Mam fotografię przedstawiającą Matkę Bożą płaczącą z Niżankowic, miejscowości położonej już na Ukrainie, ale niedaleko Przemyśla. Odwiedziliśmy ją z grupą redakcyjną, gdyż kard. Marian Jaworski, arcybiskup lwowski, zdecydował się na ogłoszenie kościoła w Niżankowicach sanktuarium Matki Bożej Opatrzności. Od kilku lat, przeważnie 13. dnia miesiąca, tamtejsza figura Matki Bożej zalewa się łzami. Z pięknych oczu Maryi płyną łzy. Ludzie przyjeżdżają do tej miejscowości, modlą się i podziwiają z wiarą istny cud. Z uwagi na ten rosnący kult kard. Jaworski ogłosił kościół w Niżankowicach sanktuarium maryjnym. Zaprosił zakon kontemplacyjny sióstr klarysek, by zechciały się tam osiedlić i uczynić ten punkt miejscem modlitwy i kontemplacji.
2 czerwca w Niżankowicach miało więc miejsce ogłoszenie tego sanktuarium. Przewodniczyłem tym uroczystościom, ze względu iż kard. Jaworski nie mógł być na nich obecny. Jechałem tam z wielką przyjemnością, z poczuciem ogromnej dumy i radości, że mogłem być świadkiem i uczestnikiem, i pewnym sensie promotorem tego dzieła - ogłoszenia sanktuarium.
W ubiegłym roku, podczas podróży do Lwowa, poświęciłem drewniany krzyż, który stanął przy drodze do tego sanktuarium. Jest ono miejscem wybranym przez Matkę Najświętszą - to Jej łzy są największym świadectwem i jakby czynią to sanktuarium. Ludzie będący świadkami wydarzeń przeżywają obecność Matki Bożej, przybywa do tego cudownego miejsca coraz więcej pielgrzymów, także z Polski, by modlić się przy figurze. Znajduje się ona na ołtarzu, w szklanej skrzyni, każdy może z bliska przyjrzeć się posągowi.
Nie znamy przyczyny płaczu Maryi. Jednak te łzy są znakiem, który każdy może zobaczyć. Są wyrazem woli przekazywanej przez Matkę Najświętszą. Na świecie jest dużo zła, grzechu, nieprawości. Posłannictwem Matki Bożej jest przypominanie ludziom o ich nieposłuszeństwie wobec Boga. Łzy Matki Bożej pojawiają się 13. dnia miesiąca, stąd płacząca Maryja w Niżankowicach na Ukrainie jest Tą, która przypomina Matkę Bożą Fatimską.
Przez swoje uczestnictwo w uroczystości ogłoszenia sanktuarium w Niżankowicach uczciliśmy, jako redakcja, Matkę Bożą, modliliśmy się tam za Polskę, świat i w wielu intencjach, zwłaszcza tych, które podawała Maryja w Fatimie przed 90 laty. Będziemy szerzyć to nabożeństwo. Cieszę, że kard. Jaworski podjął decyzję o ogłoszeniu sanktuarium. Na pewno pomoże ona w pewnych inwestycjach, które powinny tam zaistnieć. Bo wszędzie, a szczególnie na Ukrainie nasze świątynie są bardzo ubogie, zaniedbane, wręcz zniszczone.
Na uroczystości 2 czerwca było wielu polskich księży, którzy pracują na ukraińskiej ziemi, w diecezji lwowskiej, tak bardzo naszej, mimo że komuniści przez 50 lat chcieli zadeptać to, co polskie na Ukrainie. Nie udało się. Lwowska katedra łacińska, w której składał śluby król Polski Jan Kazimierz to wciąż podziwiana perełka architektury.
Prośmy o solidarną modlitwę, byśmy wszędzie, gdziekolwiek się znajdziemy umieli pracować dla Pana Boga, Matki Najświętszej, Kościoła, a także dla wszystkich Polaków, i tych w kraju i na obczyźnie, m.in. naszych braci Polaków z Ukrainy.
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
„Budujmy Kościół oparty na miłości Boga i będący znakiem jedności, Kościół misyjny, który otwiera ramiona na świat, głosi Słowo, pozwala, by go niepokoiła historia, i który staje się zaczynem zgody dla ludzkości. Razem, jako jeden lud, jako fratelli tutti, idźmy ku Bogu i miłujmy się wzajemnie” - powiedział papież Leon XIV 18 maja podczas uroczystej inauguracji swego pontyfikatu.
Pozdrawiam was wszystkich - z sercem przepełnionym wdzięcznością - na początku posługi, która została mi powierzona. Św. Augustyn pisał: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie [, Panie,] nie spocznie” (Wyznania, I, 1, 1).
Dziś rano Leon XIV przyjął na audiencji wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, Jamesa Davida Vance'a, który następnie spotkał się z szefem papieskiej dyplomacji abp. Paulem Richardem Gallagherem.
Jak informuje oficjalny komunikat prasowy, podczas serdecznych rozmów w Sekretariacie Stanu ponownie wyrażono zadowolenie z dobrych stosunków dwustronnych i skupiono się na współpracy między Kościołem a państwem, a także na niektórych kwestiach o szczególnym znaczeniu dla życia kościelnego i wolności religijnej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
