„Módlmy się, aby Bóg wszechmogący obdarzył to dziecko nowym życiem z wody i z Ducha Świętego”
(Obrzędy chrztu dzieci, 90)

Bezpośrednie przygotowanie do chrztu składa się z dwóch elementów: modlitwy nad wodą oraz dialogu z rodzicami i chrzestnymi, w którym wyrzekają się oni szatana i wyznają wiarę.

1. Poświęcenie wody albo modlitwa dziękczynna nad wodą
Przez całą historię zbawienia przewija się symbol wody. Przy opisie stworzenia świata słyszymy o Duchu Bożym, który unosił się nad wodami. Wody potopu, zlewające ziemię to symbol odrodzenia człowieka, zerwania ze złem i rozpoczęcia nowego życia. Cudowne przejście narodu wybranego przez wody Morza Czerwonego to znak wyzwolenia z niewoli. Jan udzielał chrztu nawrócenia w Jordanie, tam też przyszedł Jezus, a po przyjęciu chrztu Janowego został namaszczony Duchem Świętym i rozpoczął nauczanie. Wreszcie na krzyżu z przebitego boku Chrystusa wypłynęła krew i woda. Bóg stworzył wodę, by oczyszczała i podtrzymywała życie. Woda chrztu jest źródłem oczyszczenia i życia wiecznego. W niej odradza się człowiek, by rozpocząć nowe życie i stać się częścią Kościoła.
Kapłan w czasie chrztu przypomina nam o tej symbolice wody, odmawiając modlitwę dziękczynną. Gdy woda jest niepoświęcona, oprócz dziękczynienia kapłan prosi również: niech przez Twojego Syna zstąpi na tę wodę moc Ducha Świętego, aby wszyscy, przez chrzest pogrzebani razem z Chrystusem w śmierci, z Nim też powstali do nowego życia (Obrzędy chrztu dzieci, 91).

2. Wyrzeczenie się zła i wyznanie wiary
„Starajcie się wychować [swoje dziecko] w wierze tak, aby zachować w nim to Boże życie od skażenia grzechem i umożliwić jego ustawiczny rozwój” (Obrzędy chrztu dzieci, 93).
Rodzice i chrzestni, wspominając swój chrzest, stają wobec Boga i wspólnoty Kościoła, by wyrzec się grzechu i wyznać wiarę. Nie robią tego w imieniu dzieci, ale w swoim własnym! To jest ich decyzja i ich wiara! By mogli dobrze wychować swoje dziecko, muszą zerwać z grzechem i podjąć życie wiary. Wyrzeczenie się zła i wyznanie wiary składają się z trzech wezwań każde.
Wyrzekamy się:
- grzechu, który jest źródłem najgłębszej niewoli człowieka;
- wszystkiego, co prowadzi do zła (człowiek bowiem często sam siebie naraża na grzech, wchodząc w sytuację i podejmując działania, które prowadzą do pokusy i grzechu);
- szatana, on jest realną osobą, której nie możemy lekceważyć, bo inaczej wykorzysta to przeciwko nam. Mamy jednak zdecydowanie odciąć się od niego, by nie dopuścić do siebie zła.
Wierzymy:
- w Boga, który jest wszechmogący, stworzył świat i panuje nad nim; w Boga, od którego zależy całe nasze życie;
- w Jezusa Chrystusa, Boga, który przyjął ludzką naturę, stając się Człowiekiem tylko po to, by podjąć cierpienie, ponieść śmierć i przez swoje zmartwychwstanie otworzyć nam bramy nieba;
- w Ducha Świętego, święty Kościół, którego jesteśmy częścią, który stanowimy, w obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i w życie wieczne.
Warto zatrzymać się nad tym wyznaniem wiary. Ono streszcza to, w co wierzymy. Może stać się dla nas inspiracją i źródłem nadziei, mówi bowiem o Bogu, od którego wszystko zależy, o Chrystusie, który nas zbawił, o Duchu Świętym, który nas uświęca i prowadzi, o Kościele i o rzeczach ostatecznych, które nadają sens naszej wierze.
Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Amen.