Parafia Pałecznica to już województwo małopolskie, ale diecezja kielecka - „w pobliżu drogi bitej ze Skalbmierza do Proszowic” - informuje Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego z XIX wieku. Gorszymi i lepszymi drogami wszyscy związani z Pałecznicą zjadą na doroczny odpust św. Jakuba Apostoła 25 lipca. To patron kościoła, parafii i od niedawna całej gminy Pałecznica.
Choć pierwsza wzmianka o istnieniu parafii jest z 1326 r., to musiała ona powstać znacznie wcześniej, skoro w tym czasie istniał już dekanat pałecznicki. Nie wiadomo czy wspomniany przez Długosza w Liber Beneficjorum kościół z białego kamienia (alba lapide) był pierwotną świątynią, czy może już drugim z kolei obiektem. Wiadomo na pewno, że pod koniec XVII wieku kościół został przebudowany i poddany ponownej konsekracji, której dokonał biskup Stanisław Szembek w 1695 r. Trudno ocenić, w jakim stopniu rekonsekracja wynikała z przebudowy, a w jakim z wcześniejszego sprofanowania świątyni przez innowierców. Na pewno zmiany reformacyjne w Pałecznicy były długotrwałe, obejmując okres ponad 100 lat. Zbór powstał w 1550 r., gdy wieś należała do Stanisława Lasockiego. Kościół przekształcono na zbór w 1553 r., w 1557 r. odbył się tu zjazd, a w1568 - synod.
Trudno, wskutek braku dokumentów, odtworzyć wygląd kościoła przed przebudową w XVII wieku. Poszczególne etapy powstawania świątyni zatarły się podczas połączonej z rozbudową restauracji z roku 1826. W 1882 r. została położona nowa posadzka.
Liczne przebudowy sprawiły, że trudno w pałecznickim kościele doszukać się jednolitych cech stylowych. Szerszą prostokątną nawę kończy prezbiterium. Do nawy dobudowano dwie kaplice, od północy i od południa. Od zachodu do nawy przylega wieża ze stromym, ostrołukowym hełmem.
W ołtarzu głównym - obraz Ukrzyżowania. Są także dwa cenne ołtarze boczne.
Dobrze zorganizowana wspólnota Kościoła
Reklama
- Wszyscy mają w tym swój udział - przekonuje ks. Mieczysław Robak, proboszcz parafii od 10 lat. Parafia liczy 450 rodzin, co łącznie stanowi 1820 osób.
W pracy duszpasterskiej Księdzu Proboszczowi pomagają: katechetki, panie Anna Zemeła i Andżelika Konderak (czynnie uczestniczą w życiu parafii, przygotowują z dziećmi i młodzieżą Liturgię Słowa na każdą niedzielę, adoracje oraz wiele uroczystości w szkole, mających charakter religijny). Organista Zbigniew Szczepanik, który z wykształcenia jest nauczycielem muzyki, troszczy się o muzyczną stronę liturgii, uczy nowych pieśni; kościelni Włodzimierz Baran i Józef Łach dbają o porządek wokół kościoła i na cmentarzu. O czystość w kościele i kwiaty zabiegają kolejno wszystkie rodziny pod kierunkiem Haliny Baran.
Po objęciu parafii ks. M. Robak wprowadził na stałe Nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy (w środy), Koronkę do Miłosierdzia Bożego (w piątki). Choć parafia jest rozległa, mimo to w tych nabożeństwach bierze udział wiele osób, podobnie jak w majowych i modlitwie różańcowej. W 2000 i 2001 r. Matka Boża Fatimska nawiedziła wszystkie rodziny. Kult maryjny jest w Pałecznicy bardzo żywy. - Z wiarą i tęsknotą przygotowujemy się do nawiedzenia Matki Bożej w kopii Jasnogórskiego Obrazu, co nastąpi 28 kwietnia 2008 r. - mówi Ksiądz Proboszcz.
Parafia podejmuje i włącza się w liczne inicjatywy integrujące wspólnotę, m.in. wyjazdy rodzinne na pielgrzymki, spotkania diecezjalne dla dzieci i młodzieży. Dobrze układa się współpraca z miejscowym Urzędem Gminy, Środowiskowym Domem Samopomocy, OSP (której Ksiądz Proboszcz jest kapelanem) i nauczycielami trzech szkół podstawowych i gimnazjum. Przy parafii aktywnie działa poradnictwo rodzinne, z którego korzystają także mieszkańcy sąsiednich parafii. Posługę przy ołtarzu sprawuje 18 ministrantów, jest także 6 kół różańcowych, które podejmują modlitwę różańcową w intencjach wyznaczonych przez Ojca Świętego.
Dzięki ofiarności ze strony większości parafian, udało się przeprowadzić wiele kosztownych, poważnych prac.
Został uporządkowany i ogrodzony stary cmentarz oraz powiększony nowy i doprowadzona do niego woda. Wybudowano parking przed kościołem o długości ponad 80 m, wyremontowano dzwonnicę i zakupiono nowy dzwon o wadze 500 kg; wymieniono również dach, okna i przeprowadzono remont na plebanii.
Znaczące prace koncentrowały się bezpośrednio wokół kościoła, z uporządkowaniem terenu i zewnętrznym oświetleniem, jak i w samym kościele. Wymieniono więc zagrzybione tynki, założono nową instalację i nagłośnienie kościoła, odnowiono stacje drogi krzyżowej, przeprowadzono renowację posadzki, zakupiono nowe dębowe ławki i konfesjonały.
Parafię tworzy 8 miejscowości: Bolów, Łaszów, Nadzów, Niezwojowice, Pałecznica, Pamięcice, Solcza, Winiary.
Pałecznica - nazwa wsi mogła powstać od przepływającej tędy rzeczki, która choć dzisiaj nazywa się Łoszówka, dawniej była zwana Pełcznicą, w nawiązaniu do staropolskiego słowa „pełk”, oznaczającego „teren błotnisty” (za Słownikiem Etymologicznym miast i gmin). Monografista ks. Jan Wiśniewski sugeruje także możliwość pochodzenia nazwy wsi od imienia bliżej niezidentyfikowanego Pełki. W 1280 r. wieś wymieniona była pod nazwą „Pelcznycha”, a w1232 - „Pelcznicza”.
W myśl programu duchowego przy „Sercu Jezusa źródle nadziei” zgromadziło się 4 tys.300 pątników paulińskiej 314.Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej. - Przyszliśmy z miłości do Maryi na Jasną Górę, z miłości do Ojczyzny, modląc się o jedność w narodzie, miłość i zgodę w rodzinach - mówili pątnicy.
15 sierpnia obchodzimy w Kościele uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej
Maryi Panny. Uroczystość ta należy do centralnych świąt maryjnych
w roku kościelnym. O ile święto Bożego Narodzenia jest najwspanialszym
i największym świętem Boga Ojca, Wielkanoc - Syna Bożego, Zielone
Świątki - świętem Ducha Świętego, o tyle Wniebowzięcie jest największym
świętem Matki Bożej.
Pierwotnie było to święto dla uczczenia Maryi jako Matki
Boga. Na początku VI wieku w Palestynie i Syrii święto to staje się
wspomnieniem zaśnięcia Maryi i pod tym tytułem przyjęło się w Rzymie
w połowie VII wieku, a w VIII wieku zaczęto je obchodzić jako Wniebowzięcie
Najświętszej Maryi Panny.
Uroczystość ta koncentruje naszą uwagę na zakończeniu ziemskiego
życia Maryi, obejmuje wspomnienie Jej narodzin dla nieba (dies natalis)
. 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu
Konstytucją Apostolską "Munificentissimus Deus" (Najszczodrobliwszy
Bóg): "Na chwalę Boga Wszechmogącego, który szczególną swą łaskawość
Maryi Pannie okazał (...), ogłaszamy, określamy i definiujemy jako
objawiony przez Boga dogmat wiary, że Niepokalana Boża Rodzicielka,
zawsze Dziewica, Maryja, po wypełnieniu żywota ziemskiego, została
wzięta z ciałem i duszą do chwały niebieskiej". Powyższe słowa potwierdziły
prawdę, w którą od wieków wierzyli chrześcijanie. My dziś wypowiadamy
Bogu i Kościołowi wdzięczność za uroczyste ogłoszenie tej prawdy.
Fakt, że Maryja została wzięta z ciałem i duszą do nieba
nadaje dzisiejszemu świętu charakter niespotykanej radości. Dlatego
śpiewem dominującym w uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny jest "Magnificat" (Łk 1, 39 - 56). Nie zaznała skażenia grobu,
a ten nowy przywilej wypływa z pierwszego. Maryja zachowana została
od zmazy grzechu pierworodnego, dlatego też teraz nie ponosi jego
skutków. Porodziła Syna Bożego, Dawcę wszelkiego życia, dlatego śmierć
nie może Jej dotknąć. Uczestniczyła najpełniej w zbawczej tajemnicy
Chrystusa i stąd w Niej już teraz objawia się pełnia zbawienia przyniesionego
przez Chrystusa. Maryja pierwsza osiągnęła zbawienie, stała się obrazem
Kościoła w chwale, a dla ludu pielgrzymującego - znakiem nadziei. "
Na koniec Niepokalana Dziewica - jak mówi Konstytucja dogmatyczna
o Kościele - zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej,
dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została
do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego,
aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących oraz Zwycięzcy
grzechu i śmierci" (nr 59).
"W odniesieniu do osoby Maryi Wniebowzięcie (tajemnica eschatologiczna)
oznacza osiągnięcie kresu, pełnionego przez Nią w Bożym planie zbawienia,
posłannictwa i uwieńczenie wszystkich Jej przywilejów. Z punktu widzenia
chrystologicznego, chwała Wniebowzięcia i królewskości Maryi oznacza
wypełnienie owego jedynego przeznaczenia, które wiąże życie, przywileje,
współpracę Maryi nie tylko z historycznym życiem i dziełem Chrystusa,
ale również- z Jego królewskością i chwałą Pana. Wniebowzięcie jest
eschatologiczną konkluzją owego stopniowego upodobnienia się do Chrystusa,
które na etapach historycznej drogi Maryi wyraziło się w bolesnych
próbach, przez jakie przeszła Jej wiara. Jej nadzieja i miłość, w
Jej zgodzie i gotowości wobec zbawczej woli Boga, w Jej wspaniałomyślności
i odpowiedzialnej służbie odkupieńczemu dziełu Syna" (Jan Paweł II)
.
Z uroczystością Wniebowzięcia łączy się zwyczaj święcenia
w tym dniu ziół i pierwocin płodów rolnych, zwłaszcza zbóż i owoców.
Zwyczaj ten powstał w X wieku i nawiązuje genetycznie do ogólnoludzkiej
wiary w dobroczynne, terapeutyczne działanie ziół. Dokonuje się to
w sierpniu, gdy żniwa wieńczą trud pracy rolnika, a zioła i owoce
osiągają szczytowa fazę letniej wegetacji. Błogosławienie ich staje
się w najpełniejszym tego słowa znaczeniu błogosławieniem Boga za
coroczne zbiory, za wszystko, "co z Bożej mamy ręki". Wybór dnia
Wniebowzięcia dla ich benedykcji wykazuje związek z porą żniwną i
odnoszoną do Maryi pochwałą Kościoła, który nazywa Matkę Bożą Kwiatem
pól i Lilią dolin (Pnp 2, 1), spośród zaś wszystkich kwiatów łączy
z Jej postacią wdzięk róży i lilii.
Nastąpiło przedziwne zespolenie w duszy ludu polskiego Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny z dożynkami. Piękny wyraz daje temu poetka:
Zamroczyło nam Panną Nietkniętą
rozmarynem, maruhą t miętą
od kadzideł i kwiatów, i zielska
zachorzała nam Panna Anielska!
Zachorzała chwalebnie przy święcie
na tęsknotę i sen i wniebowzięcie,
w kwietnym durze, w obciążeniu powiek,
śmierć ze snem Ją naszły po połowie.....
Nim Ją błękit kadzidłem podpłynął,
z rąk nam parną zwisła zieleniną,
z rąk Ją potem żywą a umarłą -
srebrny poszum skrzydłami podgarnął...
Oczadziułą tak w kwiatach i pieśni
Śpiacą w niebo Anieli ponieśl (B. Obertyńska)
Akcja gaszenia pożaru poddasza wielorodzinnego budynku mieszkalnego przy ulicy Krańcowej w Poznaniu
Caritas Archidiecezji Poznańskiej uruchomiła zbiórkę dla poszkodowanych w pożarze pięciopiętrowego bloku przy ul. Krańcowej 4 w Poznaniu, który wybuchł na poddaszu budynku wieczorem 14 sierpnia. W wyniku zdarzenia ewakuowano ponad 80 mieszkańców, ogień całkowicie zniszczył 8 mieszkań. W akcji ratowniczej do godzin porannych 15 sierpnia brało udział ok. 150 strażaków.
„Caritas Archidiecezji Poznańskiej od pierwszych chwil tej tragedii wspiera osoby poszkodowane, a także strażaków i funkcjonariuszy służb ratowniczych, przekazując najbardziej potrzebną żywność, wodę i środki higieniczne” - mówi KAI Maria Książkiewicz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
