"Lądowanie na Księżycu jest ważnym symbolem tego, co ludzkość może osiągnąć, odkładając na bok swoje małostkowe ego i współpracując” - powiedział br. Consolmagno. Jego zdaniem prawdziwe osiągnięcia misji Apollo miały charakter mniej techniczny lub naukowy, ale raczej charakter „politycznego” osiągnięcia w najlepszym tego słowa znaczeniu. Pół miliona techników i współpracowników osiągnęło wówczas cel, w którym „w pierwszym rzędzie nie chodziło o bezpośredni zysk w postaci pieniędzy czy władzy”. Przeciwnie, o wiele więcej, były spełnieniem marzeń, tego, aby odróżnić ludzi od innych żywych istot poprzez „dążenie do nowych odkryć, zdobycie wiedzy, przygoda i przekazywanie wiedzy”.

Według br. Consolmagno, program lotów kosmicznych na Księżyc zmienił postrzeganie naszej planety Ziemi i zaostrzył potrzebę jej ochrony. "Słynne zdjęcie wschodzącej Ziemi zrobione przez astronautę Apollo 8, Billa Andersa, wyraźnie ilustruje więcej niż jakakolwiek rozmowa o tym, jak mała, cenna i piękna jest nasza planeta w porównaniu z resztą wszechświata" - powiedział amerykański astronom.

Program Apolllo był serią amerykańskich lotów kosmicznych od roku 1961 i realizowanych później w latach 1966–1972. Jego celem było lądowanie człowieka na Księżycu, a następnie jego bezpieczny powrót na Ziemię. I tak się po raz pierwszy w historii ludzkości stało 21 lipca 1969 r. Pierwszymi ludźmi, którzy postawili stopę na księżycu, byli Neil Armstrong i Edwin Buzz Aldrin, członkowie załogi statku kosmicznego Apollo 11.

Jego zdaniem astronomia to dziedzina, która w „świetny sposób przypomina nam, że istnieje wszechświat, który jest o wiele większy niż nasze codzienne życie”. "Dlatego Watykan ma swoje obserwatorium, aby pokazać, w jaki sposób Kościół wspiera naukę. Przypominamy nie-astronomom, że wierzący zawsze odgrywają ważną rolę w nauce" - powiedział br. Consolmagno i dodał, że najważniejszą racją istnienia Obserwatorium Watykańskiego jest „lepsze poznanie Boga w tym, co stworzył”.

Zapytany, czy w świetle chrześcijańskiego rozumienia człowieka jako „korony stworzenia” byłby „religijnym szokiem”, gdyby istniało porównywalne życie w dowolnym miejscu w przestrzeni kosmicznej, watykański astronom powiedział, że "boski obraz człowieka nie oznacza wyglądu, ale ludzki umysł i wolną wolę. „Jeśli więc byłaby taka istota świadoma siebie i swojego otoczenia, swobodnie wybierająca między miłością a nienawiścią i byłaby w stanie pytać o istnienie Boga i Go poszukiwać, gdyby w sposób wolny była w stanie zwracać się do Boga albo nie - wtedy z definicji istota taka byłaby obrazem Boga" - zaznaczył jezuita i dodał: "Wtedy nie ma znaczenia, ile ma ona czułków. Taka żywa istota nie byłyby dla nas kimś obcym, ale rodzeństwem”.