Tak jak w poprzednich latach teren byłego obozu pracy w Rogoźnicy k. Strzegomia był w pierwszą niedzielę września miejscem modlitwy w intencji więźniów oraz pomordowanych i poległych w obronie Ojczyzny. Mszy św. na dawnym placu apelowym przewodniczył biskup legnicki Tadeusz Rybak wraz z biskupem pomocniczym Stefanem Regmuntem i 10 kapłanami koncelebransami z ks. inf. Władysławem Bochnakiem na czele. Wszystkich uczestników uroczystości powitał ks. prał. Stanisław Siwiec, dziekan dekanatu Strzegom. Wzięli w niej udział żyjący jeszcze byli więźniowie tego obozu, ich rodziny, a także przedstawiciele władz województwa dolnośląskiego, władz samorządowych, parlamentarzyści, delegacje służb mundurowych, a wśród nich ponad 100-osobowa grupa harcerzy, która w ten sposób uczciła pamięć poległego w tym obozie twórcy Szarych Szeregów - hm. Floriana Marciniaka.

"Sprawujemy dziś w tym szczególnym miejscu, na terenie byłego obozu Najświętszą Ofiarę Chrystusa, by świadczyć, że cierpienia przebywających tu więźniów Chrystus złączył ze swoją Ofiarą, a zarazem połączył ją ze zwycięstwem Zmartwychwstania, do którego doprowadził Go krzyż. Dlatego znak krzyża - znak cierpienia i zwycięstwa - niech będzie zawsze szanowany na tym miejscu, miejscu poniżenia a zarazem miejscu, gdzie ukazała się wielkość ludzkiego ducha, niech będzie szanowany wszędzie tam, gdzie żyje człowiek" - apelował Biskup Legnicki w wygłoszonej homilii. "Modlimy się dzisiaj za ofiary wojny, za tych którzy tu zginęli. Modlimy się za Was, drodzy byli więźniowie tego obozu. Modlimy się za naszą Ojczyznę, za jej młode pokolenie, za jednoczącą się Europę i świat cały, aby wszędzie był szanowany człowiek, stworzony na obraz i podobieństwo Boże" - apelował Ksiądz Biskup.

Obóz w Gross-Rosen (dzisiejsza Rogoźnica) w latach 1940-1941 był filią obozu Sachsenhausen, a od 1941 do 1945 samodzielnym obozem koncentracyjnym. To odludzie, z kamieniołomami o głębokich sztolniach schodzących w lodowatą wodę, stało się miejscem prawdziwej kaźni dla wielu tysięcy kacetowców. Gross-Rosen miało opinię jednego z najcięższych obozów koncentracyjnych. W obozowym żargonie określano to miejsce udręki "wykańczalnią". Wpływały na to bardzo niekorzystne dla ludzkiego organizmu warunki klimatyczne. Wiejące w porze jesienno-zimowej porywiste, północno-zachodnie wiatry niosły ze sobą często deszcze i zadymki śnieżne. Natomiast latem zatrudnionym przy wydobywaniu granitu w pobliskich kamieniołomach dokuczał unoszący się w powietrzu pył, pochodzący z wyrobisk skalnych.

Podstawową formą fizycznej eksterminacji więźniów była prowadzona ponad ludzkie siły praca na terenie okolicznych kamieniołomów. Na wysoką śmiertelność w obozie miał znaczący wpływ rozbudowany system kar cielesnych, powszechnie stosowane praktyki głodzenia więźniów i bogaty rejestr udręk psychicznych. Przez obóz w Rogoźnicy przeszło ogółem co najmniej 125 000 więźniów. W samym obozie i transportach ewakuacyjnych zginęło ok. 40. 000 osób. Byli wśród nich przedstawiciele niemal wszystkich narodowości europejskich, reprezentanci różnych stanów i zawodów.

Nie brakło wśród nich także i osób duchownych. Od marca 1943 do lutego 1945 r. w Rogoźnicy przebywało 90 polskich katolickich kapłanów, w tym 32 diecezjalnych i 58 zakonnych. Władze obozowe ze szczególnym okrucieństwem i wyrafinowaniem postępowały wobec osób duchownych. Kierownictwo obozu uważało wszystkich księży za zdecydowanych przeciwników nazizmu. Stosowano nagminnie przemoc fizyczną, wyszydzano i szykanowano ich na różne sposoby, szczególnie za sam fakt przynależności do stanu duchownego. Traktowani byli jak więźniowie polityczni. Z tego względu pozbawiano ich możliwości sprawowania jakichkolwiek posług duszpasterskich. Każdy przejaw pobożności z ich strony wzbudzał atak furii wśród oprawców obozowych.

Mimo tych okrutnych szykan wielu duchownych, nie zważając na grożące im niebezpieczeństwa, starało się służyć współwięźniom posługą duszpasterską. Jednym z tych bohaterskich duchownych był bł. ks. Władysław Błądziński, kapłan ze Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła, którego Jan Paweł II wyniósł na ołtarze wraz ze 107 innymi męczennikami w czerwcu 1999 r. podczas swej apostolskiej pielgrzymki do Ojczyzny.

Uroczystości w Gross-Rosen dopełniły: apel poległych, złożenie kwiatów pod mauzoleum upamiętniającym ofiary obozu oraz modlitwa w miejscu wyniesienia na ołtarze bł. ks. Władysława Błądzińskiego CSMA i innych umęczonych w tym miejscu więźniów wraz ze wspomnianym hm. Florianem Marciniakiem.