Wezwanie, które wciąż przed nami
Orędzie z Fatimy budziło i nadal budzi sprzeciw, który wychodzi ze środowisk lewicowych. Wierzącym wskazuje natomiast, że to Bóg jest Panem historii.
Z Fatimy rozpowszechnia się na cały świat orędzie nawrócenia i nadziei, które zgodnie z chrześcijańskim objawieniem jest głęboko wpisane w dzieje” – napisał Jan Paweł II. W Cova da Iria, położonym ok. 2,5 km od Fatimy, 13 maja 1917 r. Matka Boża objawiła się trójce prostych, ubogich dzieci: Franciszkowi i Hiacyncie Marto oraz ich kuzynce – Łucji dos Santos. Według opisu Łucji, była to „Pani ubrana na biało, bardziej błyszcząca niż słońce, promieniejąca światłem czystszym i intensywniejszym od kryształowego pucharu z wodą prześwietlonego promieniami słonecznymi. Jej nieopisanie piękna twarz nie była ani smutna, ani radosna, lecz poważna”. Matka Boża prosiła: „Odmawiajcie codziennie Różaniec, aby wyprosić pokój dla świata”. Maryja ukazała się dzieciom sześć razy, powtarzając wezwanie do pokuty i nawrócenia, do poświęcenia świata Jej Niepokalanemu Sercu, do modlitwy różańcowej o pokój i za grzeszników. Podkreśliła to wezwanie szczególnie podczas ostatniego objawienia, gdy w dolinie zebrało się ok. 70 tys. osób. Przekazała wówczas swoją prośbę i równocześnie napomnienie: „Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniała życie i nie zasmucała Boga ciężkimi grzechami. Niech ludzie codziennie odmawiają Różaniec i pokutują za grzechy”.
CZYTAJ DALEJ
