Krzyż, przez swoje podobieństwo do tego z naszych Tatr nazwany „giewonckim”, wierni z parafii Świętej Rodziny w Praszce ofiarowali „Zbawicielowi świata, Chrystusowi miłosiernemu i Jego Matce, miłosiernej Najświętszej Maryi Pannie, ku uczczeniu 400-lecia istnienia Kalwarii Zebrzydowskiej, zwanej Pierwszą Polską Jerozolimą”. Dokonując poświęcenia tego znaku zbawienia świata, abp Nowak wyraził swoje życzenie, aby to „miejsce stało się miejscem miłosierdzia Bożego dla tutejszych mieszkańców i wszystkich z okolicy; niech to będzie góra krzyża, góra miłosierdzia, z której króluje Jezus Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały - Miłosierdzie Boże”.
Podczas uroczystej Mszy św. Metropolita częstochowski wskazał racje, dla których na tym miejscu Chrystus czuje się jakby wyjątkowo „u siebie”. Pierwsza z nich to poświęcenie jednej z kaplic kościoła na wzgórzu Jezusowi Miłosiernemu. Dzięki niej wzgórze to nazwać można górą miłosierdzia. Kolejną rację stanowi monumentalny krzyż, przypominający misterium paschalne, przez które Jezus objawił swoją miłość. To dowód, że Zbawiciel umiłował nas aż do przelania krwi, aż do męczeńskiej śmierci. Racją jest też wyjątkowa obecność w tym miejscu Matki Bożej. Tu jest cząstka Kalwarii, cząstka świętej Jerozolimy. Maryja stojąca pod krzyżem wyraża ludzką otwartość na odkupienie, przyjęcie miłosierdzia Boga. Dostojny Celebrans wskazał na jeszcze jeden powód szczególnej obecności Chrystusa na „Makowym Wzgórzu”. Stanowi go potrzeba miłosierdzia Bożego dla wszystkich, którzy przyszli na to spotkanie, otwierając swoje serce na łaskę zbawienia.
Poświęcony w dniach 25. rocznicy Pontyfikatu Jana Pawła II „giewoncki” krzyż na „Makowym Wzgórzu” przypominać powinien prośbę Papieża, wypowiedzianą w Zakopanem: „Nie wstydźcie się krzyża; brońcie krzyża! Ten krzyż na Giewoncie ogarnia całą naszą ziemię od Tatr aż po Bałtyk; on mówi całej Polsce: «Sursum corda - w górę serca»”. Ten znak wiary, postawiony w 15. rocznicę istnienia parafii Świętej Rodziny w Praszce, ma więc, jak mówi Ksiądz Proboszcz, wzywać i być świadkiem wzrostu wiary, nadziei i miłości mieszkańców tej naszej małej ojczyzny.