Reklama

Niedziela Małopolska

Kraków: wtorkowe spotkania o sztuce sakralnej archidiecezji

Muzeum Archidiecezjalne Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie zaprasza na comiesięczne, wtorkowe dyskusje naukowe na temat obiektów eksponowanych w ramach wystawy czasowej Polonia Sacra.

[ TEMATY ]

wystawa

dziedzictwo

sztuka sakralna

Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Głównym założeniem wykładów tematycznych – prowadzonych przez pracowników naukowych, specjalistów w danej dziedzinie, historyków sztuki, konserwatorów zabytków – jest w szczególności prezentacja obiektów o wysokiej wartości artystycznej i historycznej, posiadających bogaty program ideowy. Niezwykle ważne pozostaje zwrócenie uwagi na konieczność prowadzenia interdyscyplinarnych badań naukowych, jak również prezentacja ich efektów.

Spotkania przy dziele to jedna z najnowszych inicjatyw Muzeum Archidiecezjalnego. Mają one na celu skłonić uczestników do dyskusji naukowej oraz rozbudzić zainteresowanie eksponatami często nieznanymi, nieopracowanymi, prezentowanymi na przestrzeni muzealnej po raz pierwszy. Jak do tej pory omówione zostały dwa obiekty eksponowane na wystawie. W styczniu uwagę słuchaczy zwrócił obraz pt. Wizja św. Kazimierza z kościoła Reformatów w Wieliczce, którego autorstwo było do tej pory przypisywane Szymonowi Czechowiczowi, jednemu z najwybitniejszych polskich malarzy późnobarokowych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W wyniku szczegółowych badań stylu, formy oraz działalności samego artysty, przeprowadzonych przez dra Józefa Skrabskiego – historyka sztuki, kierownika Pracowni Inwentaryzacji i Digitalizacji Zabytków Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i jednego z kuratorów wystawy – informacja ta została zweryfikowana, a omawiany obiekt okazał się być dziełem Matyldy Meleniewskiej, artystki działającej pod koniec XIX i na początku XX wieku, która w wybitny, niemal mistrzowski sposób naśladowała twórczość Szymona Czechowicza.

Wyjątkowym zainteresowaniem odbiorców cieszył się również wykład dra Michała Kurzeja (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie), który posługując się licznym materiałem porównawczym, a także na tle dekoracji oraz wyposażenia kościoła pod wezwaniem św. Anny w Krakowie, podkreślił wyjątkowość jednego z najwybitniejszych dzieł polskiego złotnictwa – relikwiarza puszkowego na głowę św. Jana Kantego, wykonanego przez krakowskiego złotnika Jana Ceyplera w 1695 roku.

Reklama

Wtorkowe spotkania w Muzeum Archidiecezjalnym to wydarzenia zasługujące na szczególną uwagę nie tylko historyków, historyków sztuki, muzealników czy konserwatorów zabytków, ale również osób zainteresowanych sakralnym dziedzictwem Archidiecezji Krakowskiej, złaknionych wiedzy miłośników historii i sztuki, chcących spędzić wolny czas w sympatycznym gronie. Już teraz serdecznie zachęcamy do udziału w kolejnych spotkaniach poświęconych obiektom eksponowanym na wystawie Polonia Sacra. Najbliższe z nich odbędzie się 12.03.2019r, a jego tematem będzie twórczość wybitnego artysty – Jana Matejki, o którym opowie dr Barbara Ciciora (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie). Zainteresowanie słuchaczy rozbudzi niewątpliwie druga część spotkania, podczas której omówiony zostanie proces konserwacji dwóch kartonów autorstwa Jana Matejki – projektów polichromii w kościele Mariackim w Krakowie, zdobiących ściany Pałacu Biskupiego, użyczonych Muzeum Archidiecezjalnemu na czas trwania wystaw.

Uwadze odbiorców nie powinien również umknąć wykład dra Adama Organisty (Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie), który – na przykładzie obrazów Adama Chmielowskiego, Stanisława Bienkiewicza i Fryderyka Pautscha prezentowanych na wystawie Polonia Sacra – opowie o symbolice wątków martyrologicznych. Prelekcja ta odbędzie się we wtorek 09.04.2019, a już miesiąc później (14.05.2019) poznamy nie znane do tej pory, wybitne dzieło prezentowane w przestrzeni muzealnej po raz pierwszy, stanowiące wyjątkowe odkrycie autorów wystawy. Matka Boska z Dzieciątkiem, zwana również Madonną z gruszką, to datowany na XVI wiek obraz olejny pochodzący z kościoła parafialnego pw. św. Małgorzaty w Raciborowicach. Znamienite walory artystyczne tego malowidła zostały dostrzeżone dzięki poprzedzającej jego ekspozycję kompleksowej konserwacji, prowadzonej pod okiem wybitnych specjalistów.

Rangę Wtorkowych spotkań organizowanych przez Muzeum Archidiecezjalne podkreśla dodatkowo opieka patronacka takich instytucji jak Narodowy Instytut Dziedzictwa czy Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Gorąco zachęcamy do udziału w dyskusjach, które odbywają się w każdy drugi wtorek miesiąca o godzinie 17:00 w Muzeum Archidiecezjalnym Kardynała Karola Wojtyły przy ul. Kanoniczej 19 w Krakowie. Jednocześnie przypominamy, że wystawa Polonia Sacra, na której zaprezentowane zostały obiekty pochodzące z kościołów Archidiecezji Krakowskiej, a także nie udostępniana do tej pory aranżacja wnętrza tzw. Gabinetu Historycznego Pałacu Biskupiego w Krakowie, będzie otwarta dla zwiedzających do 14.04.2019 roku.

2019-02-26 13:23

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Sztuka pasyjna

Niedziela wrocławska 10/2023, str. VI

[ TEMATY ]

sztuka sakralna

Ks. Łukasz Romańczuk/Niedziela

W Muzeum Narodowym we Wrocławiu można zobaczyć dzieła o tematyce pasyjnej

W Muzeum Narodowym we Wrocławiu można zobaczyć dzieła o tematyce pasyjnej

We Wrocławiu i jego okolicach znajduje się wiele miejsc wartych odwiedzenia szczególnie w okresie Wielkiego Postu, dostępne są również aktywności pomagające właściwie przeżyć ten wyjątkowy czas.

Jedną z takich angażujących i skłaniających do refleksji aktywności może być wizyta we wrocławskim Muzeum Narodowym, gdzie elementem stałych wystaw jest sztuka pasyjna. Należą do niej dzieła przedstawiające mękę Chrystusa poprzedzającą Jego śmierć na krzyżu. Motyw ten zaczął rozpowszechniać się w sztuce w XIV wieku, stał się przedmiotem wielu dzieł artystycznych, muzycznych, czy literackich.
CZYTAJ DALEJ

Realizm duchowy św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Niedziela Ogólnopolska 28/2005

[ TEMATY ]

święta

pl.wikipedia.org

Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę - czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii. Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”. Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość, nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia. Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu. Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie. Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło. Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu, albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości. Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością. Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę, że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
CZYTAJ DALEJ

USA: za przykładem Eriki Kirk aktor Tim Allen wybaczył zabójcy swego ojca

2025-10-01 19:17

[ TEMATY ]

świadectwo

świadectwa

adobe Stock

Amerykański aktor i komik Tim Allen, znany z ról w ponad 30 filmach i w kilku serialach telewizyjnych, wyznał, że wybaczył zabójcy swego ojca sprzed ponad 60 laty. Na stronie X napisał, że do podjęcia tej decyzji skłonił go "przejmujący gest" Eriki Kirk, która niedawno oświadczyła przed milionami widzów w Stanach Zjednoczonych i w innych krajach, iż wybacza mordercy jej męża Charliego. Aktor zapewił, że jej przykład sprawił, iż znalazł w sobie siłę, aby przebaczyć człowiekowi, który pozbawił życia jego ojca, gdy on sam miał 11 lat.

Podziel się cytatem Przywołał w tym kontekście niedawne "poruszające" słowa wdowy po zamordowanym 10 września działaczu chrześcijańskim Charlie Kirku, która przez łzy powiedziała m.in.: "Ten człowiek... ten młody człowiek... wybaczam mu". Aktor oświadczył, że właśnie te słowa głęboko go poruszyły i to pod ich wpływem postanowił po ponad 60 latach przebaczyć temu, kto zabił jego ojca.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję