„Zmierz się z życiem” - to temat X Forum Młodzieży Akademickiej, które w dn. 30 listopada - 3 grudnia br. zostało zorganizowane na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studenci zgromadzeni w duszpasterstwie akademickim tej uczelni, główni organizatorzy Forum Młodzieży Akademickiej - jedynej tego typu imprezy w kraju - już po raz dziesiąty ujawnili ogromny potencjał możliwości i pragnienie twórczego zaangażowania, jakim dysponują. Inspirowani pytaniami, jakie niesie ich własne życie oraz wskazówkami duszpasterzy, wykazując się rozwagą i talentem organizatorskim, po raz kolejny podjęli ważny, powszechny i aktualny temat.
Każdy z czterech kolejnych dni Forum był rozpoczynany Eucharystią w kościele akademickim KUL-u, a swoje zwieńczenie miał w formie koncertu (zespoły: „Strych” i „Por Fiesta”), kabaretu („Poszłem”), lub spektaklu teatralnego (Józef, Teatr ITP). Pierwszego dnia projekcja filmu Edi stała się przyczynkiem do dyskusji nt. Czy warto mierzyć się z życiem?, w której wzięli udział: Henryk Gołębiewski - odtwórca głównej roli, ks. Paweł Wojtas - naczelny kapelan więzienny RP i ks. Waldemar Sądecki - kapelan szpitalny. Hasło drugiego dnia: „Bo tak kruche jest…”, zostało podkreślone dyskusją nt. Czy warto podejmować ryzyko?, w której uczestniczyli ludzie zawodowo borykający się z tym pytaniem: Jan Krzysztof - ratownik TOPR, dr Cezary Jurko - kardiochirurg z Kliniki Kardiologicznej AM i Krzysztof Zybura - Zastępca Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej. Spotkanie z cyklu „Sztuka życia”, pt.: Ale jeden przyświecał nam cel, prowadzone przez ks. Rafała Markowskiego (religioznawca w UKSW), a zgromadził wielu w czwartkowe popołudnie, natomiast ostatniego dnia Forum, gośćmi spotkania nt.: Dlaczego potrzebujemy siebie nawzajem? byli: Małgorzata Kostek - psycholog z Hospicjum Małego Księcia, s. Alina - opiekun z Domu Samotnej Matki w Poniatowej i ks. Mieczysław Puzewicz - archidiecezjalny duszpasterz młodzieży. Forum towarzyszyły wystawy przedmiotów: Mała rzecz, a tak wiele znaczy oraz prac Nikifora Krynickiego.
Sukces inicjatywy podjętej w DA KUL stał się największym argumentem potwierdzającym tezę, iż warto zmierzyć się z życiem.