To tradycyjne święto jest uroczyście obchodzone również na ziemi wałbrzyskiej, chociaż nie ma tu już czynnych kopalń węgla kamiennego, a ostatni urobek ze złóż – zasobnego Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego i jego serca, jakim był ówczesny Wałbrzych - wyjechał na powierzchnię z ostatniej czynnej kopalni antracytu w czerwcu 1998 r. Ale to właśnie ten region i to miasto, o czym nie zawsze się pamięta, był miejscem, gdzie po raz pierwszy sięgnięto po „czarne złoto” z podziemnych złóż. Tu też powstawały przed wiekami pierwsze kopalnie głębinowe węgla kamiennego - w skali Europy i świata, których początki są określane na pięćset lat wstecz, a są historycy, którzy przyjmują, że mogły być nawet i jeszcze starsze. O tym wielkim kiedyś przemysłowym, a dziś kulturowym bogactwie Wałbrzycha pamiętają emerytowani górnicy – świadkowie górniczej tradycji. Z ich inicjatywy co roku w kolegiacie w dzień patronalnego święta górników jest odprawiana uroczysta Msza św., podczas której dawna górnicza brać wraz ze swoimi rodzinami modli się do swojej patronki św. Barbary. Okolicznościowej Eucharystii – co też wpisało się do tradycji tych obchodów - przewodniczy ordynariusz diecezji świdnickiej bp Ignacy Dec.

Wałbrzyski kościół z okazji tak ważnego święta wypełnili emerytowani górnicy w uroczystych galowych mundurach, historyczne poczty sztandarowe byłych wałbrzyskich kopalń węgla kamiennego: „Thorez” „Victoria” i „Wałbrzych”, organizacji związkowych NSZZ „Solidarność” - dawnych zakładów górniczych Wałbrzycha, najważniejszych miejskich instytucji, przedstawiciele władz samorządowych Wałbrzycha i powiatu grodzkiego, województwa, stowarzyszeń górniczych, uczniowie szkół, wszystkich szczebli, z pocztami sztandarowymi szkół, dzieci przedszkolne górnicza orkiestra dęta i mieszkańcy miasta oraz goście zza granicy - z zaprzyjaźnionego z Wałbrzychem niemieckiego Freibergu w Saksonii, w skład tej delegacji wchodzili dawni górnicy i hutnicy z tego miasta - w swoich charakterystycznych strojach górniczych.

W wygłaszanej homilii Ksiądz Biskup odniósł się do hasła nowego roku duszpasterskiego, któremu przyświeca hasło „W mocy Bożego Ducha”, które powinno być dla nas ożywczym źródłem wiary. W drugiej części mówił o górniczej patronce: - Święta Barbara była postacią historyczną, młodą dziewczyną bardzo odważną, która broniła wyznawanej chrześcijańskiej wiary i nie ugięła się przed wolą ojca, który żądałby się jej wyparła. Za to została uwięziona, a potem stracona mieczem, jak głosi legenda – zabita z jego ręki. Ona była wierna i odważna. Gdyby wyparła się wiary w Jezusa Chrystusa – nigdy byśmy o niej nie mówili. Ale ona zapłaciła życiem i za to została przez Kościół zapamiętana. Świat wpatruje się w jej mękę, podobnie, jak wspomina męczenników tych z początków chrześcijaństwa, których na arenach cyrku rozszarpywały dzikie zwierzęta w czasach Nerona – po współczesnych męczenników, jakim był podstępnie porwany i zamordowany, cierpiący straszliwie w ostatnich godzinach życia ks. Jerzy Popiełuszko. - Na świecie, w którym żyjemy, jest wiele podobnego zła. Religia chrześcijańska jest najbardziej prześladowana na świecie, ale o tym się prawie nic nie mówi lub bardzo niewiele. Od wiary odstąpiła już prawie Europa Zachodnia. Za to w jej miejsce wchodzi inna, obca nam religia. Jaki dla nas wniosek – pytał z niepokojem Ksiądz Biskup? - Ta perspektywa powinna dać nam wiele do myślenia. – Jedyną właściwą obroną dla nas jest odważne trwanie przy naszej wierze. I trzeba się nam nawracać. Róbmy wszystko, co miłe Bogu, żebyśmy stali się naszemu Stwórcy bliżsi. Żebyśmy odzyskiwali moc Bożego Ducha w nas! Żebyśmy sami zdawali sobie sprawę, że mamy być: dobrymi, uczciwymi, sprawiedliwymi, pomagać i służyć. Czyńmy pokój wokół siebie. A ten pokój otrzymują ci, którzy są otwarci na plany Chrystusa – podsumował w kazaniu bp Ignacy Dec.

Po kazaniu wzruszającą modlitwę przy ołtarzu do górniczej patronki odczytał uroczyście emerytowany górnik Józef Jonek. – Ty, która dawałaś od wieków górnikom schronienie pod ziemią – mówił - usłysz św. Barbaro – wiernego górnika słowo! / Do ciężkiej pracy zjeżdżaliśmy na dół ciemnym szybem./ Chroniłaś nas w głębokiej górniczej nocy./ Chroniłaś nas przed obwałami i zawałami skał./ Chroniłaś nas przed grożącą nam śmiercią – płomienistym wyrzutem gazów i skał./Ty, która byłaś też ochroną pod ziemią w walce z duchem zła – pomóż także dzisiaj nam opanować zakusy nieprzyjaciół./ My, który ostatnie wyjazdy spod ziemi wałbrzyskich kopalni: „Wałbrzych”, „Thorez”, „Victoria” – szczęśliwie ukończyliśmy - i ostatnią szychtę – prosimy mniej nas i nasze rodziny w swej opiece./ A w ostatniej godzinie bądź nam naszą orędowniczką./ Niech nam zawsze przyświeca górnicze pozdrowienie „Szczęść Boże!’, „Daj Boże”. Na zakończenie zwracając się do Księdza Biskupa – przyjaciela ziemi wałbrzyskiej – poprosił - w imieniu zebranych w kościele górników o udzielenie mieszkańcom miasta biskupiego błogosławieństwa.

Po Eucharystii spod kościoła uformował się górniczy pochód, którego uczestnicy prowadzeni przez górniczą orkiestrę i poczty sztandarowe; a dalej: górnicy, duchowieństwo goście, młodzież szkolna i dzieci z przedszkoli oraz mieszkańcy miasta przeszli ulicami pod pomnik „Pamięci Górnictwa Wałbrzyskiego, gdzie oddany został hołd wszystkim pokoleniom górników pod tablicami wypisanymi w języku polskim i niemieckim. Przed złożeniem kwiatów przemawiali zaproszeni goście, a wśród nich wiceprezydent Wałbrzycha Zygmunt Nowaczyk oraz biskup świdnicki Ignacy Dec, który z okazji święta patronki górników swoje życzenia zakończył tradycyjnym górniczym pozdrowieniem „Szczęść Boże”! Na koniec Ksiądz Biskup stanął do zdjęcia z uczniami najmłodszych klas Szkoły Podstawowej nr 28 im. św. Jana Pawła II, które tradycyjnie na pochód przyszły w górniczych czako, które same przygotowywały na doroczne święto górniczej patronki.