Kondolencje Prezydium KEP po śmierci abp Tadeusza Gocłowskiego CM
Prezydium KEP złożyło kondolencje po śmierci abp seniora archidiecezji gdańskiej, Tadeusza Gocłowskiego CM. "Starał się wychodzić naprzeciw drugiemu człowiekowi, dla którego miał zawsze życzliwe słowo. Nie tylko dla Archidiecezji Gdańskiej, ale i dla Polski pozostanie on symbolem człowieka dialogu i jednocześnie serdeczności, zawsze otwartej na drugiego. Potrafił łączyć różne środowiska, proponując rozwiązania, tworzone w duchu wartości chrześcijańskich" - napisali członkowie Prezydium KEP.
w imieniu Konferencji Episkopatu Polski składamy – na ręce Waszej Ekscelencji – wyrazy współczucia wszystkim wiernym i duszpasterzom Archidiecezji Gdańskiej z powodu śmierci arcybiskupa seniora Tadeusza Gocłowskiego, pierwszego Metropolity utworzonej w 1992 roku Archidiecezji.
Zmarł Pasterz, który kochał Kościół, z poświęceniem angażował się zarówno w prace Konferencji Episkopatu Polski, jak i posługę biskupią w Archidiecezji. Starał się wychodzić naprzeciw drugiemu człowiekowi, dla którego miał zawsze życzliwe słowo. Nie tylko dla Archidiecezji Gdańskiej, ale i dla Polski pozostanie on symbolem człowieka dialogu i jednocześnie serdeczności, zawsze otwartej na drugiego. Potrafił łączyć różne środowiska, proponując rozwiązania, tworzone w duchu wartości chrześcijańskich.
W Roku Miłosierdzia, powierzamy jego osobę Panu Bogu za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, w uroczystość której odszedł do Domu Ojca. Ufamy, że jego życie i posługa pasterska, przeżywane w duchu zawołania biskupiego „Zawierzenie Ewangelii”, przyniosą błogosławione owoce.
Reklama
Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Abp Marek Jędraszewski
Metropolita Łódzki
Zastępca Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
Dokument Episkopatu "O wyzwaniach bioetycznych, przed którymi stoi współczesny człowiek" ogłoszono dziś w Warszawie. Opracowanie obszernie odnosi się m.in. do kwestii zapłodnienia in vitro zwracając uwagę, że z procedurą tą wiąże się selektywna aborcja.
Mottem dokumentu są słowa z Księgi Rodzaju: "Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego – o życie brata" (Rdz 9,5).
Giovanni Maria Conti della Camera, „Trójca Święta” – fresk z kościoła Świętego Krzyża w Parmie
„Drodzy bracia i siostry, obchodzimy dziś uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Cóż wam mogę powiedzieć o Trójcy? Hm... Jest Ona tajemnicą, wielką tajemnicą wiary. Amen”. To było najkrótsze kazanie, jakie usłyszałem kiedyś w młodości. Wiernych obecnych w kościele to zaskoczyło. Jednych pozytywnie, bo kazanie było wyjątkowo krótkie, inni byli zirytowani, gdyż nie zdążyli się jeszcze wygodnie usadowić w ławce. Wtedy przyszły mi do głowy pytania: Czy o Trójcy Świętej nie możemy nic powiedzieć? Dlaczego więc wyznajemy, że Bóg jest w Trójcy jedyny? Skąd o tym wiemy?
Mówienie o Trójcy nie jest rzeczą łatwą. Wyrażenie trójjedyności jest zawsze trudne do zrozumienia, gdyż według naszego naturalnego sposobu myślenia, trzy nigdy nie równa się jeden, jak i jeden nie równa się trzy. W przypadku nauki o Bogu nie chodzi jednak o matematyczno-logiczny problem, ale o sformułowanie prawdy wiary, której nie sposób zamknąć w granicach ludzkiej logiki. Chrześcijanie wyznają wiarę w jednego Boga w trzech Osobach. Dla wielu jednak to wyznanie nie ma większego znaczenia w życiowej praktyce. W świecie, w którym jest wiele „pomysłów na Boga”, my, chrześcijanie, powinniśmy pamiętać, że to nie my wymyślamy sobie Boga – my Go tylko odkrywamy i poznajemy, gdyż On sam zechciał do nas przyjść i pokazać nam siebie. Uczynił to zwłaszcza przez fakt wcielenia Syna Bożego. To dzięki Niemu wiemy, że Bóg jest wspólnotą trzech Osób, które żyją ze sobą w doskonałej jedności. „Nie wyznajemy trzech bogów – przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego (253) – ale jednego Boga w trzech Osobach: «Trójcę współistotną». Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: «Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury»”. Człowiek wiary nie wymyśla prawdy, lecz ją przyjmuje. Zastanawia się nad nią, podejmując wielowiekowe doświadczenie Kościoła, który wyjaśniał ją zawsze w świetle objawienia.
Zakończenie roku szkolnego to zwykle czas podsumowań i planów na przyszłość. Ale dziś coraz trudniej mówić o przyszłości edukacji z nadzieją. Zmiany, które zachodzą, nie są reformą – są demontażem. A szkoła przestaje być miejscem kształcenia i wychowania, a staje się placówką usług społecznych bez tożsamości.
Czerwiec w szkole zawsze miał w sobie coś z ulgi – zmęczeni nauczyciele odliczają dni do wakacji, uczniowie zerkają w dzienniki z nadzieją, a rodzice pytają: czy to był dobry rok? Ten rok szkolny – 2024/2025 – dobrym nie był. Nie chodzi tylko o prace domowe, które MEN uznało za zbędne. Nie chodzi jedynie o eksperymenty z ocenianiem kształtującym czy chaos wokół edukacji „obywatelskiej”. Chodzi o coś głębszego – o „utraconą misję szkoły", która coraz bardziej traci swój wychowawczy, kulturowy i aksjologiczny fundament.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
