XIV-wieczny krucyfiks wraca do Bazyliki św. Piotra
Drewniany krucyfiks z początku XIV w., odkryty w Bazylice św. Piotra, został odrestaurowany i będzie umieszczony w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Jest on jednym z niewielu zachowanych przedmiotów, które znajdowały się w pierwotnej, zbudowanej w IV w. bazylice watykańskiej. Obecna świątynia została ukończona w 1620 r.
Archiprezbiter bazyliki św. Piotra kard. Angelo Comastri poinformował, że był to „skarb ukryty pod kurzem wielu stuleci”.
Ten najstarszy krucyfiks znajdujący się w posiadaniu bazyliki został wykonany przez nieznanego artystę o wyjątkowym talencie i umiejętnościach. Przedstawia ukrzyżowanego Jezusa, którego palce stóp zwijają się z bólu, żyły nabrzmiewają z natężenia, a koścista klatka piersiowa unosi się w ostatnim spazmie agonii. Tors i nogi zostały wyrzeźbione z pnia orzecha włoskiego. Głowa i ramiona powstały oddzielnie z tego samego drewna.
Krucyfiks znajdował się jeszcze w starej Bazylice św. Piotra, zbudowanej przez cesarza Konstantyna w IV w. Materiały archiwalne poświadczają, że przez stulecia wisiał on w różnych miejscach starej, a potem nowej, dzisiejszej bazyliki, i że bez względu na miejsce otoczony był czcią wiernych. Ocalał nawet w czasie tzw. Sacco di Roma (złupienia Rzymu przez wojska cesarza Karola V) w 1527 r., gdy bazylika została sprofanowana i zamieniona w stajnię dla koni. Figura Chrystusa była wtedy przebrana w mundur najeźdźców.
Jednak w ciągu minionych 700 lat termity stopniowo niszczyły postać Chrystusa, wygryzając dziury na twarzy i ciele. Dawni restauratorzy wypełniali je strzępkami materiału, pokrywali fragmentami płótna i tynku, zamalowując przebarwienia i czarne nory termitów ciemną, brązową farbą.
Reklama
Gdy w 1749 r. w miejsce ciemniejącego krucyfiksu umieszczono w bazylice arcydzieło Michała Anioła - Pietę, zaczął być on przenoszony w coraz bardziej odległe zakątki świątyni. W końcu trafił do zamkniętej kaplicy, w której papież Pius XI kazał zbudować windę, łączącą bazylikę z pałacem apostolskim. Krucyfiks wiszący za szybem windy został praktycznie zapomniany.
Gdy został odkryty, poddano go restauracji, która trwała 15 miesięcy. Sfinansowali ją Rycerze Kolumba. Laserowo zdjęto m.in. dziewięć warstw farby. Figurę Chrystusa przybito do nowego krzyża, gdyż stary już dawno temu zaginął.
Po raz pierwszy krucyfiks będzie publicznie pokazany 6 listopada podczas Jubileuszu Więźniów z udziałem papieża Franciszka. Następnie zostanie umieszczony w kaplicy Najświętszego Sakramentu jako „pamiątka Jubileuszu Miłosierdzia”. Zawiśnie na ścianie znajdującej się po lewej stronie od wejścia do kaplicy, aby był natychmiast widoczny dla wchodzących.
Urbanistyczne elementy średniowiecza to charakterystyczna cecha Szydłowa
Jako „modelowe” określa ks. Ryszard Piwowarczyk, proboszcz Szydłowa zasady współpracy między gminą a parafią, której efekty służą mieszkańcom i kreują pozytywny wizerunek „polskiego Carcassonne”. Ten przydomek Szydłów zyskał dzięki zachowanemu do czasów współczesnych XIV-wiecznemu układowi urbanistycznemu zawierającemu wiele elementów - architektonicznych i przestrzennych - średniowiecznego miasta. Jedno z tych modelowych rozwiązań to przekazanie gminie poprzez użyczenie nieczynnego duszpastersko kościółka Wszystkich Świętych, dzięki czemu możliwe było skuteczne pozyskiwanie dotacji na renowację unikatowych fresków z XIV wieku.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
W Zielonej Górze od wczoraj trwają IX Zielonogórskie Warsztaty Liturgiczno-Muzyczne. W tym roku w wydarzeniu uczestniczy 260 osób.
Od wczoraj w Zielonej Górze trwają IX Zielonogórskie Warsztaty Liturgiczno-Muzyczne. Z roku na rok wydarzenie cieszy się coraz większą popularnością, a w tym roku przeżywa je 260 osób, a uczestnicy są niemal z całej Polski. Tematem warsztatów jest Eucharystia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
