Wmurowanie kamienia węgielnego poprzedziła Msza św. sprawowana pod przewodnictwem metropolity poznańskiego na placu budowy nowego kościoła. Oprócz wiernych utworzonej w październiku 2013 r. parafii, wzięli w niej udział także członkowie rodzin błogosławionych męczenników.

Jak przypomina proboszcz parafii, ks. Jacek Rogalski, wśród 108 męczenników II wojny światowej beatyfikowanych przez św. Jana Pawła II było tylko 9 osób świeckich. – Pośród nich mamy pięciu poznaniaków, młodych chłopaków, wychowanków salezjańskiego oratorium w Poznaniu straconych przez hitlerowców 24 sierpnia 1942 r. w Dreźnie. To Czesław Jóźwiak, Edward Kaźmierski, Franciszek Kęsy, Edward Klinik i Jarogniew Wojciechowski, w literaturze i martyrologii nazywani Błogosławioną Poznańską Piątką – zaznacza ks. Rogalski dodając, że wznoszona obecnie w Poznaniu świątynia jest pierwszym w historii kościołem, któremu patronują poznaniacy.

Abp Stanisław Gądecki zwrócił natomiast uwagę, że obecnie w Poznaniu i w jego okolicach wznoszonych jest kilkanaście nowych kościołów, m.in. tam, gdzie powstają nowe osiedla mieszkaniowe. – Kościoły te są potrzebne nie tylko po to, aby ułatwić wiernym dostęp do miejsca modlitwy, ale też po to, byśmy poprzez wysiłek ich wznoszenia docenili wartość, jaką jest parafia i dom Boży. Mają też stanowić umocnienie dla wiary budujących je ludzi – podkreślił metropolita poznański.

W homilii arcybiskup przypomniał znaczenie kamienia węgielnego, który w budownictwie oznacza pierwszą cegłę lub kamień położony w narożu ściany wieńcowej, na którym opiera się węgieł budowli. – To fundament, podwalina, na której wznoszona jest cała konstrukcja i od której zależy jej spójność – wyjaśnił kaznodzieja zwracając przy tym uwagę, że Chrystus jako kamień węgielny jest jedyną zasadą, od której zależy cała budowla Kościoła.

– Kościół opiera się na Chrystusie, jest przez Niego wspierany i nie może być w żaden sposób od Niego oddzielony. Także i my jesteśmy żywymi kamieniami duchowej budowli, jaką jest Kościół – zauważył przewodniczący polskiego Episkopatu dodając, że przykładem żywych kamieni Kościoła była też Błogosławiona Poznańska Piątka.

– Tym, co motywowało wychowanków salezjańskiego oratorium, była bezwarunkowa miłość do Chrystusa, któremu poświęcili swoje życie. Byli oni przykładem niezwykłej dojrzałości osiągniętej w młodym wieku. Wszyscy woleli umrzeć w stanie łaski uświęcającej, aniżeli zgrzeszyć – przyznał abp Gądecki.

Kamieniem węgielnym dla poznańskiego kościoła, któremu patronuje Błogosławiona Poznańska Piątka, jest cegła z Drzwi Świętych watykańskiej bazyliki św. Piotra. Kilka dni przed rozpoczęciem Jubileuszu przystępuje się bowiem do ceremonii, podczas której burzy się zasłaniającą je ścianę i sprawdza się zawartość metalowej skrzynki wmurowanej do środka na zakończenie poprzedniego Jubileuszu. W szkatule przechowywane są m.in. dokumenty ostatniego Roku Świętego, w tym klucz, który pozwoli otworzyć Drzwi Święte. Jedna z takich cegieł wmurowanych w Drzwi Święte bazyliki na zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, a ponownie odkryta 8 grudnia 2015 r. podczas inauguracji Jubileuszu Miłosierdzia, trafiła właśnie do Poznania.

− Kiedy przed styczniowym wyjazdem księdza arcybiskupa do Rzymu, rozmawiałem z nim o budowie naszego kościoła, podzieliłem się tym, że w sierpniu chcielibyśmy wmurować kamień węgielny. Tak się złożyło, że w Rzymie abp Gądecki otrzymał od jałmużnika papieskiego abp. Konrada Krajewskiego, po tym, jak wspólnie sprawowali Mszę św. przy grobie św. Jana Pawła II, cegłę z Drzwi Świętych. Arcybiskup stwierdził, że znakomicie nadaje się ona na kamień węgielny dla naszego kościoła – opowiada proboszcz parafii ks. Jacek Rogalski dodając, że to dla parafii cenny dar związany z pontyfikatem papieża Polaka, który wyniósł do chwały ołtarzy Poznańską Piątkę. Cegła, która będzie wyeksponowana wewnątrz budowanego kościoła, parafia otrzymała już w lutym tego roku. Znajduje się na niej herb papieski i napis: „Anno Maximi Iubilaei MM−MMI” (Rok Wielkiego Jubileuszu 2000−2001).

Nową parafię na poznańskim Osiedlu Dębina, liczącą 5600 wiernych, erygował metropolita poznański 1 października 2013 r. wydzielając ją z parafii pw. Świętej Trójcy. W 15. rocznicę beatyfikacji patronów parafii, 13 czerwca 2014 r., abp Stanisław Gądecki poświęcił plac pod budowę nowej świątyni i krzyż, który na nim stanął. Jak wspomina ks. Rogalski, do 21 grudnia nabożeństwa odbywały się jedynie pod prowizoryczną wiatą. Potem wierni mogli się już przenieść do nowo wybudowanej kaplicy, którą poświęcił abp Gądecki 1 marca 2015 r. Obecnie ukończony jest cały kompleks duszpasterski mieszczący zarówno kaplicę, jak i dom parafialny z probostwem. Zakończenie budowy kościoła, wznoszonego według projektu architekta Borysa Siewczyńskiego, planowane jest na 80. rocznicę męczeńskiej śmierci jego patronów.

Błogosławiona Poznańska Piątka to młodzi błogosławieni: Czesław Jóźwiak (23 lata), Edward Kaźmierski (23 lata), Franciszek Kęsy (22 lata), Edward Klinik (23 lata) i Jarogniew Wojciechowski (20 lat), wychowankowie salezjańskiego oratorium przy kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Poznaniu. Wszyscy chłopcy będący liderami katolickiej młodzieży zostali podczas II wojny światowej, we wrześniu 1940 r., aresztowani przez gestapo za przynależność do tajnej organizacji „Wojsko Ochotnicze Ziem Zachodnich”.

Więziono ich w Poznaniu w Forcie VII, Wronkach, Berlinie i Zwickau. Bici podczas przesłuchań, zmuszani do ciężkiej pracy, cierpieli w więzieniach zimno i głód, a mimo to zachowali spokój i niespotykaną pogodę ducha. W końcu skazano ich na śmierć jako zdrajców III Rzeszy. Wyrok wykonano przez zgilotynowanie 24 sierpnia 1942 r. w hitlerowskim więzieniu w Dreźnie. Przy egzekucji obecny był o. Franz Bänsch, który przygotowywał Poznańską Piątkę na śmierć oraz błogosławił ich w chwili śmierci krzyżem stanowiącym dziś relikwię.

Świadectwa niezwykłej dojrzałości wiary pięciu wychowanków salezjańskiego oratorium można znaleźć w listach pisanych na kilka chwil przed śmiercią (dostępnych m.in. na www.wiernidokonca.pl). Wszyscy oni zostali beatyfikowani przez św. Jana Pawła II 13 czerwca 1999 r. w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej.