W swojej homilii Franciszek nawiązał do pierwszego czytania dzisiejszej liturgii (1 J 3,22-4,6), w którym św. Jan Apostoł podkreśla, że kryterium chrześcijaństwa są konkretne czyny, a nie piękne słowa, zachowywanie przykazań i pełnienie woli Bożej. Papież zaznaczył, że dostęp do Boga jest otwarty, a kluczem jest wiara „w imię Jezusa Chrystusa” i miłowanie się nawzajem.

„Wierzyć, że Bóg, Syn Boży przyszedł w ciele, stał się jednym z nas. To jest wiara w Jezusa Chrystusa: Jezusa Chrystusa, konkretnego Boga, który został poczęty w łonie Maryi, który narodził się w Betlejem, która dorastał jako dziecko, który uciekł do Egiptu, który powrócił do Nazaretu, który z ojcem nauczył się czytać, pracować, iść naprzód, a potem głosić ... konkret: człowiek konkretny, człowiek, który jest Bogiem, ale w pełni człowiekiem. To nie Bóg przebrany za człowieka. Nie. Człowiek, Bóg, który stał się człowiekiem. Ciało Chrystusa. To właśnie jest konkretność pierwszego przykazania. Drugie przykazanie jest również konkretne. Kochać, miłować się nawzajem, konkretną miłością, a nie miłością fantazji: «Jakże cię lubię, ach, jak bardzo cię kocham», a potem językiem, plotkami niszczę ... Nie, nie, nie. Konkretna miłość. Oznacza to, że przykazania Boże są konkretnością, a kryterium chrześcijaństwa stanowi konkretność, a nie idee i piękne słowa ... Konkretność. I to jest wyzwanie” – powiedział Ojciec Święty.

Następnie Franciszek podkreślił konieczność czujności duchowej, o czym mówi także św. Jan Apostoł, apelując: „badajcie duchy”.

„Życie chrześcijanina jest konkretnością w wierze w Jezusa Chrystusa i w miłości, ale jest to także walka, ponieważ zawsze przychodzą idee lub fałszywi prorocy, którzy oferują tobie Chrystusa w wersji soft, bez ciała i nieco relatywnej miłości bliźniego” - zauważył papież.

Ojciec Święty zauważył, że w świecie nie brakuje fałszywych proroków. Diabeł nieustannie stara się nad oddalić od Jezusa, od trwania w Jezusie. Stąd konieczna jest czujność duchowa. Franciszek zachęcił, aby pod koniec dnia poświęcić kilka minut na zastanowienie się, co wydarzyło się w naszym sercu, jakie natchnienie Boże się w nim pojawiło. Zauważył, że czasami chodzi o szaleństwo, jak decyzja, aby udać się na misje, czy zatroszczyć się o migrantów. Podkreślił rolę, jaką w tym rozeznaniu odgrywa Kościół.

„Z tego względu ważna jest dla chrześcijanina rozmowa duchowa z osobami o autorytecie duchowym. Nie trzeba iść do papieża lub biskupa, aby zobaczyć, czy to, co odczuwam jest dobre, ale jest wiele osób, kapłanów, zakonników, świeckich, którzy mają tę zdolność, aby pomóc nam zobaczyć, co dzieje się w moim duchu, aby uniknąć błędów. Jezus musiał to uczynić na początku swej misji publicznej, gdy diabeł kusił Go na pustyni i zaproponował mu trzy rzeczy, które nie były zgodne z Duchem Bożym, a On odrzucił diabła za pomocą Słowa Bożego. Jeśli to przydarzyło się Jezusowi, to dzieje się tak również w naszym przypadku. Nie lękajmy się” – powiedział papież.

Na zakończenie swej homilii Ojciec Święty zwrócił uwagę na znaczenie dyscypliny w Kościele. Przypomniał, że także czasach Jezusa byli ludzie dobrej woli, którzy jednak uważali, że Boża droga jest inna, jak faryzeusze, saduceusze, esseńczycy, zeloci. Wszyscy oni mieli w swych rękach prawo, ale nie zawsze podjęli najlepsze drogi. Konieczna jest zatem łagodność posłuszeństwa. Franciszek przypomniał, że lud Boży zawsze idzie naprzód w konkretności, czyli w miłości, wierze, w konkretności Kościoła i to jest sensem dyscypliny Kościoła. Pomaga nam ona wzrastać, abyśmy unikali filozofii faryzeuszy i saduceuszy. „Bóg stał się konkretem, zrodził się z konkretnej niewiasty, przeżył konkretne życie, umarł z powodu konkretnej śmierci i prosi, byśmy kochali jego konkretnych braci i siostry, chociaż niektórych nie łatwo jest kochać” – powiedział papież kończąc swoje rozważanie.