Ważnym akcentem tegorocznej VIII Łowickiej Pieszej Pielgrzymki Młodzieżowej na Jasną Górę będzie spotkanie, które odbędzie się podczas postoju w Wysokienicach. Do młodych pielgrzymów przybędzie wówczas przedstawicielka Fundacji S.O.S. Poruszy ona z młodzieżą aktualne tematy, dotyczące antykoncepcji i obrony życia dzieci nienarodzonych.
"Mamy nadzieję, że po tej prelekcji uda nam się rozpropagować akcję duchowej adopcji dzieci poczętych - aby jak najwięcej pielgrzymów podjęło to dzieło modlitwy w intencji dzieci jeszcze nienarodzonych" - mówi ks. Robert Kwatek. Czym zatem jest idea duchowej adopcji dziecka poczętego? Czy mogą się w nią włączyć tylko pielgrzymi?
Duchowa adopcja dziecka poczętego zrodziła się po objawieniach Matki Bożej w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W 1987 r. została przeniesiona do Polski, gdzie pierwszy ośrodek powstał w kościele ojców paulinów w Warszawie. Stamtąd rozprzestrzeniła się na cały kraj i poza jego granice. W Łowiczu już od lat można podjąć duchową adopcję podczas specjalnych Mszy św. w kościele ojców pijarów.
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego w łonie matki. Trwa ona dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej - radosnej, bolesnej bądź chwalebnej oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców.
Do modlitwy tej można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia, na przykład częstą spowiedź i Komunię św., adorację Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma św., post o chlebie i wodzie, walkę z nałogami, pomoc osobom potrzebującym albo dodatkowe modlitwy. Przy czym ważne jest, aby podejmować postanowienia realne, w zależności od indywidualnych możliwości każdego z nas. Pamiętajmy jednak, że te dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
Duchowa adopcja leczy skutecznie głębokie zranienia wewnętrzne, spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jest wspaniałym darem także dla wszystkich osób, które podejmują dzieło duchowej adopcji, bowiem bezinteresowna modlitwa i post jest często ofiarą, która pomaga ludziom - szczególnie młodym - w kształtowaniu charakteru, walce z egoizmem; pozwala im niejednokrotnie odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa. Co więcej: ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania, pogłębia kontakt z Bogiem, pomaga odkrywać głęboki sens zaniedbanych dzisiaj praktyk ascetycznych. Może też stać się czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
Duchową adopcję dziecka poczętego może podjąć każda osoba - świecka, konsekrowana, także żyjąca w związku niesakramentalnym lub rozwiedziona. Jedynie dzieci podejmują dzieło adopcji pod opieką rodziców. Adopcję można podejmować wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań, ale za każdym razem trzeba składać przyrzeczenia i można adoptować najwyżej jedno dziecko. Imię dziecka zna tylko Pan Bóg. Pewność, że Bóg wysłucha naszej modlitwy, opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. To Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, aby każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
Oczywiście może się zdarzyć zapomnieć odmówić jednego dnia modlitwę i nie jest to grzechem, o ile nie wypływa ze świadomego zlekceważenia składanego Bogu przyrzeczenia. W przypadku krótkiej przerwy należy kontynuować duchową adopcję, przedłużając modlitwę o opuszczone dni. Jeśli jednak przerwa w modlitwie sięga miesiąca czy dwóch, to przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i tym razem starać się je dotrzymać.
Wskazane jest, aby przyrzeczenie duchowej adopcji było składane w kościele, w obecności kapłana. Ale można je także złożyć prywatnie, zwłaszcza w przypadku osób chorych, niepełnosprawnych, w sędziwym wieku. Składając przyrzeczenie duchowej adopcji, należy odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej pod krzyżem lub świętym obrazem) i od tego momentu odmawiać jedną, dowolni wybraną tajemnicę Różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
Warto także krzewić ideę i modlitwę duchowej adopcji poprzez pozyskanie kilku osób zainteresowanych duchową adopcją i uzyskanie zgody księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele. Można także skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, skąd można otrzymać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń. Centralny Ośrodek Krzewienia Duchowej Adopcji mieści się przy ul. ks. A. Kordeckiego 2, 42-225 Częstochowa, tel.: (0-34) 365-66-88.

Formuła duchowej adopcji:

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych (Ja....................................................) postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia.............................. w święto/uroczystość................................ biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Postanawiam: odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego; codziennie odmówić jedną tajemnicę Różańca, moje dobrowolne postanowienia
.................................
Podpis.

Modlitwa codzienna

Panie Jezu - za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu - proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.