W dniach 1-4 kwietnia w bolesławieckiej bazylice maryjnej trwały rekolekcje przygotowujące do podjęcia dzieła duchowej adopcji dziecka poczętego. Przeprowadzenia tego dzieła podjęła się wspólnota Domowego Kościoła wraz z duszpasterzami.

W ramach rekolekcji sprawowane były Msze św. z naukami, rozważanie Słowa Bożego, adoracja Najświętszego Sakramentu, a także projekcje ważnych filmów propagujących kulturę pro-life: „Dzieło stworzenia”, „Broniąc życia człowieka z Janem Pawłem II” oraz „Bóg się, mamo, nie pomylił”.

W uroczystość Zwiastowania Pańskiego o godz. 17.30 miało miejsce wystawienie Najświętszego Sakramentu połączone z modlitwą ekspiacyjną ofiarowaną za dzieci nienarodzone. To modlitewne przygotowanie prowadziło do centralnego momentu, jakim była uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem ks. prał. Andrzeja Jarosiewicza, rektora bolesławieckiej bazyliki maryjnej, podczas której grupa wiernych przystąpiła do duchowej adopcji dziecka poczętego.

K. Gąsiorowski

W homilii ks. Andrzej odniósł się m.in. do słów kard. Meisnera zawartych w książce „Sól ziemi”, mówiących o tym, że kiedy matka uczyła go szacunku do każdej kobiety, zwracała jego uwagę na to, że właśnie pod sercem kobiety Bóg uczynił sobie miejsce - tron, na którym daje człowiekowi duszę. Dlatego kobieta jest tak bardzo wyróżnionym człowiekiem w Bożej ekonomii zbawienia. „Dzisiejsza uroczystość Zwiastowania Pańskiego ukazuje nam tę właśnie chwilę, gdy Bóg w swoim miłosierdziu postanowił, aby na tym tronie, pod ludzkim sercem Maryi, zasiadł Jego boski i jedyny Syn” - podkreślił ks. Andrzej.

W dalszej części kazania, zwracając się do wiernych przystępujących do duchowej adopcji, powiedział: „Dzisiaj, przystępując do dzieła duchowej adopcji dziecka poczętego, stajemy wśród ludzi, którzy w najwyższym stopniu stają się misjonarzami, apostołami Bożego miłosierdzia względem tych, którzy są najsłabsi, względem dzieci poczętych pod sercem matek. Niech nasza posługa miłosierdzia względem tych najsłabszych, pomaga nam budować cywilizację miłości, pomaga nam stawać się Kościołem żywego Boga, pomaga nam blokować pseudocywilizację śmierci i zatracenia”.

Po homilii uczestnicy rekolekcji wyznali wiarę, a następnie, trzymając zapalone świece, złożyli przyrzeczenia duchowej adopcji dziecka poczętego. Finałem tego przyrzeczenia była wspólnie odmówiona modlitwa duchowej adopcji, którą wszyscy głośno wypowiedzieli wobec całego zgromadzenia. Ten moment został utrwalony na pamiątkowej fotografii oraz odpowiednimi wpisami do parafialnej księgi duchowej adopcji dziecka poczętego.