Idźcie i głoście – biskupie rekolekcje na Jasnej Górze
Pod hasłem „Idźcie i głoście” na Jasnej Górze trwają doroczne rekolekcje polskich biskupów. - To czas wdzięczności za wielkie wydarzenia mijającego roku i modlitwy nie tylko we własnych intencjach, ale również za naród i Ojczyznę. To okazja do „wypracowania równego kroku w podążaniu z Maryją za Chrystusem” - mówią członkowie Episkopatu Polski.
Udziałem w dniach skupienia swą posługę w Polsce inauguruje nuncjusz apostolski abp Salvatore Pennacchio. - To zrządzenie Bożej Opatrzności, że mogę zacząć tutaj razem z biskupami swoją posługę w Polsce i oddać się w matczyną opiekę Matki Bożej Jasnogórskiej - powiedział abp Pennacchio.
Podkreślił, że przyjechał do Polski jako nowicjusz po to, żeby uczyć się „od wielkiego narodu polskiego, od wielu waszych świętych, którzy nieśli przez wieki Ewangelię radości, uczyć się właśnie tej Ewangelii radości”.
- Rekolekcje to czas odnowienia biskupiej posługi - podkreśla Prymas Polski. Abp Wojciech Polak zauważa, że „każdemu z nas potrzebny jest czas, by się zatrzymać wobec Bożego Słowa, stanąć na głębszej modlitwie i przeżyć czas z Panem, który nas powołuje, by dawać w pielgrzymce wiary czytelne znaki świadectwa i umiłowania Boga i ludu”.
Ks. Prymas dodaje, że modlitwa na Jasnej Górze jest okazją do wielkiej wdzięczności za wydarzenia mijającego roku w Polsce. - To czas dziękczynienia za owocny czas milenium 1050. rocznicy chrztu, nadzwyczajny jubileusz miłosierdzia, obecność papieża na Jasnej Górze i jego słowo skierowane do Polaków oraz entuzjazm wiary młodego Kościoła wyrażony podczas Światowych Dni Młodzieży – powiedział abp Polak.
Reklama
W nawiązaniu do hasła rekolekcji „Idźcie i głoście” Prymas podkreślił, że widzi w tym nieustanne przypomnienie, że „ciągle jesteśmy posyłani do ludu, by głosić, by przekazywać to co jest istotą pasterskiej posługi czyli jednania z Bogiem i jednania ludzi”.
Abp Marek Jędraszewski, wiceprzewodniczący KEP zauważa, że biskupi świadomi sukcesji apostolskiej, w swych modlitwach pamiętają szczególnie o naszej Ojczyźnie. - Raz jeszcze uświadamiamy sobie kim jesteśmy w Kościele dzięki Chrystusowi i co przed nami stoi także, gdy chodzi o błaganie, by Polska pozostała „semper fidelis” wierna Panu Bogu i swojej Królowej Matce Najświętszej – powiedział metropolita łódzki.
Bp Artur Miziński podkreśla wyjątkowość Jasnej Góry dla każdego Polaka, w tym także dla pasterzy Kościoła. Sekretarz Episkopatu zauważa też wielkie znaczenie rekolekcji odbywanych przez wszystkich biskupów razem. - Wspólnota to źródło mocy, potrzebujemy móc być razem w skupieniu, w modlitwie, w zasłuchaniu, bo to przyczynia się do wypracowania równego kroku w podążaniu z Maryją za Chrystusem – powiedział bp Miziński.
Zdaniem ks. Andrzeja Siemieniewskiego, biskupa pomocniczego arch. wrocławskiej rekolekcje służą odnowieniu w sobie Bożych charyzmatów.
- To spotkanie ma bardzo wielkie znaczenie z dwóch powodów. Po pierwsze miejsce jest symboliczne, duchowa Stolica Polski. Po drugie biskupi są nie tylko pasterzami, ale i uczniami a jako uczniowie muszą słuchać Słowa Bożego, odnawiać to Słowo w sobie, napełniać się Duchem Świętym zgodnie z tym, co mówi apostoł: odnów w sobie charyzmat, który w tobie jest – zauważył bp Siemieniewski.
Reklama
Tegorocznym rekolekcjonistą biskupim jest o. Ryszard Szmydki, misjonarz oblat, sekretarz generalny Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary. - Zadanie, które postawiono przede mną to przypomnienie sensu słów „idźcie i głoście” czyli zadania, które jest aktualne dla każdego Kościoła, dla każdej diecezji czy parafii a więc i dla biskupa, który jest pierwszym głosicielem na terenie swojej diecezji – powiedział o. Szmydki.
Rekolekcjonista podkreślił, że „dziś uświadamiamy sobie, że miliardy ludzi na świecie nie znają Chrystusa i ci ludzie są obok nas. To są te peryferie egzystencjalne, o których mówi Ojciec Święty Franciszek”. Jak dodał „biskupi są tego świadomi, że żadna diecezja, żadna parafia nie może pozostać w takim stanie jak jest”. - Musimy obudzić się misyjnie, nie tylko w sensie głoszenia gdzieś tam w Afryce, ale niesienia Ewangelii zaczynając od najbliższych – podkreślił sekretarz generalny Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary.
Biskupi wysłuchają w sumie ośmiu konferencji. Mowa będzie m.in. o Ojcu, który posyła Syna; Jezusie Chrystusie, który posyła uczniów czy o Kościele misyjnym z natury a także o głoszeniu Ewangelii i byciu świadkami.
W tym roku lekturą towarzyszącą biskupom jest książka „Bóg albo nic. Rozmowa o wierze” kard. Roberta Saraha i Nicolasa Diata.
Zainteresowanie zimowymi oazami przerosło nasze oczekiwania – mówi ks. Jerzy Krawczyk.
W czasie ferii Ruch Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej zorganizował rekolekcje dla dzieci i młodzieży. – 265 miejsc dla uczestników zapełniło się szybko, na niektóre turnusy już po dwóch godzinach od uruchomienia zapisów chętni trafiali na listę rezerwową. Tak było w przypadku Oazy Światłości dla młodzieży w wieku 13-15 lat – mówi moderator ks. Jerzy Krawczyk. – Jeśli młodzi chcą spotkać się z Chrystusem, nie możemy ich zostawiać sobie. Dzielimy się Ewangelią dzięki posłudze animatorów; na kilku turnusach w Firleju, Siedlanowie i Lublinie było niemal 60 takich osób – podkreśla z wdzięcznością. Moderator zwraca uwagę, że popularność rekolekcji to zasługa pracy animatorów w terenie, którzy swoim świadectwem zapraszają innych do ich przeżywania.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
– Bycie pielgrzymem nadziei to niesienie nadziei Zmartwychwstałego innym ludziom – mówi młodzież z archidiecezji przemyskiej, pielgrzymująca do Rzymu. Pielgrzymom towarzyszy abp Adam Szal, metropolita przemyski, który w czwartek, 29 maja 2025 r., przewodniczył dziś Mszy św. przy grobie św. Piotra Apostoła w podziemiach Bazyliki Watykańskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
