„Miłosierni jako Ojciec” – to hasło trwającego nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia stało się inspiracją do przeżycia pielgrzymki śladami świadków miłosierdzia. Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Legnickiej udało się zatem do Wilna i sanktuariów północno-wschodniej Polski w dniach 20-25 czerwca 2016 roku.

Uczestnicy pielgrzymki zostali zaproszeni, by każdego dnia kroczyć śladami świadków miłosierdzia: św. Faustyny Kowalskiej, bł. Michała Sopoćko i bł. Jerzego Popiełuszko. To wielcy polscy święci, którzy przez swoją działalność stali się obrazem miłosiernego Ojca. W pierwszy dzień zatrzymaliśmy się w pięknych sanktuariach w Gietrzwałdzie i Świętej Lipce. Tam, podczas Eucharystii i prywatnej modlitwy, zawierzaliśmy Maryi intencje wiezione w pątniczych sercach, a także wszystkie sprawy małżeństw i rodzin diecezji legnickiej. Po krótkim zatrzymaniu nad jeziorem Wigry dotarliśmy do pięknych Sejn, gdzie odpoczywaliśmy po ciężkiej i długiej drodze, a także o poranku drugiego dnia sprawowaliśmy Eucharystię w dostojnej bazylice.

Po przeżytych chwilach w sanktuariach maryjnych wyruszyliśmy na Litwę. Po wizycie w Trokach dotarliśmy do Wilna, gdzie pierwszym przystankiem były Ponary. Ta dzielnica stolicy Litwy nasiąknięta jest wielką ilością ludzkiej krwi. W latach 1941-44 zamordowano tam ok. 100 tysięcy osób, w tym sporo polskiej inteligencji i żołnierzy Armii Krajowej. W modlitwie Koronką do Bożego Miłosierdzia prosiliśmy za tych, którzy zostali bestialsko zamordowani w obronie naszej Ojczyzny. Po wizycie w Ponarach zdążyliśmy jeszcze pokłonić się Matce Miłosierdzia w Ostrej Bramie i obejrzeć panoramę miasta z góry Trzech Krzyży.

ZOBACZ ZDJĘCIA

Następny dzień to zachwyt nad urokiem Wilna i odwiedzanie różnych ważnych miejsc. Rozpoczęliśmy od wizyty w domu, gdzie mieszkała św. Faustyna Kowalska. Tam Pan Jezus podyktował jej Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Z wielkim wzruszeniem modliliśmy się jej słowami stojąc przy celi zakonnej „Sekretarki Miłosierdzia”. Nie zabrakło wizyty u sióstr Jezusa Miłosiernego przy ul. Rossa. To tam w okresie między wojennym mieszkał ks. Michał Sopoćko, a także mieściła się pracownia malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, który wg wskazań siostry Faustyny namalował obraz Jezusa Miłosiernego. Po wizycie na cmentarzu na Rossie i oddaniu hołdu wielkim Polakom oraz po Mszy św. w Ostrej Bramie, modliliśmy się przed oryginałem obrazu Jezusa Miłosiernego. Następnie, po zwiedzeniu jeszcze innych pięknych zakątków miasta, zakończyliśmy dzień w monumentalnej wileńskiej katedrze trwając na wspólnej modlitwie w kaplicy św. Kazimierza.

Kolejny cel naszej podróż to Białystok. Droga do stolicy Podlasia wiodła przez urocze sanktuaria w Studzienniczej i w Świętej Wodzie. Mszę św. sprawowaliśmy w sanktuarium cudu eucharystycznego w Sokółce, gdzie także o godz. 15 trwaliśmy na adoracji Najświętszego Sakramentu i odmawialiśmy Koronkę. Jadąc do Białegostoku trudno było nie wstąpić do Suchowoli. To małe miasteczko, ale jakże szczególne. Przynajmniej z dwóch powodów. Leży ono, wg obliczeń Szymona Antoniego Sobiekrajskiego z roku 1775, w samym środku Europy, o czym przypomina specjalnie ułożony głaz z wmurowaną tablicą informacyjną. Drugi powód to bł. Jerzy Popiełuszko. Jego dom rodzinny znajduje się w pobliskich Okopach, ale kościół parafialny jest właśnie w Suchowoli. W nim się modlił i służył, jako ministrant. W nim przyjął sakramenty święte i odprawił Mszę św. prymicyjną. W Suchowoli zdobywał wiedzę podczas nauki w liceum. Na centralnym placu miasteczka stoi pomnik bł. Jerzego, który zwyciężył, a znakiem tego są dwa palce wzniesione w geście „viktoria”. Bestialsko zabrano mu życie doczesne, ale zyskał wieczne, a swoją postawą stał się świadkiem miłosierdzia Bożego.

Ostatni dzień pielgrzymowania rozpoczęliśmy od Eucharystii w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku. W tym pięknym, nowoczesnym kościele znajdują się relikwie bł. Michała Sopoćki, który wraz ze św. Faustyną rozsiał po świecie orędzie o Miłosiernym Jezusie. Po śmierci w 1975 r. ks. Sopoćko został pochowany w dolnej części budowanego sanktuarium, a po beatyfikacji w roku 2008 jego doczesne szczątki zostały złożone w specjalnie przygotowanym ołtarzu w kościele. Tuż obok usytuowano jego konfesjonał, a także klęcznik, który wykonał własnoręcznie i na którym spędzał wiele godzin trwając na adoracji Najświętszego Sakramentu. Pielgrzymowanie śladami świadków miłosierdzia zostało zakończone w Warszawie na Żoliborzu. Przy kościele św. Stanisława Kostki znajduje się grób bł. Jerzego Popiełuszki. To tam uklęknęliśmy i w ufnej modlitwie prosiliśmy o wstawiennictwo Wielkiego Męczennika i wraz z nim powtórzyliśmy jego życiowe motto – „zło dobrem zwyciężaj”.

Czas pielgrzymki, to także czas słuchania słowa Bożego. „Abyśmy byli zdolni do miłosierdzia, musimy najpierw wsłuchać się w Słowo Boże” – przypomniał papież Franciszek w bulli „Misericordiae Vultus”. Wzięliśmy sobie do serca te słowa i specjalnie na czas pielgrzymowania został przygotowany program formacyjny „Radość miłości w rodzinie”. Każdego dnia towarzyszący pątnikom kapłani (ks. Marek Osmulski, ks. Kazimierz Pietkun i ks. Bogusław Wolański) głosili homilie i katechezy w oparciu o fragmenty Biblii, a także na podstawie adhortacji apostolskiej papieża Franciszka „Amoris laetitia”. Pielgrzymująca wspólnota, modlitwa, nawiedzenie świętych miejsc, przykład świętych patronów i słuchane słowo przybliżyły nas do realizacji postawy wskazanej w Roku Jubileuszowym - „Miłosierni jak Ojciec”.