Reklama

Temat tygodnia

Jezusowe przekraczanie granic

Niedziela kielecka 2/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niekiedy może umknąć uwadze pewien szczegół związany z chrztem Jezusa w Jordanie. Winić za to należy nie Ewangelistów, ale dystans wieków, jaki dzieli nas od czasów Jezusa. Ewangeliści patrzą bowiem na chrzest Jezusa w Jordanie nie jako historycy opisujący szczegółowo bieg wypadków, ale ukazują sens i ostateczne przesłanie tego wydarzenia.
Cóż więc, przy okazji ewangelicznej lektury chrztu Jezusa w Jordanie, może pozostać niezauważone? Można nie dostrzec w całej ostrości tego, w jakich okolicznościach i w jaki sposób Jezus rozpoczyna swą misję. Wszak Jezus, który staje nad Jordanem, u początku swej misji musi umieć „zmierzyć się” z wielkością Jana. Sposób, w jaki to czyni i w jaki przekracza pewną „granicę”, wart jest uwagi.
Wiadomo, że kiedy Jezus rozpoczynał publiczną działalność, Jan był już znany i cieszył się szczególnym autorytetem. Chrzciciel pociągnął za sobą tłumy, które słuchały jego słowa. Zresztą, z respektem odnosili się do niego nie tylko jego zwolennicy. Świadczą o tym choćby dwie wzmianki w innych miejscach Ewangelii: z Janem musiał się liczyć Herod (por. Mk 6,20; Mt 14,5), z Janem liczyli się też arcykapłani i starsi ludu, którzy bali się powiedzieć, że chrzest Janowy pochodzi od ludzi (por. Mt 21,23-27). Wystąpienie Chrzciciela zrodziło bowiem szeroki ruch społeczny. I, jak twierdzą niektórzy komentatorzy Ewangelii, jeszcze w latach, kiedy pisano Ewangelie, wielkość Jana stanowiła swego rodzaju wyzwanie i należało ją tak przedstawić, aby nie przyćmiewała słowa Jezusa.
Jak w takich okolicznościach postępował Jezus? Chrzest Jezusa w Jordanie - pokorne stanięcie wśród grona wsłuchujących się w słowo Proroka z mocą głoszącego konieczność nawrócenia - to nie był spektakularny początek. Co więcej, taki gest, który poprzedzał publiczną działalność Jezusa, mógł prowadzić do wniosku, że będzie On uważany tylko za jednego z uczniów Chrzciciela, że nikt nie zrozumie Jego wielkości. Ale właśnie poprzez ten gest przebija postać Kogoś, kto nie tyle ufa ludzkim kalkulacjom, opiniom i ludzkiemu poparciu, lecz jest przekonany, iż prawda utoruje sobie drogę i że pełni misję, w której nie chodzi o Niego. Co więc przynosił Jezus?
Kto wsłuchał się w orędzie Chrzciciela, dostrzec w nim może pewną cechę. Przepowiadanie Jana tylko podprowadzało pod pewną „granicę”. Całe to przepowiadanie było oparte na wezwaniu do nawrócenia i przemiany życia. Ale Jan był świadomy, że czasy ostateczne jeszcze nie nadeszły, że on też czeka na Bożą interwencję, Boży sąd. Chrzciciel wiedział, że on tylko dochodzi do „progu”, którego sam przekroczyć nie może. Tę granicę przekroczył Jezus, który o sobie mówił, że wraz z Nim „przyszło królestwo Boże” (por. Mk 1,15), bo wraz z Nim zaczęły się nowe czasy i królowanie Boga.
Dlatego scena chrztu Jezusa w Jordanie nie tylko mówi o tym, że cała działalność Jezusa jest pełnieniem posłannictwa Ojca. Mówi także, w jaki sposób Jezus zaczął to czynić. Ukazuje ciche włączenie się w dobro, które już dojrzewało w łonie narodu wybranego, spokojne i cierpliwe przeprowadzanie przez „granicę” między Starym a Nowym - granicę, której nawet największy z Proroków nie potrafił przekroczyć. I znamienne, że Chrystus pozwala idącym za sobą przekroczyć tę „granicę” nie niszcząc niczego, co wcześniej było dobre, nikogo nie przyćmiewając, ale stając solidarnie obok zwykłych ludzi. Taki styl reform nie zaszkodziłby pewnie i tym, którzy z imieniem Chrystusa nic wspólnego mieć nie chcą…

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zabójstwo na Uniwersytecie Warszawskim: nie żyje portierka, ochroniarz w stanie krytycznym

2025-05-07 20:36

[ TEMATY ]

Warszawa

zabójstwo

PAP/PAP

Portierka zaatakowana przez 22-letniego sprawcę na kampusie UW miała ponad 60 lat. Ranny został także ochroniarz, który jest w stanie krytycznym – dowiedziała się PAP.

O godz. 18.40 na kampusie Uniwersytetu Warszawskiego przy Krakowskim Przedmieściu doszło do wydarzenia o charakterze kryminalnym – powiedział PAP kom. Rafał Rutkowski z Komendy Stołecznej Policji.
CZYTAJ DALEJ

Nabożeństwa majowe: modlitwa, która przetrwała wieki

2025-05-07 14:52

[ TEMATY ]

litania loretańska

Karol Porwich/Niedziela

Maj od wieków zajmuje wyjątkowe miejsce w duchowości katolickiej jako miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej. Nabożeństwa majowe - tzw. „majówki” - wpisały się na stałe w religijny pejzaż Polski, odbywając się wieczorami w świątyniach, przy kapliczkach, grotach i przydrożnych figurach. Ich centralnym punktem pozostaje Litania Loretańska, której wezwania przez wieki pogłębiały maryjne przeżywanie wiary.

Choć źródła maryjnej pobożności sięgają V wieku na Wschodzie, dopiero na przełomie XIII i XIV wieku miesiąc maj zaczęto na Zachodzie poświęcać Maryi - głównie z inicjatywy króla Hiszpanii Alfonsa X, który zachęcał wiernych do wspólnej modlitwy przy figurach Matki Bożej. Tradycja ta szybko się rozprzestrzeniła, a swój rozwój zawdzięczała także postępowi technicznemu - drukowane modlitewniki, jak „Maj duchowy” z 1549 roku, popularyzowały majowe formy kultu jako odpowiedź na kryzys Reformacji.
CZYTAJ DALEJ

„Pokój Łez” - miejsce, w którym kardynał staje się papieżem

2025-05-08 08:33

[ TEMATY ]

konklawe

Vatican Media

Na ścianie Sądu Ostatecznego w Kaplicy Sykstyńskiej, po obu stronach ołtarza, znajdują się dwoje zamkniętych, niezbyt dużych drzwi. Te po lewej prowadzą do tak zwanego „Pokoju Łez”, do którego tuż po wyborze wchodzi nowo wybrany papież, aby przebrać się i na kilka minut oddać się modlitwie. Jak mówi ks. prałat Marco Agostini, ceremoniarz papieski, tam papież uświadamia sobie, kim się stał, kim od tego momentu będzie.

Po ogłoszeniu wyboru w Kaplicy Sykstyńskiej kardynał, który uzyskał wymaganą liczbę głosów udaje się do małego pomiedzczenia sąsiadującego z Kaplicą Sykstyńską. Ta ciasna przestrzeń ze sklepieniem, na którym zachowały się fragmenty fresków, kontrastuje z oszałamiającym pięknem samej Kaplicy. Po jednej stronie dwa ciągi schodów, na przeciwległej ścianie okno zasłonięte kotarą. Wyposażenie stanowi ciemne drewniane biurko i dwa krzesła, czerwona sofa i wieszak na ubrania. Wystrój jest skromny.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję