trójcy i św. Jacka. Do katechizacji adoptują każdy kąt, w którym może zmieścić się gromadka dzieci, choćby i na stojąco. Dojeżdżają również do pobliskich wiosek. Organizują kółka Żywego Różańca, wraz z dziećmi i młodzieżą przygotowują misteria bożonarodzeniowe, wielkanocne, maryjne oraz inne okolicznościowe inscenizacje, prowadzą schole oraz inne grupy parafialne. W swej pracy pamiętają również o biednych. Mobilizując dzieci i młodzież do różnych akcji charytatywnych, zbiórek, jednocześnie kształtują w podopiecznych ducha solidarności z ubogimi. Wspierają również ludzi samotnych, organizując dla nich spotkania, wspólne wigilie.
Szczególnym zadaniem sióstr jest przygotowywanie dzieci i młodzieży do pierwszych sakramentów: do spowiedzi i Komunii św.
Oprócz pracy w szkołach i przy parafiach siostry prowadzą również w swoim domu dni skupienia dla dziewcząt. Spośród wychowanek wyłaniają się nowe powołania zakonne. Pierwszym odnotowanym w kronikach domowych jest s. Regina Pobiedzińska.
Poza katechezą siostry od samego początku pracowały jako zakrystianki w kościele Świętej Trójcy oraz św. Jacka. Często też w ciągu dnia odwiedzały osoby chore i starsze, przynosząc im posiłki oraz dobre słowo. Jako organistki pracowały również w kościele w Prochowicach, a w kościele św. Jacka zadanie to pełnią do tej pory.
Od 2001 r. siostry rozpoczęły również pracę w Kurii Biskupiej, a w 2005 r. powstała w Legnicy nowa placówka. Siostry podjęły się również tzw. niewidzialnej posługi w rezydencji biskupiej.
Siostry ze wspólnoty przy parafii św. Jacka to: s. Małgorzata Pasztetnik - przełożona, pracuje w Kurii Biskupiej, s. Sabina Preuss - zakrystianka i organistka w kościele św. Jacka, s. Anna Wzięch - katechetka w Szkole Podstawowej Nr 1, s. Elżbieta Banaszak - zakrystianka w kościele Świętej Trójcy, s. Bogusława Gajowska - katechetka w Szkole Podstawowej Nr 6, Miejskim Przedszkolu Nr 3 i 8. Wspólnotę sióstr w rezydencji biskupiej tworzą: s. Genowefa Łączak - przełożona, pracuje w notariacie sądu kościelnego, s. Elżbieta Antończyk, księgowa w Kurii biskupiej oraz s. Sylwia Kanak - „niewidzialna” posługa domowa.
Świętując nasz Jubileusz 150-lecia, chcemy też skorzystać ze sposobności, by podziękować wszystkim Dobrodziejom Zgromadzenia, zwłaszcza tym, którzy pomagali i pomagają wspólnotom legnickim, ponieważ bez nich wielokroć wielu przedsięwzięciom nie zdołałybyśmy podołać, a może nawet i przetrwać.

Siostry, które pracowały w Legnicy
s. Teresa Rydzik, s. Genowefa Reszczyńska, s. Katarzyna Gerarda Wierzbicka (pochowana na cmentarzu w Legnicy), s. Zofia Sitko, s. Katarzyna Lisówna, s. Maria Anzelma Pietryka, s. Maria Felicja Majcherek, s. Justyna Józefa Cybulska, s. Anna Wójcik, s. Izabela Zygmunta Gąsiorowska, s. Jadwiga Ryszarda Kotówna, s. Marietta Zabel, s. Stanisława Kowalska, s. Wanda Wacławik, s. Barbara Noga, s. Bronisława Łukaszyk, s. Róża Kasperczyk (pochowana na cmentarzu w Legnicy), s. Stanisława Unguru, s. Paulina Zioła, s. Maria Rybka, s. Katarzyna Stelmach, s. Ancilla Krutkowska, s. Norberta Kmieciak, s. Wedanta Marek, s. Irena Siejak, s. Modesta Wawczyk, s. Bronisława Malinowska, s. Maria Walczak, s. Antonina Chojnacka (pochowana na cmentarzu w Legnicy), s. Faustyna Kurkowiak, s. Janina Kapel, s. Cecylia Wawrzyniak, s. Wiktoria Mądra, s. Teresa Ziółkowska, s. Benigna Tarmanowska, s. Lubomira Pech, s. Maria Chorostowska, s. Krystyna Wereszczyńska, s. Janina Regina Duda (pomnik nagrobny na cmentarzu w Legnicy, pochowana w Wieleniu), s. Janina Synowska, s. Bożena Kisiel, s. Stefania Tuczapska, s. Felicja Agata Grenczyk, s. Irena Chudy, s. Beata Irena Przybyła, s. Genowefa Człapa, s. Ewa Węclewicz, s. Helena Szkolnik, s. Maria Gogołek, s. Joanna Prętka, s. Danuta Kupczak, s. Anna Pietraszak, s. Daniela Okońska, s. Maria Gurban, s. Taida Szczęsnowicz, s. Anna Zaremba, s. Antonina Mikołajek, s. Irena Konopka, s. Janina Ryznar, s Bożena Flisikowska, s. Bogumiła Zaranek, s. Małgorzata Michałowska, s. Urszula Pękala, s. Aldona Puk, s. Sabina Preuss, s. Małgorzata Swoboda, s. Małgorzata Pasztetnik, s. Genowefa Łączak, s. Barbara Koreń, s. Sylwia Kanak, s. Agnieszka Pawlak, s. Elżbieta Banaszak, s. Bogusława Gajowska, s. Elżbieta Antończyk, s. Anna Wzięch

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież bardzo chciał odwiedzić ten kraj. Niespełnione marzenie Franciszka

2025-04-26 15:19

[ TEMATY ]

papież

pielgrzymka

Indie

śmierć Franciszka

Adobe Stock

Indie

Indie

Chociaż Franciszek nie mógł odbyć wizyty w Indiach, której pragnął, kraj ten złożył kondolencje, a Droupadi Murmu, prezydent Indii, udała się do Watykanu, na pogrzeb głowy Kościoła katolickiego. „Papież Franciszek zawsze będzie pamiętany jako `latarnia morska współczucia` pokory i duchowej odwagi przez miliony na całym świecie. Jestem głęboko zasmucony odejściem Jego Świątobliwości Papieża Franciszka. W tej godzinie smutku i wspomnień składam najszczersze kondolencje światowej społeczności katolickiej" - podkreślił premier Narendra Modi w swoim poście na X wkrótce po tym, jak pojawił się komunikat o śmierć papieża Franciszka 21 kwietnia.

"Pukałem do drzwi waszego rządu. Ale oni ich nie otwierają" - powiedział zmarły papież do delegacji, w której arcybiskup Dehli Anil Joseph Couto był obecny pięć lat temu. Tym wspomnieniem podzielił się on na zakończenie międzyreligijnego spotkania po śmierci Franciszka, które odbyło się 21 kwietnia w Delhi i było zorganizowane przez Konferencję Biskupów Katolickich Indii (CBCI). "Świętujemy życie prawdziwego przewodnika, nie tylko dla chrześcijan, ale dla całego świata" - powiedział na spotkaniu Maulana Muhammad Ajazur Rahman, sekretarz generalny Światowej Organizacji Pokoju.
CZYTAJ DALEJ

Poruszające chwile w bazylice watykańskiej: osobisty pielęgniarz papieża ucałował jego trumnę

Noc przed pogrzebem Ojca Świętego bazylika św. Piotra była już zamknięta dla wiernych. Nie oznacza to jednak, że papież Franciszek pozostał w niej sam. Honorową straż trzymała Gwardia Szwajcarska, a modlitwy prowadzili kanonicy bazyliki watykańskiej i siostry zakonne. Franciszka żegnali także jego najbliżsi współpracownicy. Były to chwile bardzo intymne, a zarazem poruszające.

Przy trumnie papieża modlili się m.in. członkowie jego watykańskiej rodziny. Trzej papiescy sekretarze - księża: Juan Cruz Villalon, Manuel Pellizzon i Fabio Salerno. Obecni byli także świeccy, którzy do ostatnich chwil wspierali Franciszka. Jego osobisty pielęgniarz Massimiliano Strappetti i pomagający mu w codziennych czynnościach - Piergiorgio Zanetti i Daniele Cherubini. Każdy z nich pożegnał się z Ojcem Świętym, całując jego trumnę.
CZYTAJ DALEJ

Symfonia Miłosierdzia: Hołd dla Papieża Franciszka i wołanie o pokój

2025-04-26 22:23

[ TEMATY ]

papież Franciszek

hołd

Symfonia Miłosierdzia

wołanie o pokój

Radio Watykańskie

Symfonia Miłosierdzia

Symfonia Miłosierdzia

Wołanie o pokój i miłosierdzie dla świata – wielkie wydarzenie muzyczno-religijne Symfonia Miłosierdzia, zorganizowano 26 kwietnia w Krakowie, kilka godzin po pogrzebie orędownika pokoju i miłosierdzia Papieża Franciszka. Symfonia była też dziękczynieniem za pontyfikat Franciszka.

Od godziny 17.00 w Krakowie trwał wielki koncert z udziałem 200 artystów z 16 krajów świata. Było to modlitewno–muzyczne czuwanie. Z Krakowa uczetnicy łączyli się z sanktuariami Miłosierdzia Bożego na wszystkich kontynentach. Jedno z połączeń było do Rzymu, do Sanktuarium Miłosierdzia przy Kościele Ducha Świętego na Sassia.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję