„Człowiek człowiekowi... Obozy na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie w latach 1939-1945” - od 10 grudnia we wrocławskim Muzeum Narodowym czynna jest przejmująca wystawa przygotowana przez Instytut Pamięci Narodowej.
Eksponowane są m.in. przedmioty należące do więźniów obozu Gross-Rosen (obecnie Rogoźnica) koło Strzegomia, którzy pracowali niewolniczo na terenie całego Dolnego Śląska. To oni drążyli potężne korytarze wewnątrz Gór Sowich. Część olbrzymiego kompleksu „Riese” („Olbrzym”) udostępniana jest obecnie do zwiedzania.
Filie obozu Gross-Rosen działały nawet na terenie Wrocławia.
W 1945 r., gdy wojna miała się już ku końcowi, więźniów ewakuowano w głąb Niemiec, do innych obozów. Ewakuacja przeszła do historii jako „marsz śmierci lub „pochód głodu i śmierci”. Na terenie cmentarza w Chełmsku Śląskim koło Krzeszowa w powiecie kamiennogórskim jest zbiorowa mogiła 77 więźniów. Przez Chełmsko prowadziły dwie drogi ewakuacyjne więźniów od miejscowości Wolfsberg czyli Włodarz w Górach Sowich do Trautenau, czyli Trutnova w Republice Czeskiej i prawdopodobnie do KL Mauthausen, a obejmowały więźniow KL Gross-Rosen umieszczonych w obozach tworzących AL Riese w masywie Osówki, gdzie hitlerowcy budowali tak zwane podziemne miasto. Śmierć ofiar nastąpiła na skutek chorób, głodu i zimna. Więźniowie byli różnej narodowości (na podstawie stwierdzonych oznak obozowych) i nie pochodzili z Oświęcimia (nie mieli wytatuowanych numerów). Ponadto był w Chełmsku od 1940 r. obóz pracy dla więźniów zatrudnianych głównie w okolicznych gospodarstwach rolnych i miejscowych tkalniach. Jak pisze J. Lubieniecki w monografii Z dziejów ziemi kamiennogórskiej, pod koniec wojny pracowali również w Chełmsku Śl. więźniowie z filii Gross-Rosen w Kamiennej Górze. Ostatni okres istnienia tego podobozu pochłonął najwięcej ofiar.
Według danych IPN-u, ofiarą systemów totalitarnych w XX wieku padło ok. 200 milionów ludzi. Po raz pierwszy w historii ludzkości eksterminacji dokonano na skalę masową, używając zdobyczy techniki i przy wykorzystaniu aparatu państwowego.
22 kwietnia 2007 — Pawia. Nieszpory w bazylice św. Piotra «in Ciel d'Oro»
„Jestem synem św. Augustyna” tymi słowami Leon XIV przedstawił się światu z Loży Błogosławieństw Bazyliki św. Piotra, podkreślając swoją przynależność do zakonu założonego w 1244 r., który czerpie ze świętości i mądrości biskupa Hippony. Robert Francis Prevost złożył śluby zakonne w 1981 r., a w latach 2001 – 2013 był przełożonym generalnym augustianów. To pierwszy augustianin, który zasiadł na Stolicy Piotrowej. Jak wyznał kardynałowi Filoniemu, w pierwszej chwili chciał wybrać jako swoje imię papieskie – Augustyn, dopiero później zdecydował się na imię Leon XIV. W każdym bądź razie obecny Papież jest w szczególny sposób związany z duchowością św. Augustyna, jednego z największych myślicieli chrześcijańskich.
W Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Licheniu odbyła się XV Konwencja Stanowa Rycerzy Kolumba w Polsce. Doroczne spotkanie członków męskiej wspólnoty odbyło się pod hasłem nawiązującym do słów z Litanii do Najświętszego Serca Jezusa oraz encykliki papieża Franciszka Dilexit nos: „Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości”.
Tradycyjnie, w czasie uroczystego spotkania Rycerzy z całej Polski wyróżniono najlepsze dzieła rad – wspólnot lokalnych działających przy parafiach. Specjalną nagrodą odznaczono m.in. wspólnotę Rycerzy z Sierakowic (diecezja pelplińska), którzy poprzez program „Krzyż symbolem wiary” podkreślają znaczenie symboli religijnych w przestrzeni publicznej i już od kilku lat odnawiają przydrożne krzyże, a także grupę Rycerzy z Pionek (diecezja radomska), która ofiarnie opiekowała się śp. bpem Piotrem Turzyńskim w czasie jego choroby.
Przesłanie św. Teresy wydaje się skierowane szczególnie do współczesnego człowieka, który na różne sposoby odrzuca naturalną i wzajemną zależność od innych i od ekosystemu, chcąc być „jak Bóg”, ulegając pokusie Adama i Ewy – mówił kard. Pietro Parolin, podczas Mszy św. w rzymskim kościele Trójcy Świętej – Trinità dei Monti – sprawowanej w stulecie kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Kardynał przypomniał, że Świętą Teresę od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza (1873–1897), znaną jako Teresa z Lisieux, papież Pius XI ogłosił świętą 17 maja 1925 roku. Dwa lata później ogłosił ją patronką misji razem z jezuitą św. Franciszkiem Ksawerym.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
