Samotność

Cierpienie i ból zmieniają życie chorych. Zmniejszają ich sprawność fizyczną i psychiczną, sprawiają, że ich poczucie niezależności zostaje przekreślone. Często choroba zmusza osoby dotknięte nią do pokory i zaakceptowania tego, że w wielu sytuacjach będą musiały korzystać z pomocy innych. To nie jest łatwe. Z chorobą wiąże się czasami niepełnosprawność fizyczna, która ogranicza poruszanie się i utrudnia albo czyni niemożliwym samodzielne funkcjonowanie. Wtedy chory szczególnie potrzebuje obecności innych ludzi, ich troski, a przede wszystkim poczucia bliskości i miłości Boga.

Pielgrzymki

Sierpień jest miesiącem pielgrzymowania wiernych z całej Polski na Jasną Górę. Pielgrzymki są darem, jaki składają wierzący Matce Bożej, są również czasem przeznaczonym na modlitwę i rozmowę z Bogiem i drugim człowiekiem. Pielgrzymowanie owocuje doświadczeniem miłości Boga i Jego opieki. Korzystają z tego ludzie zdrowi, nabierając w drodze na Jasną Górę sił i wzmacniając zasady chrześcijańskie, którymi kierują się w codziennym życiu. Szczególnego wsparcia i zjednoczenia z Bogiem potrzebują ludzie chorzy, dla których pielgrzymowanie na Jasną Górę jest często niemożliwe.
W naszej archidiecezji od prawie 20 lat trwają dekanalne pielgrzymki chorych. Ich pomysłodawcą i inicjatorem jest abp Stanisław Nowak, który od początku swojej posługi arcypasterskiej położył nacisk na duszpasterstwo ludzi chorych. W trosce o cierpiących bliźnich Ksiądz Arcybiskup zarządził zorganizowanie pielgrzymek do sanktuariów w poszczególnych dekanatach albo, w przypadku dekanatów nie mających swojego sanktuarium, do kościoła, który ze względów organizacyjnych posiada zaplecze do przyjęcia większej liczby chorych wiernych.

Wspólnota

Na pielgrzymki chorych zapraszani są wszyscy chorzy i starsi. Uczestniczy w nich Ksiądz Arcybiskup razem z Biskupami Pomocniczymi, dzięki temu w każdym dekanacie jest możliwe spotkanie wspólnoty z Księdzem Biskupem.
W programie pielgrzymki znajduje się wcześniejsze duchowe przygotowanie odbywające się w poszczególnych parafiach. Dzięki temu wierni uczestniczący w pielgrzymce mogą przystąpić do Komunii św.
Głównym punktem pielgrzymki jest Eucharystia celebrowana przez obecnego Księdza Biskupa. Msza św. kończy się nabożeństwem eucharystycznym przeżywanym na wzór nabożeństwa w sanktuarium Matki Bożej w Lourdes. Przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odmawiane są stosowne modlitwy, po których Celebrans udziela błogosławieństwa chorym i osobom im towarzyszącym, podchodząc do każdej z ławek.
Po Eucharystii często odbywa się spotkanie przygotowane przez miejscową wspólnotę: Parafialne Koło Caritas, Akcję Katolicką, Koło Gospodyń Wiejskich. Pieczone są ciasta, przygotowywany program artystyczny, czasami są nawet układane wiersze. Sprzyja to tworzeniu atmosfery radości i wzajemnej sympatii. Po tym spotkaniu następuje rozwiązanie pielgrzymki.

Dlaczego

Przeżycia, które towarzyszą pielgrzymującym chorym, są związane z problemami, które niosą przed oblicze Maryi. Ból, cierpienie i samotność zostają oddane Bogu przez pośrednictwo Matki. Pielgrzymując, chorzy idą po Słowo, dzięki któremu będą mogli przeżyć kolejne miesiące z większą ufnością i wiarą. Każdy człowiek dotknięty cierpieniem szuka jego sensu. Zadaje sobie pytanie: Dlaczego to ja tak cierpię? Na to pytanie nie odpowie się za pomocą słów. Tym, co można dać chorym podczas pielgrzymki, jest wiara w to, że swój krzyż dźwigają razem z Chrystusem i że wpatrując się w Niego, mogą się nauczyć, jak należy żyć z cierpieniem. Pan Jezus nie tłumaczył cierpienia, ale cierpiał i tym cierpieniem zbawił świat. Celem pielgrzymki chorych jest to, aby każdy z uczestników nadał swojemu cierpieniu zbawczy sens.

Sens

Pielgrzymki chorych są zaproszeniem do wspólnej modlitwy osób chorych i zdrowych, które opiekują się cierpiącymi. To dzięki cierpieniu i bólowi chorych osoby zdrowe mogą w inny sposób popatrzeć na swoje życie i docenić jego wartość, mogą zdystansować się do pseudoproblemów, które często spędzają im sen z powiek.
Wspaniałą rzeczą jest też to, że spotkanie z potrzebującymi i cierpiącymi wyzwala w nas miłość, jak zauważył Ojciec Święty. Wspólna modlitwa i zetknięcie się z cierpieniem uświadamia człowiekowi zdrowemu, jak wiele ma w sobie wrażliwości i jakie posiada umiejętności pozwalające mu przyjść bliźniemu z pomocą. Ta pomoc ujawnia się przede wszystkim przez obecność, czas poświęcony dla chorego, modlitwę. Ten czas poświęcony drugiej osobie jest czasem szczególnej łaski. Jest również dla ludzi zdrowych czasem uczenia się od chorych męstwa i cierpliwości w znoszeniu swoich dolegliwości i włączania ich w cierpienie Chrystusa.

Sakramenty

Mówiąc o dekanalnych pielgrzymkach chorych, warto wspomnieć o tym, iż troskę o cierpiących Kościół podejmuje przez cały rok. Najpełniej ujawnia się to w parafiach, gdzie w każdy pierwszy piątek miesiąca kapłan odwiedza chorych, zapewniając im przystąpienie do sakramentu pokuty i Komunii św. Ksiądz odwiedza również chorych w parafii w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych.
Troskę o chorych zarówno w aspekcie duchowym, jak i materialnym wykazują wspólnoty działające w parafiach: Parafialne Koło Caritas, Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży i inne. Od niedawna w naszej archidiecezji posługują Nadzwyczajni Szafarze Eucharystii i coraz częściej to oni docierają z Panem Jezusem do chorych. Osoby chore, które nie mogą uczestniczyć we Mszy św. w kościele, proszą o przybycie z Komunią św. o ściśle określonej godzinie, aby słuchając transmisji Mszy św. przez radio, mogły jak najlepiej przeżywać przyjęcie Pana Jezusa.
Podczas dekanalnych pielgrzymek zasadniczo nie udziela się wiernym sakramentu chorych. Sakrament ten przyjmują chorzy w swoich parafiach po uprzednim przygotowaniu. Duszpasterze uwrażliwiają chorych i ich bliskich na potrzebę przyjmowania sakramentów świętych przez osoby cierpiące. Sakrament namaszczenia chorych nie jest sakramentem na śmierć. Umacnia on więź chorego z Chrystusem i pozwala na włączenie swojego cierpienia w krzyż Jezusa.
W tym sakramencie sam Bóg przychodzi człowiekowi z pomocą w chwili doświadczenia, próby i cierpienia.

Spotkanie

11 lutego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes z inicjatywy Ojca Świętego przeżywamy Światowy Dzień Chorego. Tego dnia łączymy się w modlitwie ze wszystkimi osobami dotkniętymi chorobą i cierpieniem na całym świecie.
Troska Kościoła o chorych wyraża się również w pracy księży kapelanów w szpitalach i hospicjach. Szpitale leżące na terenie parafii wizytowanych przez Księży Biskupów są przez nich odwiedzane.
Odwiedzanie chorych jest powinnością duszpasterską, ale również możliwością spotkania z człowiekiem cierpiącym i okazją do wzajemnego wspierania się w drodze do nieba.

Sanktuaria archidiecezji częstochowskiej, do których przybywają pielgrzymki chorych

Archidiecezja częstochowska szczyci się sanktuariami maryjnymi, ale ma również sanktuaria poświęcone Panu Jezusowi - małe kalwarie, Sanktuarium Krwi Chrystusa, są też sanktuaria poświęcone świętym np. św. Antoniego, św. Józefa. Mamy sanktuaria z koronowanymi wizerunkami Matki Bożej np.: Matki Bożej Gidelskiej w Gidlach, Najświętszej Maryi Panny Leśniowskiej Patronki Rodzin w Żarkach-Leśniowie, Matki Bożej Pocieszenia w Wieluniu, Najświętszej Maryi Panny Mrzygłodzkiej Królowej Różańca Świętego w Mrzygłodzie, Matki Bożej Miłosierdzia we Mstowie. Są też inne sanktuaria np. Matki Bożej Szkaplerznej w Borownie, Sanktuarium Zranionej Jasnogórskiej Ikony w Częstochowie, sanktuaria w Lgocie Wielkiej, Osjakowie, na Pociesznej Górce w parafii Bęczkowice, Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Praszce, Sanktuarium św. Anny, w Rudzie k. Wielunia, w Radomsku, w Rozprzy, w Rybnej. Powstają też nowe sanktuaria: w Dankowie, Kłobucku, Pajęcznie.