Reklama

Wspomnienia z wakacji

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zazwyczaj szukamy wzoru wśród świętych żyjących setki lat temu a zapominamy, że wśród nas, w codziennym życiu możemy przyjrzeć się ludziom, którzy mogą wiele nas nauczyć i przez to zbliżyć do Pana Boga.
Parę tygodni temu wybrałam się z mamą i dziećmi do Polski. Była to podróż nie do końca zaplanowana, jednak zaowocowała nowymi wrażeniami i odczuciami. Tym razem zatrzymałyśmy się u sióstr zakonnych w naszej parafii Skalbmierz (koło Krakowa). Liczyłam na krótką podróż sentymentalną w strony rodzinne, gdzie wyrastałam w wierze moich przodków. To właśnie tam siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny nauczyły mnie sypać kwiatki podczas procesji, śpiewania psalmów na Mszy, a później w liceum zbieraliśmy się w tymże domu na spotkaniach oazowych.
Wstępując w progi domu zakonnego odczułam swojski nastrój niezwykłego spokoju. Ponieważ był to okres urlopowy, w domu zakonnym przebywały jedynie dwie siostry: Siostra Przełożona oraz s. Maria. Oczywiście, nie obyło się bez niezwykłej gościnności; stołu nakrytego obrusem tak śnieżnobiałym i wykrochmalonym, jak ich kornety a na nim prawdziwie polskich potraw, jak zupa pomidorowa, bigos i świeżutki chleb. Siostra Przełożona sama wszystko przygotowała i doglądała, czy czasem czegoś nam nie brakuje. Wieczorem znów poczułyśmy się niemal niezręcznie z powodu ich gościnności. Ja, moja mama oraz 11-letnia córka Yana i 18-miesięczny syn Jack Mieszko z powodzeniem mieściliśmy się w jednym pokoju. Jednakże siostry zaprotestowały, mówiąc że tu nie Afryka i że będziemy spać w dwóch pokojach. O jakichkolwiek protestach nie było mowy.
Najbardziej dziwił nas fakt, że siostry, które same żyły w takiej prostocie i skromności, potrafiły zaoferować nam tak wiele. Gdy mały Mieszko troszkę nam zachorował i stracił apetyt, s. Maria złapała niewiadomo skąd organki, na których zaczęła grać podrygując przy tym. Maluch był tak zachwycony, że w mig zjadł talerz zupy.
Szybko się okazało, że ta ich prostota i pogodne usposobienie są dla nich normalnym aspektem życia. Rano, gdy nam się wreszcie udało wstać z łóżek, siostry, już po Mszy św. i porannej medytacji, zajęte były swoimi obowiązkami, takimi jak pranie i prasowanie obrusów do kościoła, przygotowywanie bukietów pod ołtarze, pielenie ogródka, sprzątanie domu zakonnego, itp. Według nich, prawdziwe zajęcia miały się zacząć po wakacjach, gdy rozpocznie się praca ochronki i opieka nad 30 maluchami. Nie narzekały czy też użalały się nad sobą, raczej z zadowoleniem opowiadały, co udało im się dziś zrobić. S. Maria to artystyczna dusza, a ułożenie bukietu do każdego z 14 ołtarzy to każdokrotne wyzwanie, do którego podchodziła z wielkim zaangażowaniem. Dla niej każdy nawet najmniejszy kwiatek czy gałązka ma swoje wyznaczone miejsce w bukiecie i złe jego umieszczenie może popsuć cały efekt. Po wieczornych modlitwach s. Maria pokazywała nam zdjęcia z przygotowań do różnych uroczystości, jak Pierwsza Komunia, bierzmowanie czy przygotowanie wielkanocnego Grobu Jezusa. Zdjęcia były piękne a ona sama opowiadała z takim przejęciem jakby naprawdę z tegoż grobu miał wyjść sam Pan Jezus; wszyscy włącznie z kościelnym i ministrantami musieli biegać po różne rekwizyty, aby ostateczny efekt był niepowtarzalny. I znowu uderzała mnie ta niemalże dziecięca prostota ducha, ta bezpośredniość i wiara, o której tyle razy nauczał Chrystus, a którą tak trudno nam utrzymać.
Siostra Przełożona była z kolei bardziej małomówna, ale za to niezwykle ciepła i dobra. Będąc w jej obecności odczuwało się niezwykły spokój i wiarę, że wszystko będzie dobrze. Była zorganizowana i baczyła, aby wszystko było zrobione na czas i według harmonogramu dnia. Siostra Przełożona spędzała większość wolnego czasu w domowej kaplicy, do której nas zawsze zapraszała. Lubiłam to miejsce z małym ołtarzem i figurką Maryi. Modlitwa tam była jakaś głębsza i szczersza niż zazwyczaj. Czułam tam obecność Boga; nie tego wielkiego i groźnego, ale dobrego i ojcowskiego. Może to przez sentyment do rodzinnych stron, a może rzeczywiście dzięki prostocie, szczerości i modlitwie sióstr zakonnych, które przyciągały do Pana i dawały piękne świadectwo wiary i miłości w codziennym życiu. Nawet tego nie planując, przeżyłam tam swoiste wewnętrze oczyszczenie. Wracając w rodzinne strony, wróciłam do kolebki własnej dziecięcej wiary.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ojciec Bruno, współbrat papieża Leona XIV

2025-07-09 15:24

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Foto archiwum o. Bruno Silvestrini

Ojciec Bruno Silvestrini pochodzi z włoskiego regionu Marchii (Marche). Urodził się w cieniu bazyliki Matki Bożej z Loreto, w małej miejscowości Porto Recanati. W tym to miejscu Fryderyk II Szwabski, wnuk Fryderyka Barbarossy, zbudował zamek, aby bronić skarbca Świętego Domku w Loreto. Dlatego jego miejscowość jest silnie związana z kultem Madonny, a on jest zakochany w Maryi Dziewicy. Przez okno swojego domu, mógł z daleka oglądać kopułę maryjnego sanktuarium. Nawet teraz, za każdym razem kiedy wraca do domu i widzi kopułę bazyliki w Loreto, jego serce się raduje.

Ten augustianin, wyświęcony w 1981 roku, po piastowaniu różnych stanowisk w Kościele i w swoim zakonie, jest dziś Zakrystianem Papieskim (po włosku funkcja ta nazywa się: custode del Sacrario Apostolico) i współpracuje z Biurem Celebracji Liturgicznych Papieża. Łączą go bliskie związki ze swoim współbratem, Leonem XIV, który jada obiad w ich augustiańskiej wspólnocie zamieszkującej w małym klasztorze niedaleko Kaplicy Sykstyńskiej.
CZYTAJ DALEJ

Bp Bronakowski: wszystkich ludzi dobrej woli proszę o dobrowolną abstynencję w sierpniu

2025-07-09 12:56

[ TEMATY ]

bp Tadeusz Bronakowski

Apostolstwo trzeźwości

sierpień

Zespół KEP

dobrowolna abstynencja

Adobe Stock

Apel o dobrowolną abstynencję

Apel o dobrowolną abstynencję

Wszystkich wierzących Polaków i ludzi dobrej woli proszę o dobrowolną abstynencję w sierpniu. Będzie to świadectwo odpowiedzialności za siebie, za bliźnich i za Polskę - zachęca przewodniczący Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych bp Tadeusz Bronakowski w Apelu na sierpień - miesiąc abstynencji 2025.

CZYTAJ DALEJ

Castel Gandolfo: bogata historia letniej rezydencji papieży

2025-07-09 19:01

[ TEMATY ]

Castel Gandolfo

Vatican Media

Leon XIV jest szesnastym papieżem, który wypoczywa w Castel Gandolfo – miejscowości wybranej na letnią rezydencję papieży, począwszy od połowy XVII w. Pałac Apostolski, odwiedzony trzykrotnie przez Franciszka, został przez niego udostępniony dla zwiedzających w 2016 r. Część muzealna pozostanie otwarta również podczas pobytu Leona XIV w dniach 6-20 lipca i 15-17 sierpnia.

10 maja 1626 r. Urban VIII (Antonio Barberini) stał się pierwszym papieżem, który zatrzymał się w Castel Gandolfo. Od tego czasu do dziś ta miejscowość położona w regionie Lacjum gości papieży w okresie letnim.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję